ต่อไป →

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ  พระชาติที่ ๔  พระเนมิราช

บทนำ

** ในชาตินี้พระองค์เสวยพระชาติ เป็นพระเจ้าเนมิราชครองกรุงใหญ่ มิถิลาระบือเลื่องลือไกล เป็นหนึ่งในบรรดามหานคร ** ทรงบำเพ็ญบารมีอธิษฐาน ก็คือการแน่วแน่ไม่ทอดถอน ไม่โอนเอนไม่ไหวหวั่นไม่สั่นคลอน ช่างแน่นอนมั่นคงไม่หลงตน ** ทรงปฏิเสธความหวังดีที่มีให้ ของเทพไท้เทวดาในเวหน ในคราวที่เสด็จจรดล สู่มณฑลชั้นวิมานตระการตา ** ท้าวสักกะอัญเชิญให้สถิต บนวิมานโสภิตอันสูงค่า ไม่ทรงรับไมตรีของเทวา ขอกลับมาบำเพ็ญบารมี

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ  พระชาติที่ ๔  พระเนมิราช

ตอนที่ ๑  ครูของชาวเมือง

** จะขอกล่าวเล่าเรื่องจอมกษัตริย์ แคว้นวิเทหะรัฐเกษมศรี มิถิลานครราชธานี เนมิราชจอมบดีครองพารา ** เป็นเชื้อสายพระเจ้ามฆเทวะ จอมราชะผู้ตั้งมั่นในศาสนา ครั้นเติบโตเจริญวัยใจศรัทธา การรักษาศีลห้าและให้ทาน ** เมื่อพระราชบิดาทรงเบื่อหน่าย เกิดเสื่อมคลายในลาภยศมหาศาล สละราชสมบัติและบริวาร หวังนิพพานออกบวชอยู่ป่าไพร ** เนมิราชจึงทรงสถาปนา เป็นราชาครอบครองนครใหญ่ ทรงเปลื้องทุกข์ให้ประชาพาสุขใจ คนทั่วไปสรรเสริญเจริญคุณ ** โปรดให้สร้างโรงทานขึ้นห้าแห่ง เพื่อเป็นแหล่งสงเคราะห์สนับสนุน ให้ประชาหน้าใสพึ่งใบบุญ เพื่อเป็นทุนเลี้ยงชีวีให้มีกิน ** ที่ประตูเมืองเข้าออกทั้งสี่ด้าน เพื่อผู้ผ่านไปมาดังถวิล จะได้มีข้าวปลาเลี้ยงชีวิน เป็นอาจิณไม่อดอยากหากต้องการ ** อีกแห่งหนึ่งที่กลางเมืองเรื่องอาหาร เป็นโรงทานเป็นที่พึ่งพึงประสาน แก่คนจนและคนที่ตกงาน ได้เบิกบานมีความสุขทุกทุกวัน ** ทรงสละราชทรัพย์ส่วนพระองค์ ด้วยประสงค์เป็นประตูสู่สวรรค์ เมื่อถึงคราวที่จะละชีวัน มวลทรัพย์สินนับอนันต์ดุจก้อนดิน ** สมาทานศีลห้าพาให้สุข ศีลแปดทำให้ทุกข์มลายสิ้น จิตผ่องใสและใจไร้ราคิน ปราศจากมลทินสิ้นกังวล ** ทรงสั่งสอนธัมมะประชาราษฏร์ ให้มุ่งมาดใฝ่ใจในกุศล มีคุณธรรมนำให้เกิดมงคล จักสุขล้นเพราะทำกรรมที่ดี ** เมื่อตายแล้วไปเกิดในสวรรค์ กล่าวขานกันถึงองค์พระทรงศรี เนมิราชเจ้าผู้ครองบุรี มิถิลาธานีที่พบมา ** ให้เหล่าเทวดาได้รับรู้ เพื่อเชิดชูคุณความดีที่สูงค่า ของพระเจ้าเนมิราชจอมราชา ผู้มีธรรมสัมมาสารพัน

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ  พระชาติที่ ๔  พระเนมิราช

ตอนที่ ๒  ข้อสงสัย

** พระเจ้าเนมิราชทรงสงสัย ซึ่งความนัยทานศีลที่ลดหลั่น ว่าอย่างไหนมีผลมากกว่ากัน ที่ทรงธรรม์ทรงบำเพ็ญไม่เว้นเลย ** จึงคิดอยากไต่ถามหาความรู้ จากท่านผู้เต็มใจจะเปิดเผย เราควรจะกระทำอย่างไรเอย มัวนิ่งเฉยไม่ได้การถ้านานไป ** ครั้นเมื่อถึงวันพระสิบห้าค่ำ เวลาย่ำสว่างจันทร์ไสว ท้าวมัฆวานผู้หัวหน้าของเทพไท ได้ครรไลมาหาจอมธานี ** แล้วตรัสถามราชาผู้ยิ่งใหญ่ มีอะไรบอกมาอย่างเร็วรี่ เราจะช่วยสงเคราะห์ในทันที โปรดจงเผยวจีเจรจา ** เนมิราชกราบทูลท้าวโกสี ตัวข้ามีเรื่องราวที่กังขา ทานกับศีลสิ่งใดที่กล่าวมา จะมีผลมากกว่าจงสาธยาย ** ท้าวสักกะเทวราชประกาศว่า รักษาศีลดีกว่าอย่างเหลือหลาย มีผลมากกว่าทานตั้งมากมาย เมื่อชีพวายไปดีสู่วิมาน ** การให้ทานได้เกิดแค่สวรรค์ รักษาศีลผลอนันต์ขอกล่าวขาน ได้เกิดในพรหมโลกนานแสนนาน ตลอดกาลเสวยสุขทุกข์ไม่มี ** อันความจริงสิ่งที่ควรหวนระลึก คำนึงนึกทุกกระบวนให้ถ้วนถี่ อันทานศีลคู่กันนั้นสิ่งดี จะต้องมีศีลทานการมงคล ** ควรจะทำคู่กันทั้งสองอย่าง และตั้งใจรีบสร้างทางกุศล ดังพระองค์กระทำมาอย่างแยบยล ย่อมเกิดผลสูงค่าน่านิยม ** เนมิราชปิติโสมนัส ที่ขจัดความกังขาพาสุขสม ฝ่ายพระอินทร์กลับสวรรค์อันรื่นรมย์ ทรงชื่นชมราชาว่ายอดคน ** ได้ตรัสเล่าเรื่องราวเนมิราช กษัตริย์ชาติผู้ยิ่งใหญ่ไม่ตกหล่น ให้เหล่าเทวดาทั่วมณฑล ฟากฟ้าบนดาวดึงส์พึงร้บรู้

