ต่อไป →

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ  พระชาติที่ ๒  พระมหาชนก

บทนำ

** เมื่อพระโพธิสัตว์เสวยพระชาติ เป็นจอมราชมหาชนกผู้ยิ่งใหญ่ บำเพ็ญเพียรบารมีอย่างเกรียงไกร ว่ายน้ำในมหาสมุทรสุดเดียวดาย ** คราวที่ได้เดินเรือทำการค้า ต้องลอยคอในธาราไร้ที่หมาย ตอนที่เรืออับปางแทบวางวาย ชีพเกือบจะสลายกลางสายชล ** พระชาตินี้ทรงบำเพ็ญบารมี เป็นส่วนที่เสริมสร้างทางกุศล คือวิริยะหรือความเพียรที่ต้องทน แต่ดอกผลหอมหวานซ่านซึ้งจินต์ ** เป็นแบบอย่างที่ดีควรศึกษา เพื่อนำมาปฏิบัติดังถวิล จะประสบความสำเร็จชั่วชีวิน การทำมาหากินจะรุ่งเรือง

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ  พระชาติที่ ๒  พระมหาชนก

ตอนที่ ๑  ลูกกำพร้า

** ในชาตินั้นทรงเป็นพระโอรส พระทรงยศจอมกษัตริย์ที่ฟูเฟื่อง “อริษฐชนก” ผู้ครองเมือง มิถิลาประเทืองของผู้คน ** ขณะที่ยังอยู่ในพระครรภ์ พระบิดาออกโรมรันโกลาหล กับอนุชา “โปลชนก” จนวายชนม์ พระมารดาต้องดั้นด้นหนีจากวัง ** ทรงลี้ภัยที่เมืองกาฬจำปาก์ ไกลจากเมืองมิถิลาสุดเสียงสั่ง ทรมานวรกายเหลือกำลัง เพียงความหวังให้รอดจากศัตรู ** ในวันหนึ่งทรงประทับที่ศาลา ริมทางเดินไปมาเพราะหดหู่ ในวาสนาของตนทนคิดดู หมดอาลัยไม่รู้จะพึ่งใคร ** โอ้ชะตาเรานี้มีแต่เศร้า เป็นกรรมเก่าสร้างมาแต่ปางไหน จึงต้องทนทุกข์ยากจากมาไกล โธ่กระไรชีวิตอนิจจัง ** ในขณะที่จิตใจเกิดเศร้าโศก พราหมณ์ทิศาปาโมกข์วิชาขลัง เห็นพระนางนั่งเศร้าเพียงลำพัง เข้าไปนั่งใกล้ใกล้สอบถามนาง ** ครั้นได้สนทนาพาทีกัน จึงรู้เรื่องสำคัญทุกทุกอย่าง เกิดเห็นใจสงสารไม่จืดจาง คิดหาทางช่วยเหลือและเกื้อกูล ** รับนางไว้ในฐานะของน้องสาว มาถึงคราวความดีมิสิ้นสูญ ได้ที่พักที่อาศัยคนเกื้อกูล บริบูรณ์ด้วยความสุขตามอัตตา ** ครั้นไม่นานต่อมามเหสี ก็ทรงมีประสูติกาลโอรสา ช่างน่ารักน่าชังเต็มประดา พระมารดาชื่นชมสุขสมใจ ** ทรงตั้งชื่อว่าพระมหาชนก โดยหยิบยกชื่อปู่มาตั้งให้ เพราะระลึกถึงความหลังที่ผ่านไป พระโอรสเป็นสายใยคอยผูกพัน ** เมื่อพระโอรสเจริญวัยไปตามกาล ทรงวิ่งเล่นในหมู่บ้านอย่างสุขสันต์ มีเพื่อนอยู่มากมายคอยจำนรรจ์ ทุกทุกวันเฮฮาไปตามวัย ** บางครั้งมีทะเลาะตามประสา เพื่อนเรียกเด็กกำพร้ายังสงสัย จะดีหรือว่าร้ายมีทุกข์ภัย ยังเป็นเลศนัยอยู่ทุกวัน

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ  พระชาติที่ ๒  พระมหาชนก

ตอนที่ ๒  เตรียมแก้แค้น

** พระกุมารเฝ้าทูลถามพระมารดา ถึงความหมายของกำพร้าอย่างแข็งขัน มีเหตุผลเป็นไปอย่างไรกัน อ้อนวอนแม่ช่วยจำนรรจ์ให้ลูกฟัง ** พระมารดานิ่งเงียบไม่เปิดเผย ไม่ยอมเอ่ยถ้อยคำถึงความหลัง กลัวโอรสมีปมด้อยคอยระวัง เกิดพลาดพลั้งพูดออกมาจะเสียใจ ** ฝ่ายมหาชนกราชกุมาร เฝ้าครุ่นคิดมานานทำไฉน ให้มารดาทรงเล่าความเป็นไป เพื่อจะได้รู้ความจริงสิ่งเกิดมา ** จึงคิดหาอุบายล้วงความลับ เพื่อระงับข้อสงสัยในปัญหา ที่คาอกหมกหมมในอุรา จนตลอดเวลามานมนาน ** ครั้นวันหนึ่งทะเลาะกับเพื่อนเพื่อน กลับมาเรือนขอดูดนมแม่ท่าน พระนางก็ยอมให้ตามต้องการ พอแม่เผลอกลับรุกรานกัดหัวนม ** ทั้งทั้งที่ก็รู้ว่าแม่เจ็บ ต้องทนเก็บความรู้สึกอันขื่นขม ที่ต้องทำให้แม่ร้าวระบม เพราะอยากฟังคารมเรื่องกำพร้า ** .ในที่สุดพระนางต้องจำนน เล่าเรื่องคนผู้เป็นพ่อดังปรารถนา นับตั้งแต่เริ่มต้นของราชา อริษฐชนกพระบิดาจนเสียเมือง ** เกิดพลาดพลั้งเสียทีแก่น้องชาย ถูกฆ่าตายกลางสนามรบจนลือเลื่อง ตัวของแม่สุดแสนจะแค้นเคือง มันเป็นเรื่องต้องจดจำจนวันตาย ** นับตั้งแต่วันนั้นมหาชนก ไม่หยิบยกเรื่องนี้มาขยาย เพื่อนจะเรียกอย่างไรไม่เขินอาย ไม่กริ้วโกรธโวยวานประการใด ** ประการเดียวทรงครุ่นคิดเป็นอย่างหนัก คือแก้แค้นให้ประจักษ์ไม่หวั่นไหว เอาเมืองคืนจากท่านอาโดยเร็วไว ไม่เกรงกลัวใครใครชีพยอมพลี ** ด้วยเหตุนั้นตั้งพระทัยใฝ่ศึกษา ศิลปะวิทยาไม่หน่ายหนี จวบจนมีพนระชนม์สิบหกปี ศึกษาจบพอดีวิชาครู

