
คำสรรเสริญเยินยอคลอสำทับ
ก็เหมือนกับดอกไม้โปรยปรายสู่
คำยกย่องกองโตโผล่ให้ดู
ยังไม่รู้จักใช่จากใจจริง
มวลดอกไม้ไหลหลั่งประดังให้
ความปลื้มใจบังเกิดบรรเจิดสิ่ง
คนคงรักนักหนาอย่าท้วงติง
เหมือนขึ้นหิ้งใครติมิพอใจ
ลอยติดลมจมมิลงคงลืมตัว
สุดแสนกลัวร่วงหล่นทนไม่ไหว
อยากเป็นดาวพราวฟ้าค้างคาไป
คงจะไม่เดินดินกินในเพิง
หากทำตัวเสมอปลายเหนื่อยหน่ายต่อ
คำสอพลอยอใส่เราให้เหลิง
หูทวนลมชมใดไม่กระเจิง
อบ่าระเริงขนมหวานซ่านพิษยา
ถึงอย่างไรไม้ดอกบอกให้รับ
ในมุมกลับนั้นใช่ฝันใฝ่หา
กำลังใจให้สู้คู่กันมา
เพราะดีกว่าอิฐใหญ่ขว้างใส่เรา
ก้อนอิฐให้หมายซ้ำคือคำด่า
ถูกต่อว่าสาใจดุจไฟเผา
ดั่งศัตรูจู่โจมโถมรุกเอา
หากคิดเร้าเลิศหรูยาชูพลัง
อิฐดอกไม้ให้รับนับเป็นเกียรติ
ทั้งส่อเสียดหรือรักมักสิ่งหวัง
หลากสนใจในทางต่างประดัง
ใคร่ครวญยั้งหลงผิดทิศทางเดิน
วันปัย์