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ  พระชาติที่ ๔  พระเนมิราช

ตอนที่ ๓  รถจากสวรรค์

** ครั้นเมื่อเหล่าเทวดาได้ฟังแล้ว ก็ชอบใจในแนวการเป็นอยู่ ของพระเจ้าเนมิราชผู้เชิดชู คุณธรรมควบคู่การปกครอง ** จึงกราบทูลท้าวสักกะเทวราช ผู้ประทับราชอาสน์ไม่หม่นหมอง ให้อัญเชิญจอมราชัยใสเรืองรอง มาเที่ยวท่องสวรรค์ชั้นดาวดึงษ์ ** องค์อัมรินทร์จึงตรัสสั่งเทพบุตร มาตลีรีบรุดไปให้ถึง เจ้าผู้ครองมิถิลาดังคำนึง อัญเชิญมาไตรตรึงตามต้องการ ** มาตลีเทพบุตรไม่รอช้า ขับรถเวชยันตราอย่างกล้าหาญ ไปรับเนมิราชไม่ทันนาน ตรงไปยังป้อมปราการในทันที ** เนมิราชประทับยังปราสาท ท่ามกลางหมู่อำมาตย์อย่างสุขี ทรงปรึกษาหารือกิจที่มี อย่างเปรมปรีดิ์ชื่นบานสำราญใจ ** ขณะนั้นเวชยันตราราชรถ ก็ปรากฏให้เห็นสว่างไสว เมื่อกระทบกับแสงจันทร์อันอำไพ ระยิบระยับไกลงามโสภา ** จอมราชาพร้อมข้าราชบริพาร เห็นราชรถสวยตระการเป็นหนักหนา มองส่วนไหนเลิศหรูดูตื่นตา อลังการเกินกว่าจะบรรยาย ** ครั้นเมื่อลอยมาเทียบพระบัญชร เพื่อที่จะอ้อนวอนดังมุ่งหมาย ให้พระเจ้าเนมิราชได้เยื้องกราย สู่ดาวดึงส์พรรณรายดังต้องการ ** มาตลีได้กราบทูลองค์ราชา ท้าวสักกะสั่งมาเป็นพื้นฐาน ให้อัญเชิญพระองค์ผู้เชี่ยวชาญ รักษาศีลบำเพ็ญทานอย่างอุดม ** ได้เสด็จดาวดึงส์สรวงสวรรค์ ให้เทวดายลโฉมกันอย่างเหมาะสม เพราะพวกเราฟังข่าวแล้วชื่นชม นึกนิยมในพระองค์จงไคลคลา ** เนมิราชจึงเอ่ยเผยวจี เมื่อต้องการอย่างนี้รอก่อนหนา เราจะมอบหมายงานก่อนอำลา แก่อำมาตย์พราหมณ์พฤฒาทั่วหน้ากัน

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ  พระชาติที่ ๔  พระเนมิราช

ตอนที่ ๔  ชมนรก

** ก่อนจะถึงดาวดึงส์เทวโลก มาตลีมอบโชคที่เลือกสรร ให้แก่เนมิราชจอมราชัน คือขับรถพากันชมอเวจี ** นรกที่พาชมสิบห้าขุม เป็นแหล่งสัตว์ฯร้อนรุ่มคล้ายไฟจี้    เพราะผลของบาปกรรมมาย่ำยี ใช้ชีวีอย่างประมาทชาติผ่านมา (เหล่าสัตว์ฯ = สัตว์นรก) ** “เวตรณีนรก” ยกให้เห็น อีกขุมเป็น “นรกสุนัข” จักฉุดคร่า ให้คนบาปทั้งหลายได้ลงมา ชดใช้กรรมจนกว่าจะสิ้นไป ** “นรกทองแดง” เป็นแหล่งของคนชั่ว ที่เกลือกกลั้วสิ่งเลวด้วยเหลวไหล “นรกถ่านเพลิง” ร้อนเหลือด้วยเชื้อไฟ ที่เผาไหม้จากกิเลสเหตุสร้างกรรม ** “นรกหม้อทองแดง” ใช่แกล้งว่า ถูกต้มเคี่ยวเป็นผักปลาร้องครวญคร่ำ “นรกโซ่ทองแดง” แหล่งจองจำ พวกชอบทำเรื่องชั่วไม่กลัวเกรง ** “นรกแม่น้ำแกลบ” แสบดีแท้ ต้องลงแช่หลีกไม่พ้นโดนข่มเหง “นรกหลาวและแหลน” แดนวังเวง สร้างกรรมเองชดใช้เองไม่เกรงใคร ** “นรกถูกทุบตี” ที่โหดร้าย ทรมานร่างกายกันขวักไขว่ “นรกคูถ” กลิ่นเหม็นโชยลอยไกล ต้องฝืนใจกลืนกินจนชินชา ** “นรกน้ำเลือดและน้ำหนอง” สัตว์ฯจะต้องดื่มกลืนยืนผวา “นรกเบ็ด” น่ากลัวชั่วชีวา ลากลิ้นมาเกี่ยวเล่นไม่เว้นวัน ** “นรกบ่อไฟ” เป็นเชื้อคอยเผาไหม้ ทั้งจิตใจร่างกายคล้ายกับฝัน “นรกสัตว์น่าเกลียด” เสนียดครัน คอยหลอกหลอนเขย่าขวัญทุกวันคืน ** ท้าวสักกะสถิตบรรลังอาสน์ คอยท้าวเนมิราชอย่างสดชื่น ผู้ยึดมั่นศีลทานอันยั่งยืน ไม่แปรเปลี่ยนเป็นอื่นตลอดกาล ** จึงสงสัยเหตุใดจึงช้า นัก หรือหยุดพักเถลไถลไม่กล่าวขาน มัวแต่เพลินเดินเล่นอย่างสำราญ จะเสียการต้องส่องทิพยเนตรดู ** ในที่สุดทราบว่าชมนรก ดังหยิบยกกล่าวมาน่าหดหู่ จึงรีบบอกมาตลีเพื่อให้รู้ เวลาที่มีอยู่น้อยเต็มที ** ดูนรกให้หมดคงไม่ได้ แค่เพียงเพื่อพอให้เป็นสักขี จงบริหารเวลาเท่าที่มี นำราชาเร็วรี่มาวิมาน ** มาตลีจึงบันดาลอิทธิฤทธิ์ เนรมิตนรกเป็นมาตรฐาน ให้พระองค์ทรงเห็นไม่ช้านาน ปรากฏการณ์ทั้งหมดได้จดจำ ** เนมิราชราชันทรงหวั่นหวาด ทรงขยาดนรกอกระส่ำ ตั้งพระทัยแน่วแน่ไม่สร้างกรรม และจะนำไปบอกกล่าวชาวประชา ** เพื่อตั้งมั่นไม่ประมาทอาจพลาดผิด ไปหลงคิดทำชั่วมั่วตัณหา อีกกิเลสหลากหลายจะบีทา สิ้นชีวาตกนรกหมกไหม้ตน