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ  พระชาติที่ ๒  พระมหาชนก

ตอนที่ ๓  ออกเดินทาง

** พระมหาชนกตั้งใจว่า จะไปเมืองมิถิลาหวังต่อสู้ เพื่อแก้แค้นท่านอาผู้ศัตรู แทนบิดาที่อยู่ทิพย์วิมาน ** เดินทางได้เร็วสุดคือทางเรือ ท่องทะเลสุขเหลือชวนเสียวซ่าน ยามเมื่อเรือโต้คลื่นแสนชื่นบาน คงสราญรื่นรมย์ที่กลางทาง ** พระมหาชนกคิดขายค้า เพื่อจะมีเงินมาช่วยเสริมสร้าง ฐานะด้านการเงินที่เบาบาง ทำสงครามได้อย่างสบายใจ ** จึงปรึกษาหารือผู้เป็นแม่ ที่รักลูกแน่แท้และยิ่งใหญ่ ไม่สามารถเปรียบเทียบกับอะไร สละได้แม้ชีวิตเพื่อลูกตน ** พระมารดาฟังแล้วทรงเห็นด้วย คงจะช่วยทำสงครามอย่างได้ผล ชมลูกชายช่างคิดอย่างแยบยล ขอกุศลผลบุญช่วยหนุนนำ ** ท่านทิศาปาโมกก็ส่งเสริม ได้เพิ่มเติมกลยุทธสุดคมขำ พระโอรสฟังแล้วทรงจดจำ เพื่อจะไม่เพลี่ยงพล้ำทำให้อาย ** พระนางจึงประทานทรัพย์สินให้ เพื่อจะได้เริ่มต้นการค้าขาย เชื่อมั่นความตั้งพระทัยของลูกชาย ที่ขวนขวายกู้เมืองกลับคืนมา ** ครั้นเมื่อพระมาดาทรงเห็นด้วย พร้อมทั้งช่วยเงินทุนแสนเริงร่า จะต้องลองทำศึกดูสักครา ให้ประจักษ์แก่สายตาของชาวเมือง ** พระมหาชนกเตรียมสินค้า มีเสื้อผ้าแพรพรรณอันลือเลื่อง ทั้งของใช้จำเป็นที่ฝืดเคือง พร้อมทั้งเครื่องยังชีพที่สำคัญ ** เมื่อพร้อมแล้วกราบลามารดาท่าน ไม่รอให้เวลาผ่านด้วยมุ่งมั่น พร้อมด้วยเพื่อนพ่อค้ากลุ่มเดียวกัน รีบผายผันออกเรือเจ็ดร้อยลำ ** ขณะที่มิถิลาในวันนั้น องค์ราชันโปลชนกทุกข์กระหน่ำ ทรงประชวรหนักมากสุดระกำ โรคภัยทำให้ผ่ายผอมนอนตรอมตรม

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ  พระชาติที่ ๒  พระมหาชนก

ตอนที่ ๔  ภัยกลางทะเล

** ขบวนเรือสินค้ามุ่งหน้าจ้อง มิถิลาที่หมายปองต้องสุขสม กางใบให้เรือแล่นไปตามลม ช่างรื่นรมย์ท่ามกลางสายธารา ** เรือโต้คลื่นเป็นละลอกแตกฟองฝอย ปลาตัวน้อยแหวกว่ายดูหรรษา โลมาเป็นคู่คู่ดูงามตา ฝูงนกร่อนโฉบไปมาหาเหยื่อกิน ** ครั้นผ่านไปสามวันก็เกิดเหตุ เป็นอาเพศของคนที่ไกลถิ่น เกิดพายุกระหน่ำเรือพังภินท์ ชวนให้สิ้นอาลัยไม่พ้นตาย ** พวกพ่อค้าตกใจกลัวจนตัวสั่น ร้องดังลั่นร่ำหาพาใจหาย เสียงระงมเพราะความกลัวร้องโวยวาย อย่างไม่อายดาวดินจะนินทา ** คนที่มีสติยกมือไหว้ สิ่งศักดิ์สิทธิ์เทพไทในเวหา จงได้ช่วยป้องกันภัยนานา ให้ลูกยาปลอดภัยในครั้งนี้ ** พระมหาชนกไม่หวั่นไหว เตรียมพร้อมว่ายน้ำไปอย่างเต็มที่ เมื่อเรือใกล้อับปางไม่รอรี เริ่มวิธีช่วยตนไม่ลนลาน ** เอาน้ำอ้อยมาคลุกกับเนยใส เสวยแล้วชื่นใจมหาศาล แล้วหยิบผ้าสองผืนมาจัดการ ชุบน้ำมันไม่ทันนานเปียกชุ่มเลย ** เสร็จแล้วทรงนุ่งอย่างมุ่งมั่น อีกผืนคาดเอวพลันไม่นิ่งเฉย เรือใกล้จมน้ำแล้วโอ้อกเอย ไม่เฉยเมยปีนเสากระโดงเรือ ** แล้วจ้องดูที่ตั้งแห่งวังหลวง ที่หมายทวงบัลลังก์อย่างล้นเหลือ กำหนดทิศทางได้ไม่คลุมเครือ กระโดดลงน้ำเพื่อหนีให้ไกล ** การอยู่ห่างบริเวณที่เรือล่ม จะพ้นคมฟันฉลามตัวยาวใหญ่ พวกพ่อค้ารายอื่นเป็นเหยื่อไป หรือจมน้ำทันใดจบชีวัน ** วันที่เรืออับปางเป็นลางร้าย ชาวมิถิลาทั้งหลายต้องโศกศัลย์ พระเจ้าโปลชนกองค์ราชัน ก็ถึงวันสวรรคตหมดลมปราณ

