เธอกลับมา แต่ว่า..คลุมธงชาติ

เธอกลับมา..แต่ว่า คลุมธงชาติ

..ถึงฟ้าเหงา มีดาว เกลื่อนราวฟ้า
สาดส่องมา ปิดกลบ กาย-อบอุ่น
ต่างกับฉัน วันนี้ มิมีคุณ
ขาดไอกรุ่น เคยเรียง เคียงคู่กาย

..ฝากสายลม พรมพร่าง กลางย่ำรุ่ง
พัดหมายมุ่ง ส่งความ ยามห่างหาย
ฝากแสงดาว พราวพริบ ระยิบพราย
โอบกอดกาย เพื่อ..ที่รัก อุ่นสักครา

..ดึกป่านนี้ กี่ยาม ตามออดอ้อน
เพราะเธอนอน เหน็บหนาว กลางราวป่า
คอยปกป้อง ผองศัตรู ผู้รุกมา
เพื่อรักษา แดนไทย ให้จีรัง

..อยู่ชายแดน เหว่ว้า ทำหน้าที่
มอบร่างพลี เพื่อผู้ อยู่เบื้องหลัง
นอนดูดาว ราวป่า อย่างระวัง
หูนั้นฟัง สรรพเสียง คู่เคียงคอน

..วันนี้ฟ้า หม่นหมอง เหมือนร้องไห้
กอดตัวไว้ เหงาว้าง กลางลมอ่อน
คิดถึงคน รักมาก ยามจากจร
ลมพัดว่อน กรรโชก โบกรุนแรง

..ฝากดวงดาว สกาวพร่าง กลางเวหน
ก่อนจะพ้น เลือนลับ มัวอับแสง
นึกถึงคน แนวหน้า อย่างระแวง
เหมือนฟ้าแกล้ง ข่าวว่า ปะทะโจร

..มาวันนี้ มิต้องรอ ต่ออีกแล้ว
โอ้ดวงแก้ว ทิ้งร่าง อย่างผาดโผน
คอยปกป้อง ขวานไทย ไฟลุกโชน
ร่างเธอโดน ธงชาติ...คลุม เพื่อนอุ้มมา

...น้องจ๋า

กลอนบทนี้เขียนขึ้นมา เมื่อได้ดูข่าวว่า ทหารโดนปะทะกับโจรผู้ร้ายที่ภาคใต้
ไม่เว้นแต่ละวัน ภรรยา หรือแฟน ออกมาให้ข่าวว่า รอ...หลายเดือนยังไม่กลับ
พอกลับมา...ร่างของเธอคลุมด้วยธงชาติ มีเพื่อนแบกมา
เศร้าจังค่ะ