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ  พระชาติที่ ๔  พระเนมิราช

ตอนที่ ๕  ชมสวรรค์

** หลังจากชมนรกยกให้เห็น เป็นประเด็นต้องใส่ใจในกุศล ถ้าทำชั่วต้องรับกรรมช้ำกมล จงฝึกฝนใฝ่ธัมมะจะได้บุญ ** มาตลีได้ขับราชรถ ไปปรากฏบนสวรรค์อันอบอุ่น มองทางไหนวิไลหรูดูละมุน ไม่ว้าวุ่นเหมือนมนุษย์สุดสมปอง ** พบวิมานโสภาสง่าศรี เทพธิดาวารุณีเป็นเจ้าของ กว้างใหญ่สิบสองโยชน์ช่างชวนมอง เหตุคือบุญได้สนองคุณความดี ** รอบบริเวณมีสวนล้วนร่มรื่น แสนสดชื่นระรวยด้วยพฤกษี กลิ่นหอมกรุ่นรื่นนาสามวลมาลี ที่มากมีในสวนชวนให้ยล ** สระโบกขรณีสวยงามยามคืนค่ำ ดวงจันทราสวยล้ำกลางเวหน สาดแสงส่องสดใสในมณฑล น้ำพลิ้วล้นมองเห็นเป็นดังทอง ** เนมิราชตรัสถามความใคร่รู้ เธอเป็นอยู่อย่างไรไม่เศร้าหมอง มาเกิดบนสวรรค์อันเรืองรอง ได้ครอบครองทิพย์วิมานตระกานตา ** มาตลีเทพบุตรหยุดนั่งคิด ถึงชีวิตแต่หนหลังดังปรารถนา ของวารุณีจอมนางเทพธิดา ได้กระทำสิ่งใดมาก็แจ้งใจ ** ในสมัยพระพุทธเจ้ากัสสปะ มุมานะทำอาหารด้วยเลื่อมใส ถวายพระเป็นประจำทุกวันไป ตามคำสั่งผู้ใหญ่คนเป็นนาย ** อานิสงส์บันดาลให้มาเกิด ในที่อันประเสริฐเลิศเหลือหลาย เนรมิตวิมานทองผ่องพรรณราย ให้พักกายรื่นรมย์อุดมคุณ ** มาตลีพาชมวิมานมาศ ของเหล่าเทวราชอย่างอบอุ่น เจ้าของคอยต้อนรับนับเป็นบุญ เกื้อการุณเอ่ยวาจากล่าวพาที ** เมื่อชาติก่อนเคยทำอะไรบ้าง ยกมาอ้างให้เห็นเป็นสักขี จึงเล่าความให้เห็นเหตุเป็นดี ในชาตินี้มีสุขทุกวันคืน ** ท้าวสักกะตรัสเตือนห้ามเชื่องช้า รีบนำเนมิราชมาอย่าขัดขืน เวลาน้อยผ่านไปเหมือนถูกกลืน กาลเวลาไม่ยั่งยืนรอคอยใคร ** มาตลีจึงบันดาลเพื่อสานฝัน เปิดสวรรค์ทุกชั้นทั้งน้อยใหญ่ มาปรากฏตรงหน้าก่อนคลาไคล แล้วจึงนำราชาไปเฝ้าองค์อินทร์