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ  พระชาติที่ ๒  พระมหาชนก

ตอนที่ ๕  ผู้ช่วยเหลือ

** พระมหาชนกทรงว่ายน้ำ ใจก็คร่ำครวญหามารดาท่าน จงปกปักรักษาดลบันดาล ให้รอดพ้นภัยพาลในทะเล ** มองซ้ายขวาหน้าหลังช่างเวิ้งว้าง ไม่มีเพื่อนร่วมทางแสนว้าเหว่ เห็นแต่น้ำจรดฟ้าสุดคะเน เกินถ่ายเทความเศร้าให้บรรเทา ** หวนคำนึงถึงบ้านและท่านแม่ จะเหลียวแลทางไหนก็เงียบเหงา ป่านฉะนี้จะมีใครคิดถึงเรา เพราะพวกเขาต่างอยู่สุขสบาย ** ว่ายน้ำในมหาสมุทรสุดลึกเหลือ ตั้งแต่เรืออับปางแตกสลาย ต้องอาศัยความเพียรอย่างมากมาย เอาแต่ว่ายถึงเจ็ดทิวาวาร ** ก็พอดีเป็นวันอุโบสถ บ้วนพระโอษฐ์เตรียมงดอดอาหาร ทำจิตให้ผ่องใสใจเบิกบาน สมาทานศีลแปดด้วยเคยชิน ** ในวันนั้นนางมณีเมขลา เทพธิดาผู้เฝ้ากระแสสินธุ์ ต้องคอยดูทะเลเป็นอาจิณ โฉมยุพินมองเห็นคนลอยคอ ** จึงเหาะเข้าไปหาเพื่อถามทัก ให้ประจักษ์ว่าเหตุไฉนหนอ จะรีบช่วยทันทีมิรั้งรอ เพียงแต่ขอให้ปลอดภัยในวารี ** พระมหาชนกรีบแหงนหน้า เมื่อได้ยินเสียงถามมาอย่างเร็วรี่ จึงทรงรีบตอบคำนางมณี ไปตามที่เหตุการณ์ได้ผ่านมา ** ที่ว่ายน้ำอยู่อย่างนี้เพราะเชื่อมั่น ว่าสักวันคงสมปรารถนา ความเพียรพยายามจักช่วยพา ให้ตัวข้าสมหวังดังตั้งใจ ** นางมณีเมขลาสงสสารยิ่ง เราจักทำความจริงให้ยิ่งใหญ่ ได้เห็นว่าความเพียรดีอย่างไร เหาะลงไปอุ้มขึ้นมาแนบอกตน ** เปรียบดังมารดาประคองบุตร แล้วรีบรุดเหาะไปไม่หมองหม่น มุ่งมิถิลานครแหล่งรวมคน ซึ่งเป็นเมืองบรรพชนของภูธร ** พระมหาชนกอ่อนเพลียมาก อันเกิดจากว่ายน้ำไม่หยุดหย่อน พร้อมทั้งต้องอดหลับขับตานอน รวมเจ็ดวันตะลอนไม่หยุดเลย ** จึงได้เผลอหลับไปในอ้อมแขน เป็นบุญแสนคล้ายประทับกับเขนย น้ำใจเอื้ออารีน่าชมเชย แม่คุณเอ๋ยช่างซาบซึ้งตรึงอุรา ** นางมณีจึงเหาะไปที่สวน หอมอบอวลด้วยกลิ่นมวลบุปผา จึงวางบนแท่นหินเมืองมิถิลา แล้วมอบเทวดาดูแลแทน

