ต่อไป →

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

            จากฟ้า..สู่สามัญ

..เจ้าชะม้าย ชายตา คราเดินผ่าน
หยุดอยู่นาน เพื่อชม ความสมสวย
กลีบว่อนปลิว หวิวหวั่น สั่นระรวย
เมื่อฝนอวย ไอมา ท่าเปราะบาง

..หยดน้ำพราว ราวเพชร ดั่งเก็จแก้ว
เกาะตามแนว ก้านใบ ในรุ่งสาง
ลมหวลพราว กราวหล่น ลงบนทาง
พลิ้วพรูพร่าง เกลื่อนกลาด ราดเรียงราย

..ดั่งชีวิต จุติมา ในหล้าโลก
มีทุกข์โศก สุขสันต์ กันหลากหลาย
พระให้ปลง คงแน่ แก่-เจ็บ-ตาย
ชีวีวาย เน่าเหม็น เช่นไม้งาม

..สูงเสียดฟ้า สู่...สามัญ นั้นของแน่
อย่าเห็นแก่ ตัวเป็น ดั่งเห็นหนาม
ทรัพย์สมบัติ หยัดคิด ว่าติดตาม
ลูกหลานหาม แค่ส่ง ตรงเชิงเมรุ

..มิมีอะไร ไยเหลือ เมื่อตายจาก
แม้แต่ซาก เถ้าร่วง ล่วงโอนเอน
มีสิ่งเดียว ยืนหยัด อย่างชัดเจน
ความดีเช่น ทำไว้ ก่อนตายไป

น้องจ๋า

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]