"นางฟ้า" ของพ่อ

นางฟ้าของพ่อ กลอนเก้า

..เมื่อยังเด็ก นั้นได้ยิน จนชินหู
จงเรียนรู้ ตำราเคร่ง เร่งศึกษา
เรียนให้เก่ง จำให้ดี ทุกวิชา
มาเป็น "หมอ" เป็นนางฟ้า รักษาคน

.. ครั้นเรียนจบ เป็นหมอมา ทำหน้าที่
ช่วยชีวี คนป่วยไข้ ได้ทุกหน
บำบัดความ ทุกข์เจ็บไข้ ให้คนจน
หายกังวล พ้นความตาย หมายชีวี

.. พ่อบอกว่า ให้ดูแล คนแก่เฒ่า
ขอให้เจ้า เร่งรักษา ตามหน้าที่
ถ้าดูแล จนชิดใกล้ ได้ยิ่งดี
เจ็บป่วยที เยียวยาให้ ได้ทันกาล

..จงเมตตา คนเจ็บป่วย ด้วยนะลูก
อย่าดูถุก ใช้วาจา หาคำหวาน
อย่าแบ่งชั้น แยกมีจน หรือคนพาล
บริการ ด้วยน้ำใจ ให้หยูกยา

..เมื่อพ่อป่วย ด้วยโรคร้าย ให้โศกเศร้า
แล้วลูกสาว นั้นอยู่ไหน ไม่มาหา
มาดูแล รักษาไข้ ใกล้-ใกล้ ตา
รอนางฟ้า ใจจดจ่อ พ่อก็ทน

..พ่อทรมาน ทานเจ็บปวด รวดร้าวจิต
รออีกนิด เถิดลืมตา อย่าสับสน
เมื่อ "นางฟ้า " วิ่งขึ้นบ้าน อย่างลานลน
ทันเป็นคน ปิดตาพ่อ ที่รอคอย

...น้องจ๋า

แรงบันดาลใจจากกลอนบทนี้มาจาก เพื่อนคนหนึ่ง เธอมีพ่อเป็นชาวนา
อยากให้ลูกเป็นหมอ และเธอก็สอบได้ทุนเรียนแพทย์สมดังใจของพ่อ
เรียนจบก็ทำงานใช้ทุนอยู่อีกที่หนึ่ง กว่าจะไปดูแลพ่อสักครั้งก็นาน
จนพ่อเธอป่วย พอทราบข่าวเธอรีบไปดูแลพ่อ
แต่..พอเธอวิ่งขึ้นบ้าน พ่อก็สิ้นใจพอดี ทันที่เธอปิดตาให้พ่อไปสู่สรวงสวรรค์