ต่อไป →

[เริงอักษร]

..น้ำท่วมทุ่ง บักบุ้งโหรงเหรง..

**บักบุ้งไทย ในทุ่ง แต่กรุงก่อน
งามยอดงอน โงนเงน เล่นสายน้ำ
ทอดเรือนกาย คลายเหยียด ละเลียดลำ
ใบสีคล้ำ ขุ่นเขียว เรียวปลายบาง

**ดอกชมพู อมม่วง กลวงเกสร
อรชร อ้อนแอ้น แบนกลีบขวาง
เป็นกรวยบาน ก้านทิ่ม ริมขอบจาง
แลสล้าง ชูช่อ ล้อลมแซง

**ยามน้ำหลาก ไหลหลั่ง ทั้งท้องทุ่ง
กอบักบุ้ง เบี่ยงหาย กระจายแผง
หลุดถอนราก จากโคลน โดนลมแรง
สลายแง่ง ขาดเหง้า หลุดเต้าตม

**จากกอก้อน ซ้อนก้าน เต็มลานทั่ว
ก็ถอนตัว แตกตอน เคยนอนถม
ลอยตามน้ำ ร่ำลา พาต้นจม
ไปกับลม ลากทึ้ง ทะลึ่งกาย

**เหลือน้อยต้น ทนได้ ใช้รากเกาะ
ไม่หลากเลาะ หลบลี้ หรือหนีหาย
เป็นหย่อมหยิบ จิ๊บจ๊อย น้อยต้นตาย
แสนเสียดาย เคยคุ้น ตุนเก็บกิน

**กลายเป็นคำ นำเปรียบ เทียบภาษิต
น้ำท่วมทุ่ง เพียงนิด คิดติฉิน
กอบักบุ้ง โหรงเหรง เร่งเขี่ยดิน
วาจาสิ้น เชื่อถือ ลือไปเอง.

..........*-*..........

เริงอักษร
๒o ตุลาคม ๒๕๕๙

[chewin57]

ผักบุ้งโหรงเหรง ต้องแบบนี้ ครับ ฮาาาา

[เริงอักษร]

**ผักบุ้งเดี่ยว เดียวดาย กลางสายน้ำ
ก็ตอกย้ำ ให้เห็น ว่าโหรงเหรง
คุณชีวิน ผ่านมาพบ ตอนจบเพลง
น้ำละเลง กอผักบุ้ง พุ่งกระจาย

**เมื่อก่อนกอ ใหญ่ดี มากมีนัก
โดนน้ำผลัก หลากลอย พลอยสูญหาย
เหลือต้นเดียว เปลี่ยวเอก วิเวกกาย
ภาพสุดท้าย จึงเป็น เช่นฉะนี้.

..น้ำมันลากไปหมดแล้วคับ..

เริงอักษร