จ่ า ชิ ต ... ไ ม่ ก ลั บ บ้ า น..

มาอ่านเรื่องเบาๆกันบ้าง
เนื่องจากอยู่ในบ้านพักกองทัพอากาศมาจนชิน และ รู้พฤติกรรม ของทหารพอๆกับทหาร
มีเรื่องมากมายที่จะเอามาเล่นให้ฟัง
วันนี้เล่าเรื่องจ่าชิต
จ่าชิต เป็นครูฝึก อยู่ที่โรงเรียนจ่าอากาศ บ้านเดิมอยู่ชัยภูมิ
สงกรานต์ปีนี้จ่าชิตไม่กลับบ้านที่ชัยภูมิ ที่นั่นมีพ่อแม่ เมีย และ ลูกอีก 2 คน
ปกติจ่าชิตจะกลับบ้านทุกเดือน เพราะแยกกันอยู่กับเมีย นานๆเมียจะมาหาจ่าสักครั้ง

เมียจ่าชิตไม่ชอบกรุงเทพฯโดยให้เหตุผลว่า
กรุเทพฯวุ่นวาย ไม่สงบสุขเหมือนที่ชัยภุมิ
จ่าชิต ให้ ATM ไว้กับเมีย เพื่อกดเงินเดือนไปใช้จ่ายประจำวัน แต่ตัวจ่าชิตเอง
ใช้แค่เบี้ยเลี้ยง เพราะอยู่บ้านพักในกองทัพอากาศสบาย ไม่ต้องใช้จ่ายอะไร

อยู่เวรก็กินข้าวหลวง เผลอๆ ก็นอนที่ทำงานเลย
ช่วงสางกรานต์ปีนี้ จ่าชิตไม่กลับบ้าน เมียก็ได้แต่สงสัย แต่ก็ไม่ถาม คิดว่าจ่าชิตอาจอยู่เวร
แต่จ่าชิตโทรฯไปขอเงินเพิ่มนี่สิ เมียทนเก็บเอาความสงสัยไว้ไม่ได้
"พี่จะเอาเงินไปทำอะไรตั้ง 2000 บาท เบี้ยเลี้ยงเดือนนี้ใช้ไม่พอหรือ"
"พี่ต้องซื้อของใช้ประจำวันจ้า"
"ซื้ออะไรมั่ง ไหนพี่บอกมาสิ"
"พี่ต้องซื้อ ยาสีฟันหลอดใหม่ หลอดเก่ามันหมดไปตั้งแต่วานนี้แล้ว"
"ใช้อะไรนักหนา ฟันพี่ก็หักเกือบหมดปากแล้ว เหลือไม่กี่ซี่เอง"
"โธ่..แชมพู สระผม ก็หมด"
"พี่หัวล้าน ใช้แชมพูอะไรนักหนา บอกมาตรงๆนะ พาใครมาอยู่ด้วย ถึงใช้ของเปลืองนัก"
"เปล่าเลยจ้า พี่ก็อยู่คนเดียวทุกวันล่ะ แล้วถุงเท้าพี่ก็เปื่อยหมดแล้วด้วย"
"ถุงเท้าน่ะซื้อได้ เพราะใส่นานๆเท้าเหม็น"
"กางเกงใน ก็ขาดหมดแล้ว"
"แค่นั้นใช่ไหม ไม่น่าถึง 2000 บาท เลยนี่นา"
" ก็ เอาไว้ซื้อ อะไรต่อมิอะไร บ้างสิ "
" ทุกอย่างที่ขอ ให้ซื้อได้หมด แต่..อะไร ต่อ มิ อะไร มีอยู่แล้ว
ให้พี่มาเอาที่ชัยภูมิ ไม่ต้องซื้อ เข้าใจไหม"

ก๊ากกกก จ่าชิตเอ๊ย....งานเข้า