ต่อไป →

[เริงอักษร]

..ชิง..ช้า..สวรรค์.. **เกิดมาเป็น ชิงช้า แสนน่าเบื่อ ทุกวันคอย แผ่เผื่อ เจือสุขสันต์ ให้ผู้คน เริงรื่น ชื่นใจกัน สู่สวรรค์ บนฟ้า นภาลัย **บ้างก็มา เป็นคู่ ดูอบอุ่น เราก็หมุน เสริมส่ง คงสดใส เห็นหัวเราะ เยาะเย้า เคล้าคลอไป สุขดวงใจ ออกเสียง สำเนียงเพลิน **บางครั้งมา เป็นหมู่ ดูเหมือนเพื่อน เราก็บิด กายเบือน เคลื่อนตัวเหิน คุยเฮฮา น่าสนุก สุขเหลือเกิน พอประเมิน อ่านได้ จากสายตา **เห็นน้องมา โดดเดี่ยว เปลี่ยวเนื้อคู่ พี่ได้แต่ หดหู่ รู้เถิดหนา แกว่งน้องส่ง ตรงจุด สุดแรงพา ปราถนา ให้สุข มิทุกข์ใจ **ตัวพี่เอง บางวัน น่ารันทด ยามคนลง ไปหมด ไม่สดใส เป็นที่นั่ง ว่างเปล่า เหงาทรวงใน รอสักวัน ว่าใคร ใช้บริการ. ..........*-*.......... เริงอักษร ๓๑ มีนาคม ๒๕๖๐

[หมอจุ๋ม จุ๋มจิ๋ม จิ๋มจุ๋ม]

..มองชิงช้าน่าสงสารงานคงหนัก
มิผ่อนพักเหนื่อยจังถ่วงสังขาร
เหวี่ยงขวาซ้ายป่ายขึ้นลงคงรำคาญ
ทำมานานแสนเบื่อเหลือจะทน

..เห็นเขามานั่งคู่หดหู่จิต
ยิ่งแนบชิดคลอเคล้าเฝ้าสับสน
ชิงช้าโลดโดดเดี่ยวเปลี่ยวกมล
มีไหมคนเห็นใจแกว่งไกวรอ

น้องจุ๋ม

[เริงอักษร]

 

..เต็มใจให้บริการ.. **แบกงานหนัก พักผ่อน นอนก็น้อย จนบางวัน ตาลอย คอยพบหมอ ทั้งยาฉีด กินเผื่อ เพื่อชลอ ไม่ให้ท้อ ถอยทด หมดแรงใจ **เห็นเขามา นั่งคู่ ดูสุขสม เราเฝ้าชม จริงแท้ แลสดใส หน้าที่พี่ มิวุ่น หมุนต่อไป ส่งดวงใจ สู่สวรรค์ ชั้นวิมาน. .แต่งกลอนเก่งนะคับ อมภูมิน่าดู อิ อิ. เริงอักษร

[สิมิลัน]

*ถ้าเหนื่อยหนักพักก่อนนอนเสียบ้าง มัวไขว่คว้าเคว้งคว้างร้างแก่นสาร ยิ่งดื้อรั้นพลันแย่แพ้ทรมาน จะทนทานอย่างไรไม่มีทาง *"ชิง"ความรักชัก"ช้า"หา"สวรรค์" ย่อมสูญเสียโศกศัลย์โดนกั้นขวาง ไม่แน่นอนอ่อนไหวหนอใจนาง สวรรค์ค้างล่มลงตรงหมดแรง. *สิมิลัน*