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ  พระชาติที่ ๔  พระเนมิราช

ตอนที่ ๖  ท่ามกลางสภา

** ณ สุธรรมาเทวะสภาใหญ่ ที่สวยสุดอำไพใจถวิล บรรยากาศอบอุ่นละมุนจินต์ จอมนรินทร์ประทับนั่งบัลลังก์ทอง ** จึงเชิญชวนราชาประทับนั่ง ที่บัลลังก์ข้างหน้าอย่าหม่นหมอง เคียงคู่กับพระองค์ผู้ทรงครอง จักรวาลทั้งผองให้สุขใจ ** เบื้องหน้าองค์สักกะเจ้าสวรรค์ เทวดาพากันนั่งขวักไขว่ หมอบกราบอยู่แทบพระบาทองค์ท้าวไท และองค์ภูวไนยจอมราชา ** ท้าวโกสีห์จึงมีถ้อยดำรัส กับพระมหากษัตริย์เสน่หา ขออัญเชิญพระผู้ผ่านพารา เสด็จมาเป็นใหญ่ในดาวดึงส์ ** ไม่ต้องย้อนกลับไปมนุษย์โลก ถือเป็นโชคที่ใครนึกไม่ถึง เพื่อเทิดทูนคุณความดีที่ตราตรึง เป็นที่พึ่งของชาวโลกโชคอำนวย ** พระราชาได้ฟังก็นั่งนิ่ง รับไม่ได้จริงจริงใช่โลกสวย สมบัติเฉพาะคนจนหรือรวย เขาได้ด้วยผลบุญบุญหนุนให้มา ** ถ้ายอมรับก็เท่ากับยืมของเขา ไม่ใช่สิทธิ์ของเราน่าขายหน้า จะขอรับเท่าที่บุญอุดหนุนพา คือนครมิถิลาที่ร่มเย็น ** เพราะเป็นผลกุศลที่ทำไว้ ส่งผลให้ถึงฝั่งดังที่เห็น จะครอบครองด้วยธรรมไม่ลำเค็ญ เพราะมันเป็นของเราชั่วชีวา ** ต่อจากนั้นจึงบรรยายขยายอรรถ ถึงธัมมะปรมัตถ์ดีหนักหนา ตลอดคืนตลอดวันจำนรรจา เป็นเวลาเจ็ดราตรีมิเบื่อเลย ** ก่อนอำลามุ่งหน้าโลกมนุษย์ มันแสนสุดวุ่นวายใคร่เปิดเผย พระองค์ทรงอวยพรย้อนภิเปรย สรรเสริญคุณผู้คุ้นเคยด้วยศรัทธา ** ครั้นถึงมิถิลาคราใกล้รุ่ง ดวงอาทิตย์พวยพุ่งแสงอุษา เนมิราชจากไตรตรึงษ์ถึงนครา ชาวประชาต่างปิติมิเสื่อมคลาย

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ  พระชาติที่ ๔  พระเนมิราช

ตอนที่ ๗  เล่าเรื่องนรก (๑)

** หมู่ข้าราชบริพารและอำมาตย์ พร้อมทวยราษฎร์ปวงประชาต่างมุ่งหมาย อยากจะรู้เรื่องราวทั้งหญิงชาย ที่ราชาเยื้องกรายยังวิมาน ** จึงกราบทูลไต่ถามความทั้งหมด ขอร้องพระทรงยศให้เล่าขาน ถึงเรื่องราวที่ผ่านพบประสบการณ์ ในสถานฟากฟ้ามาให้ฟัง ** ครานั้นเนมิราชชาติกษัตริย์ มีดำรัสตรัสเล่าคราวหนหลัง การเยี่ยมชมสวรรค์อย่างจริงจัง มาตลีพานั่งไม่เศร้าตรม ** เริ่มต้นที่นรกแดนหมกไหม้ ทรงจำได้ติดพระเนตรเขตขื่นขม เสียงโหยหวนเพราะปวดร้าวเคล้าระบม เสียงดังขรมทั่วทั้งนรกกานต์ ** “เวตรณีนรก” ยกมากล่าว เป็นเรื่องราวยิ่งใหญ่ไฟคอยผลาญ ทั้งน้ำแสบน้ำเค็มเต็มบาดาล มีไฟกาฬลุกโหมคอยโรมรัน ** ในน้ำแสบน้ำเค็มมีกอหวาย หนามก็คมมากมายคอยห้ำหั่น สัตว์นรกถูกนิรบาลไล่ฟาดฟัน ตกน้ำแสบเจ็บและคันหนามทิ่มแทง ** ขาดออกเป็นท่อนท่อนซับซ้อนมาก โดนไฟจากบ่อน้ำมันกำแหง คอยเผาผลาญให้เร่าร้อนอ่อนเรี่ยวแรง เพราะผลแห่งเวรกรรมที่ทำมา ** สาเหตุที่ต้องตกนรกนี้ เพราะเหตุที่เบียดเบียนผู้ด้อยกว่า ในเรื่องของกำลังและวังชา เพียงเพื่อว่าหวังผลประโยชน์ตน ** ต่อไป “นรกสุนัข” จักเอ่ยอ้าง แสนวังเวงอ้างว้างช่างหมองหม่น สัตว์นรกถูกทรมานเกินจะทน เพราะบาปกรรมส่งผลต้องทนไป ** สุนัขแดงสุนัขด่างต่างแย่งกัด อีกแร้งกาสารพัดแย่งกันใหญ่ เพื่อขบกัดจิกตีอยู่ร่ำไป เขี้ยวเป็นเหล็กปากเป็นไฟคอยกัดกิน ** แสนเจ็บปวดทรมานร้าวรานนัก กายแทบจักสลายมลายสิ้น สุนัขกัดแร้งกาจิกพลิกชีวิน ให้ด่าวดิ้นแล้วฟื้นใหม่ไปใช้กรรม ** ต้องวนเวียนอย่างนี้มิสิ้นสุด ไม่มีวันได้หยุดถ้าถลำ เห็นกงจักรเป็นดอกบัวชั่วระยำ เพราะใจต่ำเกลือกกลั้วมั่วอบาย ** ตอนที่มีชีวิตจิตตระหนี่ ขาดน้ำใจไมตรีอย่างเหลือหลาย ไม่เคยมีเมตตาน่าละอาย ถึงคราวตายสิ้นใจไปโลกันต์ ** หรือโกรธเคืองด่าว่าสมณะ ผู้เป็นพระทรงศีลอย่างกวดขัน อีกทั้งพราหมณ์พฤฒาสารพัน ผลของมันต้องตกอเวจี

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ  พระชาติที่ ๔  พระเนมิราช

ตอนที่ ๘  เล่าเรื่องนรก (๒)