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ  พระชาติที่ ๒  พระมหาชนก

ตอนที่ ๖  เจ้าหญิงสิวลี

** พระเจ้าโปลชนกจอมกษัตริย์ ผู้ครองรัฐมิถิลาสง่าแสน มีธิดางามกว่าใครในดินแดน ทุกแว่นแคว้นเลื่องลือระบือไกล ** เปรียบดังนางอัปสรในฟากฟ้า ได้จุติลงมาให้หวั่นไหว ทรงพระนามสิวลีผ่องอำไพ แม้นชายใดได้เห็นเป็นบุญตา ** แต่ยังไม่มีคู่ตุนาหงัน เฝ้ารอวันผู้มีวาสนา เป็นเนื้อคู่สู่สมภิรมยา ครองพาราด้วยกันจนวันตาย ** พระราชาได้กำหนดคุณสมบัติ ไว้แน่ชัดสี่ประการเป็นเป้าหมาย ผู้ใดผ่านจะขอมอบใจกาย ให้ผู้ชายโชคดีที่มีบุญ ** ข้อที่หนึ่งจะต้องรูปลักษณ์ดี เมื่ออยู่ใกล้จะมีความอบอุ่น ทำให้นางโปรดปรานเอื้อการุณ ยอมเป็นผู้ร่วมหุ้นชีวิตกัน ** หรือข้อสองต้องมีความรอบรู้ การเป็นอยู่ในวังดังมุ่งมั่น รู้ทิศทางหัวนอนสิ่งสำคัญ คือบังลังก์สุวรรณอันสุนทร ** หรือข้อสามมีพลังดังช้างสาร เพื่อทำการยกธนูหรือลูกศร ต้องใช้คนหนึ่งพันหาบและคอน หากได้โฉมงามงอนพร้อมวิวาห์ ** หรือข้อสี่มีความรู้เป็นพิเศษ รู้จักเขตเป็นแหล่งเก็บรักษา ซึ่งทรัพย์สินสิบหกแห่งในพารา อย่ารอช้ารีบเฉลยเอ่ยวจี ** ถ้าถึงพร้อมคุณสมบัติในข้อใด อรไทจอมนางไม่หน่ายหนี จะทรงยอมอภิเษกในทันที ได้เป็นจอมบดีครอบครองเมือง ** เมื่อพระเจ้าโปลชนกสวรรคต ไม่ปรากฏผู้ที่จะสืบเนื่อง ให้บัลลังก์คงมั่นและรุ่งเรือง มีศัตรูนองเนืองหวังครอบครอง ** หมู่อำมาตย์จึงพร้อมใจให้ประกาศ ผู้มีความสามารถไม่เป็นสอง ซึ่งทำให้เจ้าหญิงหันมามอง ทรงโปรดปรานและยกย่องสมชายชาญ ** ไม่ปรากฏว่ามีใครทำได้ จึงสั่งให้ค้นหาผู้ห้าวหาญ ในคุณสมบัติอีกสามประการ ผู้ที่ผ่านได้เป็นองค์ราชัน ** ยกธนูและชี้ขุมทรัพย์ใหญ่ ถ้าทำได้จะต้องมีสุขสันต์ รู้หัวนอนของบัลลังก์ก็เหมือนกัน ชั่วชีวันรมย์รื่นชื่นในทรวง ** แต่ไม่มีชายใดผ่านทดสอบ ตามระบอบจึงว่างพระเจ้าหลวง มิถิลาตอนนี้ปล่อยตามดวง แม้แสนห่วงเพียงใดก็จำทน

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ  พระชาติที่ ๒  พระมหาชนก

ตอนที่ ๗  เจ้าชายในอุทยาน

** อันบัลลังก์ที่ไร้ซึ่งกษัตริย์ เศวตฉัตรไร้ผู้ครองต้องหมองหม่น เปรียบดังเรือหางเสือหักจักอับจน หลีกไม่พ้นต้องอับปางอย่างแน่จริง ** พวกอำมาตย์ราชมนตรีรู้ดีอยู่ คิดเสี่ยงรถหาคู่ให้เจ้าหญิง ครั้นทุกคนเห็นดีมิท้วงติง ยอมรับว่าเป็นสิ่งที่สมควร ** จึงเริ่มด้วยการตกแต่งราชรถ ให้งามงดสดใสอย่างครบถ้วน ด้วยบุบผชาติหลากสีเต็มกระบวน กลิ่นหอมหวนกระจายไปไม่จืดจาง ** ประดิษฐานเครื่องราชกกุธภัณฑ์ บนราชรถอย่างพร้อมสรรพ์ครบทุกอย่าง เทียมด้วยม้าอัสดงงามท่าทาง ยามเยื้องย่างดูสง่าในท่าที ** แล้วปล่อยม้าออดไปโดยกำหนด ถ้าหากรถหยุดที่ใดไม่หน่ายหนี จะถือว่าชายนั้นผู้โชคดี ตั้งอยู่ที่ตำแหน่งกษัตรา ** แล้วจึงปล่อยราชรถไม่รอรั้ง ออกจากพระราชวังดังปรารถนา สู่ประตูตะวันออกไม่รอรา แล่นมุ่งหน้าตรงไปในอุทยาน ** ครั้นเมื่อถึงจึงตรงไปยังแท่น แล้วก็แล่นประทักษิณตามมาตรฐาน ครบสามรอบก็หยุดพลันไม่ทันนาน ทุกคนก็เบิกบานเพราะโล่งใจ ** ปุโรหิตจึงสั่งการไม่รอช้า ให้โห่ร้องขึ้นมาเสียงหวั่นไหว แล้วดนตรีก็ประโคมขึ้นทันใด เป็นสัญญาณว่าได้กษัตริย์แล้ว ** พระมหาชนกตื่นบรรทม เพราะเสียงที่ชื่นชมดังแว่วแว่ว เห็นคนจำนวนมากยืนเป็นแนว พูดคุยกันเจื้อยแจ้วล้อมรอบตน ** ปุโรหิตจึงอัญเชิญขึ้นครองราชย์ มอบอำนาจที่ยิ่งใหญ่เพราะกุศล ดังคำว่าสั่งสมบุญเป็นมงคล เป็นเสบียงส่งผลตลอดกาล ** มหาชนพร้อมกันอภิเษก ให้เป็นเอกครองรัฐอันไพศาล เป็นกษัตริย์ที่เกรียงไกรหาใดปาน ชาวพาราสุขสำราญทั่งนคร ** แล้วอัญเชิญเข้าสู่ปรางค์ปราสาท ครองอำนาจมิถิลามไหศรย์ ประชาชนก้มกราบพนมกร พร้อมถวายพระพรทรงพระเจริญ

