ต่อไป →

[เกริกบุระ]

ส า ย น้ำ ข อ ง วั น ว า น
ยังคงล่องไหลไปในความเงียบงัน
ช่างสงบงามชื่นเย็น
เหมือนเช่นยามเช้าของชีวิต

นานแค่ไหน
ที่ไม่ได้กลับไปทรุดนั่งริมฝั่งทราย
เฝ้ามองเรือใบไม้ตรงหน้า
เอื่อยลอยลับเลยลิบไปในความว่างเปล่า

นั่นอาจไม่ได้นานไปกว่า
วันคืนที่เราไม่ได้คืนย้อนมา
นิ่งเฝ้านั่งฟัง
เสียงเพรียกร่ำแผ่วเบา
ภายในใจของเราเอง..

คืนวันที่บ้านเกิด