** “นรกแผ่นเหล็กแดง” แหล่งโหดร้าย ต่อคนชั่วที่ตายไปเป็นผี แล้วต้องตกนรกอเวจี ด้วยกรรมชั่วมากมีล้วนเลวทราม ** ที่นรกแห่งนี้มีเหล็กหนา ไฟลุกแรงแดงจ้าพาวาบหวาม ความร้อนแผ่กระจายหมายคุกคาม คอยเผาไหม้ทุกยามไร้ปรานี ** นิรยบาลไล่ต้อนตีสัตว์นรก บนเหล็กแดงโดนหมกไฟร้อนจี้ บ้างหกล้มกายขาดไม่มีดี เปลวไฟเผาอีกทีจนไหม้เกรียม ** เพราะพวกเขามีกรรมที่ทำไว้ จึงต้องมาชดใช้อย่างโหดเหี้ยม ตอนที่มีชีวิตไม่คิดเจียม ปล่อยตัณหาโลมเลียมทุกวี่วัน ** เพราะจิตใจเจือด้วยอกุศล เบียดเบียนคนมีศีลให้โศกศัลย์ ด้วยใจกายวาจาสารพัน ต้องทนทุกข์มหันต์เกินบรรยาย ** ส่วน “นรกถ่านเพลิง” ยุ่งเหยิงนัก สัตว์นรกทุกข์หนักเช้าค่ำสาย นิรยบาลตักถ่านเพลิงไฟกระจาย ใส่ตะกร้ามุ่งหมายทรมาน ** แล้วนำไปเทลงบนศีรษะ สัตว์ฯ ผู้ขาดธัมมะละสังขาร ได้รับทุกข์เวทนาพาร้าวราน ร้องครวญครางกังวานดังไปไกล ** สัตว์ฯ พวกนี้เคยทำกรรมชั่วมาก ยักยอกเงินบริจาคที่เขาให้ เพื่อประโยชน์ของวัดวาเอามาใช้ มิเกรงกลัวเวรกรรมใดในโลกา ** รับจ้างเป็นพยานเท็จไม่เข็ดขาม หากินด้วยคดีความชั่วหนักหนา ครั้นสิ้นลมวายปราณมรณา ต้องเกิดมามีกรรมตามรังควาญ ** “นรกหม้อทองแดง” ร้อนแรงแน่ เป็นแหล่งให้สัตว์ฯ แช่น่าสงสาร น้ำทองแดงมีเปลวไฟลุกชั่วกาล ทรมานผู้มีบาปใจหยาบคาย ** ต้องลอยคอตั้งแต่เช้าจนยันค่ำ ให้ไฟลวกจนระกำชอกช้ำหลาย ชดใช้กันให้สาสมที่งมงาย เสวยกรรมในอบายให้สาใจ ** สมัยเป็นมนุษย์สุดหยาบช้า เที่ยวด่าว่าทุบตีจนหม่นไหม้ ซึ่งสมณะชีพราหมณ์ทั่วทั่วไป ผู้ทรงศีลก็ไม่งดเว้นเลย

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ  พระชาติที่ ๔  พระเนมิราช

ตอนที่ ๙  เล่าเรื่องนรก (๓)

** “นรกโซ่ทองแดง” แอบแฝงโทษ ที่แสนโหดหนักหนาจะเปิดเผย น่ากลัวจังนรกนี่เหมือนที่เคย ได้เอื้อนเอ่ยเฉลยมาคราก่อนนี้ ** นายนิรยบาลไล่ต้อนสัตว์ ฯ ใช้โซ่คล้องคอผูกมัดร้อนเหลือที่ กดศีรษะลงไปในทันทันที แล้วรีบดึงเร็วรี่มาบิดคอ ** รดด้วยน้ำทองแดงแล้วโบยซ้ำ แสนเจ็บปวดชอกช้ำจริงจริงหนอ ทำครั้งแล้วครั้งเล่าไม่รู้พอ บาปที่ก่อทำไว้ชดใช้คืน ** ในมนุษย์สัตว์ฯ เหล่านี้อำมหิต ได้ทำลายชีวิตของสัตว์อื่น เคยเป็นพรานล่านกอย่างยั่งยืน แล้วบิดคอหยิบยื่นซึ่งความตาย ** เพื่อจะนำเอามาทำอาหาร เลี้ยงคนภายในบ้านและเอาขาย ได้ทำบาปทำกรรมไว้มากมาย ครั้นตอนปลายมาตกนรกกาฬ ** “นรกแม่น้ำแกลบ” แยบคายแท้ เมื่อมองแลแต่ไกลใสมาตรฐาน น่ารื่นรมย์ยิ่งเหลือเหนือจักรวาล ชวนเหล่าสัตว์ฯ ให้ทะยานลงอาบกิน ** สัตว์นรกทั้งหลายกระหายน้ำ อยากว่ายดำลอยคอเล่นกระแสสินธุ กระโดดลงไม่รอรั้งสมดังจินต์ กลับแปรเปลี่ยนไปสิ้นเป็นแกลบฟาง ** แถมมีไฟลุกโชนดูโซติช่วง กลายเป็นดวงไฟลุกสุกสว่าง คอยเผาไหม้เหล่าสัตว์ฯ ให้วายวาง แล้วกลับฟื้นคืนร่างคอยรับทัณฑ์ ** ในชาติก่อนพวกนี้เคยขายค้า ได้นำเอาข้าวเปลือกมาแล้วจัดสรร เอาข้าวลีบหรือแกลบมาปนกัน หลังจากนั้นเอาไปขายหมายโกงกิน ** ด้วยความโลภครอบงำกรรมส่งผล เมื่อละจากความเป็นคนชีพสูญสิ้น มาเกิดในนรกเพราะมลทิน ได้รับทุกข์เป็นอาจิณในแกลบเพลิง ** “นรกแหลนและหลาว” ขอกล่าวขาน ถึงผลกรรมที่บันดาลเพราะความเหลิง เกลือกกลั้วอกุศลจนกระเจิง ตกนรกหมดเชิงถูกทรมาน ** นรกนี้มีทั้งหลาวและแหลน เป็นดินแดนโหดร้ายหมายสังหาร นิรบาลทิ่มแทงให้วายปราณ ดิ้นไปมาเพื่อประจานผลกรรมมัน ** เหตุที่ทำให้ตกนรกร้าย เพราะฆ่าสัตว์ไปขายไม่ไหวหวั่น ในชาติเป็นมนุษย์สุดจาบัลย์ ต้องโศกศัลย์อนาถเพราะทาสกรรม

