หนึ่งชีวิตหนึ่งเสียงค่อยเรียงร้อย
เผยผ่านถ้อยทอถักอักษรเศร้า
เพื่อระบายบางอย่างค้างใจเรา
หวังบรรเทาความเจ็บที่เหน็บนาน
สุดหนักหน่วงดวงจิตผิดทางรัก
ร้าวทรวงจริงยิ่งนักเธอหักหาญ
ใช้มีดกรีดบิดใจให้แหลกราญ
กระชากมานผลาญวิญญ์สิ้นดวงแด
แล้วเดินจากพรากไปไม่แลเหลียว
แม้เศษเสี้ยวของใจไม่แยแส
เสียงร้องครวญหวนเพ้อเธอไม่แคร์
สุดย่ำแย่แพ้พ่ายชายเช่นเธอ
เพียงฝัน
อดีตกาลกรีดใจจนไหวอ่อน
เกินปิดซ่อนถอนจิตเพราะผิดเผลอ
จำอยู่อย่างเคว้งคว้างไร้ทางเจอ
รำพันเพ้อละเมอเดียวเปลี่ยวหัวใจ