หมาหัวเน่า

..เย็นวันก่อนไปวิ่งในหมู่บ้าน วิ่งไปใกล้ ที่เก้าอี้ม้าหินอ่อน คิดว่าจะนั่งพักสักครู่
หายเหนื่อยจะวิ่งต่อ พอเข้าไปไกล้ เห็นน้องมุกกำลังนั่งหน้าเศร้าอยู่คนเดียว
"น้องมุกจ๋า มานั่งทำไมคนเดียวคะ นั่นร้องไห้ทำไมน่ะ ใครทำบอกจ๋าซิ"
"จ๋าก๋า หมาหัวเน่ามันเป็นยังไงหราก๊ะ"
"ก็หมาที่หัวมันเป็นแผลเน่าเหม็นๆไง"
แง ๆๆๆๆๆ น้องมุกร้องไห้โฮเลย
"อ้าว ไหนบอกจ๋าซิ หมาหัวเน่ามันทำอะไรน้องมุก"
"ยายข้างบ้าน เขาบอกว่า เวลาแม่คลอดน้อง มุกจะเป็นหมาหัวเน่าก่ะ "
แล้วก็ร้องไห้ สะอึก สะอื้น เลยเข้าไปกอด แล้วปลอบไปตามเรื่อง
"อย่าไปฟังคุณยายเลยนะคะ น้องคลอดออกมาก็คือน้องของน้องมุก
เราต้องรักน้องนะคะ แล้วก็ช่วยแม่เลี้ยงน้อง "
"มุกไม่รักน้องหรอก ยายบอกว่า พอน้องคลอดใครๆก็ต้องรักน้อง มุกจะเป็นหมาหัวเน่า"
ไม่หรอกค่ะ เชื่อจ๋านะ พ่อแม่ก็รักมุกเหมือนเเดิม มีน้องแล้ว น้องก็จะมารักมุกเพิ่มอีกคนไง "
"จริงหราก๊ะ จ๋าไม่หลอกมุกนะ"
"ไม่หลอกสิคะ จ๋าพูดจริง มุกต้องช่วยพ่อแม่เลี้ยงน้อง และรักน้องนะ"
"ก่ะ"
"มีน้องแล้ว มุกจะได้ไม่เหงาไง เล่นกับน้องทั้งวัน สนุกดีออก เชื่อจ๋านะ "
"ก่ะ เชื่อจ๋า ก่ะ "
"ดีมาก คนสวย ถ้าจ๋ามีน้อง จ๋าจะรักน้องให้มากๆ "
" ก่ะ เชื่อ จ๋าก่ะ กุนก่ะ "
เฮ้อ ๆ ผู่ใหญ่ บางครั้งก็พูดให้เด็กเป็นทุกข์ จนน่าใจหาย