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ  พระชาติที่ ๔  พระเนมิราช

ตอนที่ ๑๐  เล่าเรื่องนรก (๔)

** “นรกทุบตี” เป็นที่ทรมานสัตว์ฯ เป็นการดัดนิสัยไม่ถลำ ไปทำบาปอกุศลที่เคยทำ เป็นประจำในกาลที่ผ่าน ** นายนิรยบาลทุบตีไม่สงสาร หวังให้ทุกข์ทรมานจนผวา ให้สาสมกับเวรกรรมหวังนำพา เพื่อให้รู้คุณค่าการทำดี ** ในชาติก่อนเคยปล้นสะดมเขา เพื่อหวังเอาทรัพย์สินแล้วบินหนี แล้วทิ้งความเศร้าโศกอันมากมี ให้เจ้าทรัพย์เป็นผู้ที่ต้องทุกข์ใจ ** “นรกคูถ” เต็มด้วยของบูดเน่า มีกลิ่นเหม็นคลุกเคล้าเกินแก้ไข จะย่างเท้าก้าวเดินตรงที่ใด ส่งกลิ่นเหม็นทั่วไปจนอาเจียน ** สัตว์นรกต้องเคี้ยวกินอุจจาระ อีกทั้งปัสสาวะชวนคลื่นเหียน เป็นอาหารประจำซ้ำวนเวียน ต้องพากเพียรยอมทนจนวางวาย ** เวรกรรมที่เคยสร้างชาติปางปกก่อน ได้ยอกย้อนหักหลังมิตรสหาย นี่คือกรรมทำไว้อย่างมากมาย เมื่อตัวตายนรกนี้ที่พึ่งตน ** “นรกน้ำเลือดและน้ำหนอง” น่าสยองหนักหนาพาหมองหม่น สัตว์นรกต้องดื่มกินสิ้นทุกคน เป็นอาหารที่ดีล้นเกินรำพัน ** ด้วยกรรมหนักที่สร้างไว้ช่างร้ายกาจ มาตุฆาตปิตุฆาตโทษมหันต์ สัตว์นรกเหล่านี้ได้ฆ่าฟัน พ่อแม่สิ้นชีวัน “อนันตริยกรรม”  ** หรือฆ่าผู้บรรลุอรหัตตผล เป็นอเสขะบุคคลอย่าเหยียบย่ำ ได้แก่ผู้สิ้นตัณหาสภาวธรรม เพราะเรียนร่ำปฏิบัติด้วยศรัทธา ** “นรกเบ็ด” สูตรสำเร็จการลงโทษ จะว่าโหดก็โหดเป็นหนักหนา เอาเหล็กแดงเกี่ยวลิ้นด้วยเจตนา ลากออกมาทรมานผลาญผจญ ** ให้นอนบนแผ่นเหล็กแดงร้อนแรงมาก แล้วจึงลากขอเหล็กสับยับปี่ป่น ได้รับทุกข์เวทนาสุดจะทน กรรมเวียนวนให้ชดใช้เมื่อปลายมือ ** กรรมที่สร้างในปางก่อนย้อนส่งผล เพราะค้าขายฉ้อฉลคนไม่ซื่อ ด้วยกลโกงหลากหลายได้ฝึกปรือ คิดเอาเปรียบคนซื้อไม่ซื่อตรง

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ  พระชาติที่ ๔  พระเนมิราช

ตอนที่ ๑๑  เล่าเรื่องนรก (๕)

** “นรกภูเขาเหล็กแดง” สุดแรงร้อน ไม่ลดหย่อนความโหดร้ายหมายประสงค์ ลงโทษสัตว์นรกโดยเจาะจง ให้ดำรงทุกข์ยากทรมาน ** มีภูเขาคอยบี้บดสะกดสัตว์ฯ ผู้กิเลสร้อยรัดมาเผาผลาญ บดให้แหลกละเอียดจนวายปราณ แล้วฟื้นใหม่มาประจานความชั่วตน ** ต้องวิ่งหนีภูเขาบนเหล็กแดง ที่ร้อนแรงเพราะไฟใจหมองหม่น แสนทรมานปวดร้าวเฝ้าทุกข์ทน ต้องดิ้นรนใช้กรรมจนหนำใจ ** ครั้นไม่นานเกิดภูเขาใหม่สามลูก มาล้อมสัตว์ฯ เฝ้าพันผูกสามลูกใหญ่ เข้าบดบี้เหล่าสัตว์ฯ โดยเร็วไว ให้ละเอียดลงไปในพริบตา ** บาปที่ทำกรรมที่สร้างในปางก่อน มันจึงย้อนมาชดใช้ใหญ่หนักหนา นอกใจผัวทำชั่วมั่วกามา มีชายชู้คูขาร่วมหลับนอน ** อีก “นรกบ่อไฟ” กว้างใหญ่มาก ไฟลุกจากก้นบ่อไม่ย่อหย่อน เต็มไปด้วยถ่านเพลิงในกองฟอน ที่จะสร้างความเร่าร้อนทั่วกายา ** นิรยบาลไล่จับสัตว์นรก โยนให้ตกในบ่อตามปรารถนา สัตว์ฯ ได้รับความทุกข์ทรมา แสนสาหัสเกินกว่าจะบรรยาย ** ในชาติก่อนสร้างกรรมอย่างมหันต์ จึงต้องรับโทษทัณฑ์ใหญ่เหลือหลาย ลอบเป็นชู้ภรรยาเขาหลงงมงาย กิเลสตัณหาตัวร้ายได้รัดรึง ** “นรกสัตว์น่าเกลียด” ควรเหยียดหยาม ล้วนแต่สัตว์รูปทรามคิดไม่ถึง มีร่างกายน่าเกลียดชวนพรั่นพรึง ส่งเสียงอึงคะนึงจึงน่ากลัว ** ในนรกขุมนี้น่าอนาถ มีแต่สัตว์ประหลาดเพราะทำชั่ว กายเป็นคนหัวเป็นสัตว์เช่นควายวัว เป็นกาไก่นกกระตั้วนกขุนทอง ** สารพัดหลากหลายนานาสัตว์ เป็นเพราะการอุบัติต้องหม่นหมอง แต่ละคนน่ากลัวมากไม่อยากมอง ชวนขนลุกขนพองต้องหนีไกล ** เป็นเพราะเคยหลงผิดมิจฉาทิฐิ คอยตำหนิบุญบาปว่าเหลวไหล คนทำชั่วได้ดีมีถมไป คนทำดีแต่ไม่เคยได้ดี  (สัมผัสซ้ำด้วยความตั้งใจ) ** ไม่ยอมเชื่อในเรื่องของกุศล ใจชั่วร้ายปี้ป่นคล้ายยักษี ทำแต่บาปปล่อยใจใฝ่ราคี จึงกลายเป็นผู้ต้องมีกรรมนิรันดร์

