รู้บ้างไหม?...ว่าใคร?คอย

รู้บ้างไหม ว่าใคร? คอย

ขอฝากคำ รำพัน จำนรรค์ว่า
เป็นกลอนมา ด้วยจิต คิดเสกสรรค์
ส่งมาให้ จากพี่ ทุกวี่วัน
จงยึดมั่น ความดี พี่อวยชัย

ยามไกลห่าง คิดถึง ซึ่งพ่อแม่
อย่ามัวแต่ เลยร้าง ห่างหนไหน
โทรถึงท่าน เล่าเรื่อง เฟื่องปลอบใจ
หวังเพียงให้ ผ่อนคลาย หายกังวล

อันเงินทอง ตั้งใจ จะใฝ่หา
เมื่อรักษา เก็บดี ย่อมมีผล
เมื่อตั้งใจ เดินทาง กลางกมล
ยอมทุกข์ทน ขอให้ ได้ตามจินตน์

ค่าเงินทอง ของมี นั้นดีแน่
แต่พ่อแม่ แก่เฒ่า เฝ้าถวิล
ต้นไม้แก่ ใกล้ร่วง ห่วงยุพิน
ล้มลงดิน พลัดพราก ยากทำนาย

ถึงวันนั้น อาจช้า ถ้าใจคิด
ต้นไม้ปลิด ล้มลง คงเสียหาย
ยากคืนย้อน ผ่อนผ่าน กาล-มลาย
คืนความตาย ร่วงลับ ยากกลับคืน

แล้วคงรู้ เงินทอง เก็บกองไว้
ซื้อมิได้ ล่วงลับ หายดับสูญ
สิ่งประเสริฐ กำเนิด เราเทิดทูน
เคยเกื้อกูล เพลิดเพลิน จำเริญวัย

ได้อาชีพ ที่ดี เป็นศรีศักดิ์
มีคนรัก มีจิต คิดเผลอไผล
หาแต่เงิน เพลินสนุก ทนทุกข์ใจ
ขอทรามวัย ย้อนคิด พินิจดู

ส่งคำกลอน วอนไว้ ใช้เตือนจิต
หากพูดผิด คงเศร้า เฝ้าอดสู
คนรอเจ้า ส่งกลอน วอนคิดดู
โปรดรับรู้ “คนรักเจ้า....เฝ้าแต่คอย”

......Top Gun.......

(กลอนบทนี้...เขียนขึ้นเพื่อให้กำลังใจคนที่ต้องไปทำงานไกลบ้าน...
ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม..
แต่ขณะเดียวกัน.ก็ขอให้ตระหนักว่า..ยังมีคนที่เรารัก...คนที่คอยห่วงใย คนที่คอยคิดถึง..
ที่รอวันที่เรากลับ..รออยู่ข้างหลัง
....โดยเฉพาะพ่อและแม่..แม้วันหนึ่งเราจะได้เงินมามากมาย..แต่สิ่งที่เงินซื้อไม่ได้..
คือความอบอุ่นภายในครอบครัว...ซื้อวัยของท่าน..ให้หยุดแก่หยุดชรา
ไม่ได้ ฯลฯ...อย่าให้ความฝันของเรา...ความสำเร็จของเราเมื่อถึงวันนั้น..กลับไม่มี..
พ่อ แม่ และคนที่รักเรา..อยู่ร่วมแสดงความยินดีด้วย...เพราะท่านได้จากไปแล้ว)