... ถ้อยบทกวี ...
ถ้อยจำนรรพันกวีที่กล่าวใน
ถูกห้ามใช้คำหยาบรับทราบไหม
ความโง่งมถมถึงเลยกึ่งไกล
สิ่งบ้าใบ้ปลูกฝังไปทั้งแนว
บทร้อยกรองของยุคทุกกระบวน
ไม่สมควรเปรียบถ้อยกับร้อยแก้ว
ซึ่งสุภาพบาปนั้นพลันต้องแจว
ดุจเชื้อแถวผู้ดีมีตระกูล
ล้วน จ๊ะ จ๋า ค่ะ ครับ รับคำชม
คุณและผม ขอรับ มิดับสูญ
คำว่า กู สู่ มึง จึ่งคล้ายมูล
ถือหยาบพูนทวีเพิ่มก็เริ่มชัง
ความเป็นจริงสิ่งเขลาไม่เข้าท่า
บทกลอนพายุคเก่าเล่าความหลัง
สำนวนทุ่งมุ่งนำคำมายัง
เรื่องราวครั้งอดีตผ่านตำนานอิง
หากเรื่องพ้องของกษัตริย์จัดอดีต
จำต้องขีดเขียนคำย้ำในสิ่ง
คำพูดจาหาสู่ดูสมจริง
บ่าวไพร่ยิ่ง เอ็งข้ามานานนม
ถ้าท่านขุนคุณพระสรรพนาม
บุรุษตามที่หนึ่งว่าซึ่ง "ผม"
"คุณ" ใช้เรียกบ่าวย้ำคำนิยม
ได้อารมณ์ขำขันทั้งวันไป
หากพระพันวษาร้องหาบ่าว
ต้องเรียกกล่าว "คุณเสนา" คิดว่าใช่
ปัญญาอ่อนสอนสั่งยังผู้ใด
ผู้นั้นไซร้โง่งมถมทวี
วันปีย์
ขอขอบคุณ ภาพจาก google.com