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ  พระชาติที่ ๔  พระเนมิราช

ตอนที่ ๑๒  เล่าเรื่องสวรรค์ (๑)

** เนมิราชเล่าจบเรื่องนรก ก็หยิบยกเอาเรื่องราวชาวสวรรค์ มาบอกกล่าวประชาทั่วหน้ากัน ด้วยมุ่งมั่นหวังให้ได้รื่นรมย์ ** วิมานหนึ่งทำด้วยทองผ่องใสนัก ผู้เข้าพักสดใสใจสุขสม ช่างสวยงามหนักหนาน่าชื่นชม เพราะเจ้าของได้อบรมสั่งสมบุญ ** โสณเทพบุตรเป็นเจ้าของ เข้าครอบครองเต็มไปด้วยไออุ่น ทำความดีเอาไว้ได้เป็นทุน คอยเจือจุนส่งให้ได้วิมาน ** ผลบุญที่ทำไว้ได้สมบัติ เพราะเคร่งครัดถือศีลห้าเป็นพื้นฐาน ทั้งยึดมั่นในศีลแปดตลอดกาล มีจิตใจเบิกบานเกินพรรณนา ** ได้ถวายเสนาสนะแก่พระสงฆ์ ผู้มั่นคงเลื่อมใสในศาสนา ทั้งเป็นเนื้อนาบุญหนุนโลกา ได้พึ่งพาอาศัยไม่กังวล ** แห่งที่สองทำด้วยแก้วผลึก สมใจนึกได้พบเห็นเป็นกุศล สูงได้ยี่สิบห้าโยชน์ชวนให้ยล กระดิ่งห้อยรอบบนริมเชิงชาย ** ยอดมณฑปสูงค่าสง่าศรี ช่างงดงามสวยดีมีหลากหลาย อีกธงทิวปลิวไสวตามพระพาย เมื่อถูกแสงจันทร์ฉายละลานตา ** ที่รอบรอบอาคารก็มีสวน กลิ่นดอกไม้อบอวลชื่นนาสา มีสีสันสดใสบาดนัยน์ตา ภุมราบินว่อนหลังสอนมวย ** เฝ้าเคลียคลอหวังรอรสน้ำหวาน เกิดซาบซ่านหลงใหลดอกไม้สวย ครั้นผ่านไปมาลีเกิดงงงวย ระทดระทวยปล่อยให้ได้เชยชม ** มีสระโบกขรณีที่น้ำใส บัวชูดอกไสวสวยเหลือข่ม ฝูงปลาว่ายขวักไขว่กินโคลนตม ผิวน้ำถูกแรงลมพัดกระจาย ** เทพธิดาฟ้อนรำและขับร้อง ประโคมดนตรีเสียงก้องคืนเดือนหงาย ฟ้าสดใสมองเห็นเป็นประกาย เหล่านางต่างรำร่ายเริงระบำ ** ผลที่ทำให้เกิดในวิมานนี้ พวกเหล่าเทพนารีผู้งามขำ ได้ให้ทานรักษาศีลเป็นประจำ ด้วยกุศลที่เธอทำสุขสำราญ ** สถานที่แห่งใหม่วิไลศรี ทำด้วยแก้วมณีอัครฐาน มองด้านไหนไฉไลงามตระการ วิมานฝาทำด้วย แก้วไพฑูรย์ ** อึกทึกครึกครื้นด้วยเสียงดนตรี เทพบุตรมากมีที่ไอศูรย์ มีสมบัติเพียบพร้อมบริบูรณ์ เพราะเพิ่มพูนสร้างบุญอุดหนุนมา ** ในปางก่อนเทพบุตรได้สั่งสม เรื่องอุดมมงคลที่ใฝ่หา มีให้ทานรักษาศีลด้วยเจตนา สร้างบุญไว้เพื่อชาติหน้าจะสบาย

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ  พระชาติที่ ๔  พระเนมิราช

ตอนที่ ๑๓  เล่าเรื่องสวรรค์ (๒)