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ  พระชาติที่ ๒  พระมหาชนก

ตอนที่ ๘  พบพระมเหสี

** พระมหาชนกทรงชมชื่น ได้บัลลังก์กลับคืนแบบฉุกเฉิน ไม่ต้องเสียเลือดเนื้อโดยบังเอิญ ได้รับเชิญจากเหล่าปวงประชา ** จึงเสด็จทอดพระเนตรพระราชฐาน ทรงชื่นชมเบิกบานเป็นหนักหนา นี่หรือพระราชวังพระบิดา ช่างสวยงามยิ่งกว่าเมืองใดใด ** แล้วเสด็จไปยังพระตำหนัก ซึ่งเป็นที่พำนักอันยิ่งใหญ่ ของพระธิดาโฉมไฉไล สิวลีอรไทผู้จอมนาง ** ครั้นได้พบทรงโปรดสิริโฉม ช่างประโลมพระหทัยใสสว่าง ดุจดังเทพธิดางามไม่จาง ฉวีวรรณพระนางดุจดังทอง ** ถวายบังคมคมแล้วยื่นพระหัตถ์ ให้พระนางสัมผัสผิวงามผ่อง เกี่ยวดรรชนีเป็นสัญญาณว่าจับจอง ทรงประคองขึ้นนั่งบัลลังก์รัตน์ ** ท่ามกลางหมู่อำมาตย์ทั้งซ้ายขวา อีกข้างหลังข้างหน้าแน่นขนัด ต่างยินดีปรีดาปรากฏชัด คลายความอึดอัดเรื่องผู้ครองราชบัลลังก์ ** พระมหาชนกจึงตรัสถาม ถึงเนื้อความที่ราชาได้ตรัสสั่ง เกี่ยวกับผู้ที่มาครองเวียงวัง จงรีบบอกให้ฟังอย่ารีรอ ** ปุโรหิตรีบสนองพระดำร้ส ว่ามีสิ่งผูกมัดอยู่สี่ข้อ หนึ่งเจ้าหญิงโปรดปรานพะเน้าพะนอ พร้อมที่จะเคลียคลอเคียงคู่กัน ** ข้อที่หนึ่งพระองค์ทรงผ่านแล้ว พระนางเป็นนางแก้วร่วมสร้างสรรค์ ยอมเป็นคู่บารมีองค์ราชัน จนชั่วนิจนิรันดร์สองพระองค์ ** ข้อที่สองรู้ขุมทรัพย์สิบหกแห่ง สามารถที่จะชี้แจงดังประสงค์ เพื่อบำรุงบ้านเมืองอย่างมั่นคง และดำรงความยิ่งใหญ่ในแผ่นดิน ** พระมหาชนกจึงได้เอ่ย รีบเฉลยปริศนาอย่างมีศิลป์ ซึ่งเรียนรู้อย่างรอบคอบสมดังจินต์ จนจบสิ้นกระบวนความตามต้องการ ** หนึ่งที่ลานซึ่งราชายืนรับพระ ปัจเจกพุทธะได้เดินผ่าน เพื่อรับบิณฑบาตส่งเสริมทาน มีโภคทรัพย์บรืวารโสตถีเทอญ ** สองที่ลานซึ่งราชาส่งพระกลับ หลังจากรับอาหารไม่ห่างเหิน สามประตูราชนิเวศน์เป็นทางเดิน ที่ด้านในขอเชิญลองขุดดู ** สี่ประตูด้านนอกจะบอกให้ ซึ่งไม่ไกลใกล้กันนั้นฝังอยู่ ห้าธรณีทวารท่านจงรู้ นั่นคืออู่ขุมทรัพย์นับอนันต์ ** หกทางขึ้นพระราชนิเวศน์ ของจอมเกศผู้ครองมไหศวรรย์ เจ็ดที่เกยชาลาน่าอัศจรรย์ ลงจากคอช้างฉัตรทัณฑ์สู่ปรางค์ใน **  แปดประตูสี่แห่งที่มีพระแท่น ทำด้วยไม้รังแสนจะสดใส เก้าห่างจากแท่นบรรทมงามไฉไล วัดออกไปสี่ศอกบอกตรงตรง ** ทั้งสี่ทิศขุดดูจะรู้แน่ ไม่ผันแปรมีขุมทรัพย์อย่าไหลหลง สิบที่โรงคชสารดังจำนง ตามเจาะจงครบสิบหกดังกล่าวมา ** คงสงสัยทำไมพระองค์รู้ เพราะมีปริศนาอยู่ให้ศึกษา ถ้าจะกล่าวคงไม่พอกับเวลา รวบรัดว่าขอเล่าเพียงพอดี ** ข้อที่สามรู้หัวนอนของบัลลังก์ เพื่อนอนนั่งจะได้เกิดเป็นศรี จึงถอดปิ่นส่งให้สิวลี จงช่วยเก็บให้ทีที่สมควร ** พอนางรับมาแล้วบรรจงวาง ในทิศทางที่เหมาะสมเป็นสัดส่วน ซึ่งได้แก่ทิศเหนือไม่เรรวน ตามกระบวนสิ่งสูงค่าองค์ราชัน ** พระมหาชนกจึงทรงเอ่ย ขอเฉลยว่าทิศเหนือใช่ไหมนั่น ข้อความที่พระองค์ทรงจำนรรจ์ ช่างแม่นมั่นถูกต้องทุกประการ ** ข้อสุดท้ายต้องทรงยกคันศร เป็นขั้นตอนที่ได้ทรงกล่าวขาน จะต้องใช้แรงคนมาร่วมงาน มากประมาณจำนวนหนึ่งพันคน ** พระองค์ทรงยกอย่างง่ายดาย เป็นความหมายว่าทรงสำเร็จผล ธ ทรงแก้ปัญหาอย่างแยบยล ไม่ตกหล่นครบถ้วยกระบวนความ ** ขึ้นครองราชย์สมศักดิ์ศรีมีสง่า เป็นราชาที่ยิ่งใหญ่น่าเกรงขาม แต่ทรงมีเมตตาสง่างาม ชนทุกนามสรรเสริญเจริญคุณ

