คิดถึงบ้าน คิดถึงแม่

คิดถึงบ้าน คิดถึงแม่

..จากท้องนา มาอยู่กรุง ด้วยมุ่งมั่น
หวังสร้างฝัน ทำแต่งาน บ้านไม่กลับ
คำของแม่ เหมือนคอยเตือน ไม่เลือนลับ
"จงหวนกลับ คืนนาไร่ เมื่อได้ดี"

..พอเลิกงาน ได้แต่มอง จ้องขอบฟ้า
ก่อนทิวา ล่วงเลยลับ แสงดับหนี
มองจันทรา ยามมีทุกข์ ทุกราตรี
ลูกคนนี้ คิดถึงแม่ ได้แต่ครวญ

..แม่อาจไม่ ได้รับรู้ หนูลำบาก
มิปริปาก ยามทุกข์จิต เมื่อคิดหวน
กลัวแม่เศร้า โทรกลับไป คงไม่ควร
หลังทบทวน ลูกสู้ต่อ ไม่ท้องาน

..แม่รู้ไหม ตอนอยู่บ้าน ลูกฝันว่า
อยู่เมืองฟ้า คงเฉิดฉันท์ คิดฝันหวาน
เห็นหนุ่มหล่อ และสาวสวย ด้วยพบพาน
จึงจากบ้าน จากท้องนา มาหาเงิน

..มาอยู่กรุง แม่ไม่รู้ หนูคิดผิด
ภัยรอบทิศ ทุกเส้นทาง เขาห่างเหิน
ไร้น้ำจิต ยามมองเรา เขาแกล้งเมิน
คนเพลิดเพลิน แต่อบาย มากภัยพาล

..ความใจดำ ทำหนูจำ ช้ำกำสรด
คอยคิดคด คบหายาก เขาปากหวาน
มองภายนอก เรียบสวยหรู ดูชื่นบาน
หลังความหวาน ล้วนยาพิษ คิดหลอกลวง

..ยามพูดจา ฟังผิวผ่าน จะหวานเพราะ
ฟังเสนาะ เหมือนดั่งเขา เฝ้าห่วงหวง
แต่ลับหลัง นั้นฉ้อฉล ล้วนกลลวง
หากติดบ่วง เพราะหลงลิ้น จะสิ้นดี

.."แต่แม่จ๋า รอหน่อยหนา หาเงินก่อน
ลูกจะย้อน ไปปลดทุกข์ ให้สุขขี
รออีกนิด รออีกหน่อย คอยสิ้นปี
ลูกลาที เมืองบางกอก ที่หลอกลวง"

......TOP GUN.....

(บ้านเรา มีท้องทุ่ง สายลม และแสงแดด แม้ไม่มีเงินมีทอง แต่ท้องก็อิ่ม และมีความสุข
หลับตาไปคราใด ใจก็ล่องลอยไปที่นั่น บ้านเราร่ำรวยความรัก ความสุขและความอบอุ่นใจ
รู้จักกันทั้งตำบล เวลามีงานก็ช่วยเหลือกัน อบอุ่นใจในมิตรไมตรี แม้จะไม่ค่อยมีเงินมีทอง
แต่ท้องก็อิ่ม และมีความสุข ซึ่งต่างจากคนกรุง ซื้อทุกอย่างด้วยเงิน หาเงินกันทั้งชีวิต แต่ไม่อิ่ม
หิวความรัก หิวความอบอุ่น และ โหยหาความสุข บ้านทาว์เฮ้าส์ฝาบ้านติดกันแท้ๆ
คอนโดห้องติดกันแท้ๆ ขึ้นลิฟท์และลงลิฟท์ตัวเดียวกัน กลับไม่รู้จักกัน และที่สำคัญ
ไม่พยายามทำความรู้จักกัน น่าเศร้าใจมากชอบคุยกับคนไกลทางสื่อออนไลน์
แต่คนในที่พักเดียวกันกลับไม่รู้จัก ด้วยเหตุนี้เวลามีภัย จึงตัวใครตัวมัน เพราะไม่รู้จักกัน
ผิดกับบ้านเรา เรารู้จักกันทั้งหมู่บ้าน เด็กๆ เดินมา ยังรู้จักเลยว่าเขาชื่ออะไร พ่อแม่เป็นใคร
บ้านอยู่ตรงไหนของหมู่บ้าน แล้วบ้านเธอ มีแบบนี้บ้างไหม แต่บ้านเรามี )