ถึง วิไลวรรณ ที่รัก
ขอโทษทีนะที่วันนี้ผมอาจจะเขียนจดหมายตอบคุณช้าสักหน่อย
จริง ๆ แล้วผมตั้งใจที่จะเขียนตอบคุณตั้งแต่เช้าเมื่อวานนี้แล้ว แต่
เผอิญว่ามีเหตุเสียก่อน แต่ถึงอย่างไรผมต้องเขียนจดหมายตอบคุณ
อย่างแน่นอน ผมรู้สึกดีใจนะที่ทุกครั้งผมเลิกงานมาตอนเย็นแล้ว
มาพบว่ามีจดหมายของคุณนั้นเสียบไว้อยู่ในตู้เก็บจดหมาย หน้า
ประตูห้องของผม
ผมหยิบจดหมายของคุณที่รักดั่งดวงใจของผมเก็บไว้อย่างดี แต่
เนื่องด้วยการทำงานของผมนั้นช่างหนักหน่วงเหลือเกินยอดรัก ผม
กลับมาถึงที่ห้องเช่าอันโทรม ๆ ของผม แล้วหยิบจดหมายของคุณ
วางไว้ที่โต๊ะทำงานไม้เก่า ๆ แล้วเข้าไปอาบน้ำ ชำระร่างกายให้
สดชื่น แต่เนื่องด้วยร่างกายของผมนั้นอ่อนเพลียเหลือเกิน ผมจึง
ไม่ได้อ่านจดหมายของคุณ แล้วเดินเข้าห้องนอนไปเอนร่างลงสู่
ที่นอนให้ผ่อนคลาย แล้วก็เผลอหลับไปเสียสนิทตา
ครั้นผมตื่นขึ้นมาว่าจะแกะซองจดหมายของคุณอ่าน แต่ก็ไม่ได้อ่าน
เนื่องจากเวลาที่ผมต้องไปทำงานนั้นได้บีบเข้ามาจนผมต้องรีบไป
ทำงาน เพื่อไม่ให้ไปทำงานสาย แต่ดีที่วันนี้งานไม่หนักมากนัก ผม
จึงได้กลับมาก่อน แต่ก็กลับไม่ถึงห้องหรอกจ้ะ เพราะไอ้รถแมงกะไซ
ที่ผมขับอยู่นั้นเกิดเสียขึ้นมาระหว่างที่ผมกำลังขับกลับมาที่
ห้องหลังจากที่ซื้อของที่ตลาดเสร็จ ผมจึงได้นำรถคันเฮงซวยของ
ผมนั้นเข้าไปซ้อมที่อู่ กว่าจะกลับมาถึงก็ดึกดื่นเสียแล้ว เมื่อมาถึง
ห้อง ผมก็รีบอาบน้ำออกมา แล้วตรักเตรียมข้าวแกงที่ซื้อมาจาก
ตลาดมาแกะใส่จานคู่กับข้าวสวยที่พอจะประทังท้องของผมเอาไว้ได้
ระหว่างที่ผมกำลังกินข้าวอยู่นั้นผมจึงนำจดหมายของคุณมาอ่านนะ
วิไล ผมเพ่งพินิจอ่านอย่างคิดถึงและซาบซึ้งตรึงใจ ละเมียด
ละไมอ่านอย่างละเอียดยิบที่ละตัวอักษรเลยแหละยอดรัก
ถึงแม้กับข้าวที่ตลาดจะไม่อร่อยมากนัก แต่ระหว่างที่กินไป
อ่านจดหมายของคุณไป ทำให้ผมรู้สึกว่ากับข้าวที่ซื้อมานั้น
กลายเป็นรสหวานไปเลยทีเดียวเดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะเขียนตอบกลับนะ
จ๊ะ เนื่องจากคืนนี้ก็ดึกมากแล้วเดี๋ยวผมต้องขอตัวไปนอนก่อน
นี่คุณรู้ไหมเมื่อคืนนี้ผมนั้นนอนไม่หลับเลย เนื่องจากห้องข้าง ๆ
สองผัวเมียที่เพิ่งย้ายเข้ามาใหม่ นั้นได้เกิดการทะเลาะกันอีกแล้ว
จนผมนั้นสะดุ้งขึ้นมาทั้งคืนเลย แต่ผมก็พยายามนอนข่มตาให้หลับ
เพื่อที่จะได้มีแรงมาเขียนจดหมายตอบให้แก่คุณวิไล ยอดรักของผม
และสุดท้ายนี้ผมคิดว่าคุณคงจะไม่โกรธผมดอก ที่เขียนจดหมาย
ตอบคุณช้า หวังว่าคงจะเข้าใจคนจน ๆ ที่ใช้แรงงานแลกกับเงิน
อันน้อยนิดอย่างผม
รักและคิดถึงเสมอ
เพชรกวิน ตะกุลพล
ภาพอินเทอร์เน็ต