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ  พระชาติที่ ๒  พระมหาชนก

ตอนที่ ๙  ตอบแทนพระคุณ

** พระมหาชนกเสวยสุข นิราศทุกข์นิราศภัยไม่เคืองขุ่น ชาวประชาหน้าใสด้วยใบบุญ เกิดจากคุณบารมีโพธิสมภาร ** การทำมาค้าขายเจริญยิ่ง เกษตรกรรมทุกสิ่งก็ไพศาล คมนานคมก้าวหน้าอย่างโอฬาร การทหารมั่นคงอย่างยงยืน ** หวนระลึกนึกท่านพระมารดา ลูกจากมาคงเหงาเศร้าสุดฝืน คงจะคิดถึงลูกสุดกล้ำกลืน ลูกก็อยากหวนคืนมากราบเท้า ** คิดถึงครูท่านทิศาปาโมกข์ ผู้เปิดโลกวิทยาคราหมองเศร้า ได้สั่งสอนศิลปะไม่ดูเบา ทำให้คลายความเขลาเกิดปัญญา ** จึงได้ส่งอำมาตย์ให้ไปรับ พระมารดาพร้อมกับท่านทิศาฯ ซึ่งอาศัยอยู่ที่เมืองจำปาก์ ให้เดินทางสู่มิถิลาอย่าช้าพลัน ** เมื่อพบหน้าก็รีบเข้าสวมกอด ปากอ้อนออดด้วยคิดถึงจึงโศกศัลย์ อยากเจอหน้าพบเห็นไม่เว้นวัน สุดจะกลั้นน้ำตาพาอิ่มใจ ** ครั้นสร่างโศกจึงเล่าให้แม่ฟัง จากเริ่มต้นจนกระทั่งได้เป็นใหญ่ แนะนำให้รู้จักอรไท หน้านวลไยสิวลีคู่ครองตน ** พระมารดาจึงได้ให้โอวาท การปกครองประเทศชาติให้ได้ผล เป็นที่รักที่บูชามหาชน ต้องเปี่ยมล้นด้วยคุณธรรมจำให้ดี ** พระมหาชนกรับคำสอน ของมารดรใส่ไว้ในเกศี กราบขอพรอันศักดิ์สิธิ์ของชนนี เพื่อเสริมสร้างบารมีเพิ่มพลัง ** ทรงให้ตั้งโรงทานขึ้นหกแห่ง สำหรับแหล่งช่วยเหลือเพื่อความหวัง แก่คนที่ยากไร้อย่างเรื้อรัง ซึ่งเปรียบดังบำบัดโรคให้โศกคลาย ** ได้นิมนต์พระปัจเจกพุทธเจ้า มาฉันภัตตาหารเช้าจัดถวาย ด้วยศรัทธาเปี่ยมล้นทั้งใจกาย จุดมุ่งหมายสั่งสมบุญอุ่นชีวา ** ตั้งพระทัยบำบัดทุกข์บำรุงสุข สมเป็นยุคแห่งธรรมมานำหน้า จะส่งเสริมให้เหล่าปวงประชา มีเมตตาเอื้ออารีมีน้ำใจ ** ทั้งทิศาปาโมกข์โชคประเสริฐ นับเป็นสิ่งล้ำเลิศจักหาไหน เกิดมีแต่ความสุขทุกข์ห่างไกล เป็นเพราะความห่วงใยของราชัน

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ  พระชาติที่ ๒  พระมหาชนก

ตอนที่ ๑๐  สัจจธรรมปรากฏ

** พระมหาชนกมีโอรส ดูหมดจดงดงามดังใฝ่ฝัน “ทีฆาวุ”” คือพระนามที่จำนรรจ์ เรียกขานกันทั่วไปในพารา ** พระองค์ทรงแต่งตั้งเป็นอุปราช มีความรู้ความสามารถไม่กังขา ออกว่าราชการมาหลายครา สมความปรารถนาของบิดร ** รับผิดชอบงานแผ่นดินเอาใจใส่ ไม่เสียทีที่ได้ทรงสั่งสอน และได้ทรงอบรมตามขั้นตอน เพื่อพระองค์ทรงพักผ่อนอยู่เนืองเนือง ** ณ วันหนึ่งท้าวเธอทรงประพาส ที่พระราชอุทยานอันลือเลื่อง ดุจดังสวนสวรรค์อันรุ่งเรือง เพื่อประเทืองพระหทัยสุขสำราญ ** ทอดพระเนตรมองเห็นต้นมะม่วง มีผลดกเป็นพวงเมื่อมองผ่าน อีกต้นหนึ่งใบดกมโหฬาร ไม่มีผลให้ทานเขียวขจี ** ค้นมีผลผู้คนรุมกันสอย กิ่งก็พลอยหักไปโทรมเต็มที่ ส่วนต้นไม่มีผลยังงามดี เพราะไมมีผู้ใดมาทำลาย ** ทรงเปรียบเทียบการออกบวชกับกษัตริย์ ปรากฏชัดช่างแตกต่างอย่างเหลือหลาย กษัตริย์เหมือนมะม่วงผลมากมาย การออกบวชคล้ายมะม่วงมีแต่ใบ ** จึงทรงสนพระทัยการออกบวช อย่างยิ่งยวดมากกว่าสิ่งไหนไหน ครั้นเสด็จกลับมายังกรุงไกร ทรงมอบราชกิจให้เจ้าชายเลย **  พร้อมทั้งพวกอำมาตย์ปุโรหิต ช่วยกันคิดช่วยกันสร้างอย่างเปิดเผย เพื่อความสุขของปวงราษฎร์ไม่เฉยเมย ทำได้ดีน่าชมเชยในผลงาน ** พระราชาได้ประทับบนปราสาท ด้วยมุ่งมาตรบำเพ็ญธรรมกัมมัฏฐาน ห้ามผู้ใดมาสร้างความรำคาญ เพราะต้องการความสงบพบความจริง

