ยามตระหนกอกหักจักใคร่คิด
จิตครวญใคร่สิ่งผิดตามติดหมอง
ตรองตัวใหม่ร้ายปลีกหลีกเพื่อกรอง
ลองพบกับครั้งสองมองอีกทาง
หมางอกที่มิสร่างร้างแรมไกล
ไล่เรียงกว่าจะไคล้เคียงใคร่ห่าง
ครางครวญหากยากพบตาสบนาง
ต่างสนองครองร้างคิดต่างกัน
ครั้นตามก่อเตรียมการเยี่ยมสานใหม่
ใยสมองจึงไม่ได้ดังฝัน
ดั้นด้นฝั่งพังภินท์หมดชิ้นอัน
มันช่างอลวนผันยากสรรใด
มีสิ่งเดียวเกี่ยวพันกั้นก่อเปิด
เกิดการเปี่ยมจะเทิดเพริศใจไหว
ไพล่จิตหวังดังถามย้ำความใน
ใยครั้งนี้จึงไม่เหมือนใคร่ปอง
มองคล้ายเปี่ยมเต็มอกตระหนกจิต
ติดแนบใจใยคิดผิดเราสอง
ผองรู้ใสวัยวุ่นรักอุ่นครอง
ลองอีกครั้งคงต้องหมดหมองใจ
ไม่หม่นจิตคิดมีฤดีสุข
รุกด้วยสะสางทุกข์คลุกคละใส
ใคร่เคียงสาวพราวพิศพินิจไว
ไผหน่วงวุ่นเพียงใดไม่คร้ามเกรง
วันปีย์