หลุยส์ แรพเตอร์

เมื่อนั้น
นาย "หลุยส์" หน้าคม...ผมไม่ร่วง
หน้าตกกระ...แลเห็น...เป็นดวงดวง
แดนซ์ส่ายควง...เอวเท่ห์...เสน่ห์แรง

สูงชะลูด...ผมสวย...สลวยเก๋
สาวสาวเฮโลรุด...มาฉุดแย่ง
ดูละม้าย...คล้ายโขยง...โขลงแมลง
มดตัวแดง...กรูขยุ้ม...กรุ้มน้ำตาล

แต่เสียงนั้น...เทวัญ...ดันพลั้งเผลอ
ลืมเสนอ...จัดให้...ใช้ขับขาน
หนุ่ม "จอนนี่"...เสียงเขา...นั้นเอาการ
ฟ้าประทาน...เหมาะเจาะ...ไพเราะดี

ถึงเสียงเด่น...แต่ก็น้อย...ด้อยความสูง
มิอาจจูงดวงจิต...เหล่าอิตถี
ซ้ำมิหน่ำ...ผมนั้นไซร้ไม่ใคร่มี
ร้องเพลงดี...เท่าไหร่...ก็ไลฟ์บอย

"หลุยส์" เพียงปากเผยอ-หุบ...ขมุบขมิบ
แล้วทำหยิบยื่นไมค์...ให้บ่อยบ่อย
แค่นี้ฝูงนงไพร...ก็ใจลอย
กระโดดหยอย...มาเล่น...เต้น "เกรงใจ"

ศรีเปรื่อง

ปล.

ขออภัย พี่หลุยส์ กับ พี่จอนนี่ ด้วย ที่ถูกดึงมาเป็นประเด็นการเมือง อุ้ย! การประพันธ์