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ  พระชาติที่ ๒  พระมหาชนก

ตอนที่ ๑๑  แรงปรารถนา

** พระมหาชนกพบความสุข ปราศจากทุกข์เมื่อใจสงบนิ่ง ใจวุ่นวายเป็นเหตุทุกข์อ้างอิง เข้าพักพิงภายในจิตใจคน ** ทรงนึกถึงพระปัจเจกพุทธเจ้า ผู้ที่เฝ้าคอยสร้างทางกุศล ผู้ละคลายกิเลสคอยฝึกตน เพื่อหลีกหนีวังวนหนทางกรรม ** อยู่ไหนหนอตัวข้าขอนอบน้อม กายใจพร้อมบูชาทุกเช้าค่ำ อยากพบหน้าใครหนาจะน้อมนำ ช่วยกระทำความฝันได้ดังใจ ** สีเดือนผ่านตามกาลจักราศี ก็เกิดมีความศรัทธาอย่างยิ่งใหญ่ ประสงค์จะออกบวชอยู่พงไพร เพื่อจะได้บำเพ็ญธรรมนำสุขมา ** มองเห็นพระราชวังดังนรก สกปรกเหลือหลายด้วยตัณหา เป็นแหล่งรวมกิเลสคอยบีฑา อยากหนีหน้าไปให้ไกลไม่พบเจอ ** เห็นความเริงร่าสนุกสนาน เหมือนกับการเล่นกลนำเสนอ ใช่เล่ห์เหลี่ยมหลอกตามาบำเรอ จนผู้ดูหลงเพ้อและชื่นชม ** ครั้นแล้วจึงได้ทรงตั้งคำถาม เป็นข้อความ “เมื่อไรหนอ” เป็นปฐม เพื่อหลีกหนีให้พ้นความระทม ที่ฝังจมในพระทัยของพระองค์ ** เมื่อไรหนอเราจักได้โอกาส สละราชบัลลังก์ดังประสงค์ คงจะมีความสุขดังจำนง อยู่ไพรพงสงบใจไม่คลุมเครือ ** เมื่อไรหนอเราจักได้โอกาส นุ่งห่มผ้าย้อมฝาดพาดหนังเสือ มีเวลาบำเพ็ญธรรมอย่างเหลือเฟือ จุดมุ่งหมายก็เพื่อบรรลุณาน ** หลังจากนั้นผ่านไปไม่นานนัก พระทรงศักดิ์รับสั่งให้ทหาร ผู้ใกล้ชิดปิดความลับรีบจัดการ ซื้อเครื่องบริขารเพื่อบวชกาย

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ  พระชาติที่ ๒  พระมหาชนก

ตอนที่ ๑๒  ออกบวช

** ครั้นวันหนึ่งตัดสินใจออกบวชแน่ เพื่อความสุขจริงแท้ดังมุ่งหมาย ด้วยศรัทธาที่ตั้งมั่นไม่เสื่อมคลาย จึงสั่งนายภูษาฯ เข้าพบตน ** ให้ปลงพระเกศาพระมัสสุ ด้วยความมุมานะในมรรคผล ห่มผ้ากาสาวพัสตร์ในบัดดล เป็นมงคลเกินจักพรรณนา  ** หยิบบาตรดินมาคล้องที่พระศอ ปลื้มพระทัยจริงหนอสมปรารถนา แล้วทรงเสด็จเดินไปมา บนปรางงค์ปราแล้วจึงทรงอุทาน ** การบวชนี้ช่างมีความสุขหนอ ขอเพียงพอโลกีย์ปล่อยให้ผ่าน หลังจากที่หลงใหลมาแสนนาน คิดว่าอดีตกาลคือบทเรียน ** หลังจากที่ได้ทรงผนวชแล้ว พระปิ่นแก้วตัดสินใจไม่หันเหียน เสด็จออกสู่ป่าบำเพ็ญเพียร เพื่อพ้นการว่ายเวียนวังวนกรรม ** จึงเสด็จออกจากปรางค์ปราสาท พบอนงค์นาถมเหสีมิถลำ ปล่อยให้ตัวตัณหามาครอบงำ คอยกระทำให้ใจต้องร้อนรน ** มเหสียกหัตถ์ขึ้นนบไหว้ โดยมิได้สังเกตแต่ฉงน พระปัจจเจกฯ ได้รับการนิมนต์ ไม่มีคนบอกกล่าวให้รู้เลย ** จึงเสด็จไปยังปรางค์รูจี เรื่องราวของภูมีถูกเปิดเผย ดูทุกอย่างเปลี่ยนไปไม่เหมือนเคย ทั้งผมเอยหนวดเอยดูเกลื่อนไป ** อีกเครื่องทรงถอดวางที่พระแท่น เครื่องประดับแก้วแหวนไม่สวมใส่ จากสภาพที่เห็นจึงมั่นใจ ที่เดินผ่านอย่างเร็วไวคือราชัน ** รีบเสด็จตามโดยไม่รอช้า เมื่อพบองค์ราชาที่ผายผัน มุ่งหน้าตรงไปยังพนาวัน จึงจำนรรจ์อ้อนวอนให้ย้อนคืน ** พระมหาชนกจึงเอื้อนเอ่ย พระนางเอยเรานี้สุดจักฝืน เสียงเรียกร้องของใจสุดกล้ำกลืน ความสุขอื่นยิ่งกว่าบวชย่อมไม่มี ** จงกลับไปดูแลประชาราษฎร์ หมู่อำมาตย์ไพร่พลให้สุขศรี เราบวชแล้วต้องอาศัยในพงพี เชิญเทวีกลับวังอย่ารั้งรอ ** ข่าวการออกบวชของเหนือหัว แพร่กระจายไปทั่วทุกห้องหอ ชาวประชาทุกคนน้ำตาคลอ ขาดที่พึ่งแล้วหนอมิถิลา ** จึงรวมตัวพร้อมกันไม่หวั่นไหว มุ่งหน้าไปเข้าเฝ้าถึงกลางป่า ขอร้องให้พระองค์จงกลับมา เพื่อครอบครองพาราให้ร่มเย็น ** พระมหาชนกทรงปฏิเสธ เราถือเพศบรรชิตไม่ทุกข์เข็ญ ชีวิตการครองเมืองสุดลำเค็ญ มันช่างเป็นทุกข์ใจหาใดปาน ** พวกท่านจงกลับสู่นครเถิด ขอจงเกิดสิริมีสุขศานต์ ชีวิตจงแพ้พระชนะมาร ตลอดกาลนิราศทุกข์สุขทวี

