ต่อไป →

[ครภูธน®]

✽ หมาบ้า ✽

๏ กลางดงพงปรกแว่วนกร้อง เดินล่องทั่วลานจ้าววนานต์ “สิงห์” พ่อลูกผูกจิตแอบพิศอิง เพลินยิ่งพฤกษ์หยาด..หลากพิลาสพบ ๏ เยื้องไปย่างไปทั่วไพรสัณฑ์ นั่นพลัน!! หนอพาหมาบ้าประสบ แยกเขี้ยวเสียงขู่พร้อมสู้รบ พ่อทบคิดทวน..บนกระบวนความ ๏ บอกลูกเราหลีกเถิดปลีกเถิด ทางเพริศเลื่อมพรายแลกระจายหลาม พ่อนำดำเนินลูกเดินตาม ลือนามลูกนึก..เมียงระทึกมอง ๏ ลูกสิงห์ยิ่งงงชวนสงสัย พ่อใหญ่เก่งยอดทิศตลอดถ่อง กลับยอมถูกหยันบนครรลอง เสียของแม้นขาม..จึ่งถามฉะนี้ ๏ หลบกร่างห่างไกลทำไมพ่อ? งับคอฟัดฆ่ารุกพล่าวิถี จ้าวดงพงป่าต้องราวี พ่อคลี่เพียงคลาย..คมจรายคำ ๏ “บางเรื่องเปลืองตัวหากมั่วขวาง บางอย่างพลอยยุ่งเพียงมุ่งกระหน่ำ ไม่แพ้แต่พิษติด “บ้า” ตำ คุ้มหรือ? แผลร้าวชอกคราวช้ำ ก่อนถลำควรลอง..คิดตรองครา”๚ะ๛                       คอนพูธน®

[ผู้พัน ใหม่ ไม่หวานแล้ว (จืดสนิท)]

 

[เริงอักษร]

**กวางโค้ง โง้งเขา ลำเนาไพร อยู่ใกล้ ชายกอ ต้นหน่อหนา ปรงใหญ่ ในย่าน แห่งม่านพนา เดินท่า ท่วงที ฤดีสม **เยื้องย่าง เหยาะเย้า กระเซ้าแหย่ ลูกแม่ เหม่อมอง เสียงร้องขรม ยังเด็ก เล็กด้อย เพลินคอยชม ภิรมย์  ป่ารื่น ช่วยฝืนเงา **เสียงขู่ ขุ่นขาม ให้คร้ามขลาด ลอยพาด ลมพริ้ว จากทิวเขา สิงห์ใหญ่ ส่ายโยก กรรโชกเอา ตัวกระเส่า ใจสั่น จะพลันตาย **หลบมา ลูกแม่ มัวแต่เล่น สิงห์เผ่น กายโผน กระโจนผาย เผลอทิ้ง ตัวทอด อาจวอดวาย ชีพสลาย จิตสลับ ไม่กลับคืน. ..........*-*.......... เริงอักษร