** พบวิมานสร้างด้วยแก้วผลึก ในใจนึกประหลาดไม่คาดหมาย ช่างสวยงามมองเพลินเกินบรรยาย ดูเรียงรายด้วยปราสาทสวยบาดตา ** รอบวิมานมีสวนมวลไม้ดอก แข่งกันออกช่องามตามประสา กลิ่นหอมฟุ้งจรุงใจไม่สร่างซา ชื่นอุราฉ่ำฤดีทุกวี่วัน ** ในสถานที่แห่งนี้มีนางฟ้า เลิศเลอค่าสมเป็นสาวสวรรค์ เทพธิดาแต่ละนางช่างผ่องพรรณ ดังจะเย้ยดวงจันทร์ให้อายดาว ** เมื่อครั้งเป็นมนุษย์สุดประเสริฐ มีจิตใจเลอเลิศไม่อื้อฉาว บริสุทธิ์ข้างในใสแวววาว ดุจผ้าขาวไร้ราคีที่เจือปน ** ได้ถวายปัจจัยสี่ มีบิณฑบาต ที่อาศัย ไม่ขาดใฝ่กุศล จีวร ยารักษาโรค โดยแยบยล แก่พระอรหัตตผลด้วยศรัทธา ** พบวิมานแก้วไพฑูรย์จำรูญศักดิ์ ที่พำนักเทพบุตรสุดสง่า วิมานแก้วเต็มไปด้วยเทพธิดา งามโสภาเลิศล้ำกว่าคำชม ** เสียงขับกล่อมมโหรีดีดสีเป่า คอยเร่งเร้าให้หลงใหลใจสุขสม ต่างเริงรื่นชื่นใจในอารมณ์ ไม่เคยร้าวระทมทุกข์ไม่มี ** ในชาติก่อนพวกเธอไม่เผลอพลั้ง มีสติยับยั้งในทุกที่ ระลึกได้ว่าควรสร้างความดี ละกรรมชั่วไม่รอรีสร้างแต่บุญ ** สร้าง สะพาน บ่อน้ำ และสร้างสวน เพื่อประชาชนทั้งมวลไม่ว้าวุ่น อีกทั้งสระน้ำใส ใจเจือจุน เป็นผู้มีการุณแก่ฝูงชน ** อีกแห่งหนึ่งที่จะกล่าวให้รับรู้ เพื่อเป็นผู้มีใจไม่หมองหม่น ได้ศึกษาตัวอย่างเสริมสร้างตน เหมือนถนนที่สร้างไว้ให้คนเดิน ** เป็นปราสาททำด้วยทองมองงามเด่น สีดังเช่นแสงอาทิตย์คิดสรรเสริญ ส่องแสงยามแรกอุทัยสดใสเกิน มองแล้วเพลินติดตาประทับใจ ** มีเทพบุตรองค์หนึ่งเป็นเจ้าของ เข้าครอบครองเพราะบารมีที่ยิ่งใหญ่ สร้างสาธารณประโยชน์อันเกรียงไกร เหมือนเทพไทในวิมานที่ผ่านมา

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ  พระชาติที่ ๔  พระเนมิราช

ตอนที่ ๑๔  ออกบวช

** ฝ่ายเหล่าปวงประชาพฤฒามาตย์ ทั้งข้าราชบริพารทั่วถ้วนหน้า ฟังเรื่องนรกสวรรค์ที่พรรณนา ต่างมีใจศรัทธาในบาปบุญ ** ตั้งใจว่าจะสร้างแต่กุศล เพื่อหวังผลอานิสงส์จงช่วยหนุน ทำความดีได้กำไรไม่ขาดทุน ได้เจือจุนเป็นเสบียงเลี้ยงชีวัน ** รักษาศีลให้ทานกันไม่เว้น หวังได้เป็นที่อาศัยในสวรรค์ ละโลกนี้จะไม่ไปโลกันต์ จะสุขสันต์เริงรื่นชื่นอุรา ** เนมิราชทรงครอบครองราชสมบัติ สุขสวัสดิ์เปรมปรีดิ์ดีหนักหนา ประชาราษฎร์ต่างมีสุขทุกเวลา ต่างศรัทธาศีลทานทั่วบ้านเมือง ** จนกระทั่งย่างเข้าปัจฉิมวัย ทรงสลดพระทัยเมื่อรู้เรื่อง ว่าเกิดมีผมหงอกงอกเนืองเนือง เพราะฟันเฟืองวัฏฏะมาเวียนวน ** ธรรมชาติสังขารไม่หยุดนิ่ง ย่อมแปรเปลี่ยนทุกสิ่งตามเหตุผล มีเกิดขึ้นตั้งอยู่ไม่คงทน และดับไปหนีไม่พ้นพึงสังวร ** เหล่าราชาราชวงศ์มฆะเทวะ ใฝ่ใจในธัมมะคำสั่งสอน ปฏิบัติเพื่อความสุขทุกขั้นตอน เมื่อม้วยมรณ์มีสวรรค์อันรื่นรมย์ ** เมื่อถึงวัยชราจะออกบวช แล้วพร่ำสวดบริกรรมเพื่อจะข่ม ทั้งตัณหากิเลสเหตุให้ตรม หวังสะสมบุญกิริยาพาสุขใจ ** เนมิราชเชื้อชาติหน่อกษัตริย์ หวังขจัดกิเลสมารตัวการใหญ่ เพื่อสำเร็จโพธิญาณมองการณ์ไกล จะต้องไปบำเพ็ญเพียรภาวนา ** จึงได้อภิเษกราชโอรส ผู้งดงามหมดจดสมยศฐาฯ ให้เป็นผู้ครอบครองพระพารา แล้วจึงได้มุ่งหน้ามาอุทยาน ** สวนมะม่วงเป็นที่บำเพ็ญพรต ได้กำหนดตั้งจิตอธิษฐาน ครองผ้าฝาดพาดหนังเสือบำเพ็ญฌาน แล้วเจริญพรหมวิหารตามครรลอง ** สำเร็จฌานสมาบัติตัดตัณหา อันเป็นเหตุที่พาให้เศร้าหมอง มีความสุขทุกข์ใดไม่เข้าครอง ใจผุดผ่องจิตสดใสไร้ราคี ** ครั้นสิ้นบุญถึงกาลสวรรคต ไปตามกฎของสังขารไม่อาจหนี ได้เกิดในพรหมโลกช่างโชคดี จากการที่สั่งสมบุญคุณอนันต์

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

** หน้าที่ ๑ **    **หน้าที่ ๒ **