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ  พระชาติที่ ๒  พระมหาชนก

ตอนที่ ๑๓  อุบายพระมเหสี

** ครั้นเห็นว่าหว่านล้อมไม่ได้ผล หาอุบายแยบยลมาใส่สี เพื่อหลอกลวงให้องค์พระภูมี กลับจากพนาลีสู่มิถิลา ** สั่งให้เจ้าหน้าที่ทำการเผา โรงเรือนเก่าที่ชำรุดนานหนักหนา แล้วสั่งให้พลเมืองชาวประชา กระพือข่าวไปว่าถูกเผาเมือง ** เจ้าหน้าที่ปลอมตัวเป็นโจรร้าย บุกเข้าปล้นทำลายจนลือเลื่อง จนผู้คนหวาดกลัวอยู่เนืองเนือง จะต้องรีบปลดเปลื้องให้เบาบาง ** สิวลีรีบกราบบังคมทูล จอมไอศูรย์ผู้บวชกายให้ขัดขวาง พระมหาชนกผู้ละวาง บอกไม่ใช่วิถีทางของนักบุญ ** แล้วจึงมุ่งเข้าสู่ภูเขาใหญ่ หวังวิเวกสงบใจเป็นทุนหนุน บรรลุฌานไม่ติดในกามคุณ เพื่อเจือจุนหนทางโพธิญาณ ** ปวงประชาและพระมเหสี ไม่รีรอติดตามหวังประสาน ให้พระองค์หันหลังกลับอย่าเนิ่นนาน เป็นประธานคอยบัญชาข้าแผ่นดิน ** พระมหาชนกทรงขีดเส้น เพื่อทำเป็นสัญลักษณ์ดังถวิล แล้วประกาศก้องพื้นธรณิน ใครฝ่าฝืนต้องสิ้นชีวาวาย ** ห้ามก้าวล่วงขอบเขตรอยขีดนี้ มิฉะนั้นมีความผิดดังมั่นหมาย ไม่เชื่อฟังต้องโทษทัณฑ์ถึงขั้นตาย แล้วผันผายสู่พนาไม่ช้าที ** พระนางสิวลีทรงกรรแสง แทบหมดแรงเกลือกลิ้งอยู่กับที่ เส้นจึงเลือนจางไปไม่เหลือดี ประชาชีถือโอกาสข้ามมันไป ** พวกชาวเมืองตามพระองค์เข้าพงป่า ด้วยหวังว่าเจ้าเหนือหัวทรงคิดใหม่ เมื่อประสบความลำบากทรงเปลี่ยนใจ หันกลับสู่ความยิ่งใหญ่ในปฐพี

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ  พระชาติที่ ๒  พระมหาชนก

บทส่งท้าย

** ความพากเพียรย่อมทำให้สำเร็จ กลเม็ดที่จะเป็นเศรษฐี ประสบผลที่หวังดังมณี สูงค่ามากเกินที่จะบรรยาย ** ความเพียรต้องประกอบด้วยความรัก ช่วยนำชักให้ไปสู่เป้าหมาย น้อมใจรักสิ่งที่ทำอย่าเสื่อมคลาย ตอนสุดท้ายจะสุขใจไปนานวัน ** ต้องมีความเข้าใจเป็นพื้นฐาน เพื่อจะให้การงานได้สร้างสรรค์ มีความเพียรเป็นหลักที่สำคัญ ใช้ศรัทธายึดมั่นขยันทำ ** ความตั้งใจช่วยเสริมเพิ่มแรงส่ง สามประสานมั่นคงดูคมขำ ความรัก ความเข้าใจ ช่วยน้อมนำ ความมุงมั่นจดจำทำความเพียร

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

** พระชาติที่ ๑ **     ** พระชาติที่ ๒ **     ** พระชาติที่ ๓ **    ** พระชาติที่ ๔ **      ** พระชาติที่ ๕ **

** พระชาติที่ ๖ **     ** พระชาติที่ ๗ **      ** พระชาติที่ ๘ **     ** พระชาติที่ ๙ **      ** พระชาติที่ ๑๐ **