๐ บางฉาก จากนิยาย ๐
'ขอบคุณเสียงดนตรีที่แสนไพเราะ ขอบคุณท้องฟ้าที่โฉบฉายจันทราลงมาประทิน
ขอบคุณหิ่งห้อยที่บินมาสร้างบรรยากาศ ขอบคุณอากาศเย็นที่พัดผ่านอย่างโหดร้าย
ขอบคุณงานเต้นรำที่ไม่มีคนเต้น ขอบคุณที่ทำให้ผมได้เต้นรำคนเดียว
ขอบคุณความเหงาที่เข้ามาเกาะกุมความรู้สึก ขอบคุณความโดดเดี่ยว
ที่ไม่เคยหนีจากไปไหน ขอบคุณทุกสิ่งอย่างสำหรับผม ณ ตอนนี้
ขอบคุณความคิดถึงที่เข้ามากรีดใส่หัวใจ ขอบคุณ และขอบคุณ !'
ชายหนุ่มทำท่าเต้นรำอยู่คนเดียวในห้องไม้โทรมเก่าเต็มไปด้วยความทรงจำ
ที่ไม่มีวันลืม กระดานช็อคที่ถูกขีดเขียนด้วยช็อค จากการที่เขานั้น สอนหนังสือ
ให้เด็ก ๆ เมื่อช่วงกลางวันที่ยังคงสภาพไม่ได้ถูกลบออกแต่อย่างใด
ครั้นบทเพลงที่แสนไพเราะและคุ้นหูของเขาบรรเลงจบ ชายหนุ่มทิ้งมือทั้งสองข้างลง
แล้วหันเดินสืบเท้า ไปนั่งที่เก้าอี้ริมหน้าต่าง พร้อมส่งสายตาขึ้นไปบนท้องฟ้าสีคราม ในยาม
ราตรี ที่ถูกประดับตกแต่งไปด้วยเหล่าดาริกา ระยิบระยับ ที่รับกับแสงจันทร์อย่างลงตัว
ราวดั่งว่าชายหนุ่มกำลังคิดบางสิ่งบางอย่างอยู่ในหัว
'ขอบคุณใครคนนั้นที่กำลังเดินอยู่คนละเส้นทางคู่ขนานที่ไร้ตัวตน และไม่รู้จัก
ขอวอนเถิด ขอส่งใครมาก็ได้ คนที่เข้าใจ'.........."ใครสักคน"
The Lone Wolf
๑ ตุลาคม ๒๕๕๙
หมวดความบันเทิง
