จะไปปีนภู

จะไปปีนภู
วันนี้ วันอาทิตย์ วันหยุดราชการ นาน น้านนน ที่เราจะได้อยู่บ้า น
พร้อมหน้ากัน 3 คน พ่อแม่ลูก
เพราะว่าต่างคนต่างมีภารกิจของตัวเองมากมาย วันนี้ถือว่าโชคดี
คิดว่าจะไม่ออกไปไหนเลย จะอยู่บ้านทั้งวัน ฝนก็ตกปรอยๆ เย็นชื่นฉ่ำๆดีแท้
  รีบเสียบปลั๊ก ต้มน้ำ ไว้ชงกาแฟ ให้พ่อแม่ ปิ้งขนมปังไว้รอคอย
พอขนมปัง ดีดดัง **ปัง***
ไปดู โห..หอมมมมกรุ่น น้ำลายไหลเลย ซัดเสียก่อน 1 แผ่น
เพราะทนกลิ่นอันเย้ายวนไม่ไหว
   "พ่อขา..แม่ขา..กาแฟขนมพร้อมแล้วค่ะ เชิญทางนี้ค่ะ"
แม่ค่อยๆแย้มประตูออกมา มองมาที่ถ้วยกาแฟอันมีควันลอย ละล่อง
ส่งกลิ่นยั่วยวนใจ แล้วออกมานั่งที่โต๊ะ วันนี้เรา อด ออกไปนั่งข้างบ้านเช่นเคย
เพราะ ฝนตกปรอยๆ
สักครู่ พ่อก็ออกจากห้องมา โกนหนวดเคราสะอาดตา หอมครีมโกนหนวดมาเขียว
   " โห..พ่อใครไม่รุ ..หล่อจังนะ "
   " แต่เช้าเลยรึลูก วันนี้พ่อต้องเสียเท่าไรเนี่ย "
   " ไม่ต้องค่ะ เพราะแม่ก็สวยเหมือนกัน อิอิ"
   "สงสัยเสียแล้ว นะพ่อนะ วันนี้เราจะต้องจ่ายแพงแน่ ๆ ถ้าชมแต่เช้าแบบนี้ "
   "ไม่ค่ะ ก็เรื่องจริงนี่คะ น้องจ๋าโชคดี มีพ่อหล่อ มีแม่สวย "
   "น่าน ๆๆๆๆๆๆ "
พ่อ กับแม่ ร้องขึ้นพร้อมกัน แล้วมองหน้ากันไป-มา
  "หนู จะขออนุญาต ไปไหนหรือคะ "
  "เปล่า ค่ะ เปล่าจริงๆค่ะ "
เปิด ที วี ดู เป็นบทความที่ชวนไปเที่ยว ไป ปีน ภูกระดึง มีภาพสวยๆมาก มาให้ดู
ที่นี่ล่ะ ที่น้องจ๋าเคยอยากไปมากๆมาแล้ว แต่ก็ไม่มีโอกาสไปสักที จนบัดนี้
  "วันนี้บรรยากาศ เหมือนปีก่อนโน้น ฝนตกแหมะๆๆๆ เหมือนที่ลูก
ขอ พ่อแม่ จะไปปีนภู จำได้ไหมคะ "
"หมายความว่า วันนี้ลูกจะขอ ไปอีก งั้นหรือ "
"เปล่าค่ะ แค่ คิดถึง ว่า บรรยากาศ เหมือนกันแค่นั้นเอง"
"อ้อ แล้วไป"
พ่อถอนใจ แบบ โล่งอก
"อะไรที่ลูกทำแล้วพ่อแม่ ไม่สบายใจ ลูกไม่ทำหรอกค่ะ"
แต่น้องจ๋า ก็ ไม่มีวันลืม ครั้งนั้น ที่ขอพ่อแม่ไปปีนภู กับเพื่อนๆ ที่มหาวิทยาลัย
แล้ว พ่อแม่ไม่อนุญาต-ยังจำคำพูดของแม่ได้ก้องในหู เหมือนเพิ่งพูดวันนี้เลย
"ปีนภูกระดึงนี่ พ่อกับแม่เคยไปปีนมาแล้ว มันลำบากมากนะลูก
แล้วบอบบาง อย่างลูกนี่จะทนไหวหรือ อย่าไปเลยนะ พ่อแม่เป็นห่วง ไปที่อื่นได้ไหม "
" ไม่ได้หรอกค่ะ เขาไปปีนภูกัน แล้วแม่จะให้ไปทะเล หรือคะ"
"แม่ห่วงนะลูก มันลำบากมาก ปีนเขา เป็นกิโลๆ"
" ไม่รู้แหละ ลูกจะไป ไม่ต้องมาห้ามเลย และ ต้องไปให้ได้ด้วย
คนเขาไปกันเยอะแยะ ยังไม่เห็นใครตายเลย ห้ามอย่างไร ลูกก็ไม่ฟัง ลูกโตแล้ว"
แล้วน้องจ๋าก็รอจนถึงวัน ที่นัดหมายกันไว้ วันนั้นเพื่อนมารับแต่เช้า
  น้องจ๋าลากของใช้ที่จำเป็นทั้งหลาย ออกมาจากห้อง ผ่าน หน้า พ่อแม่ ที่นั่งอยู่
ท่านทั้ง 2 ไม่พูดอะไร ได้แต่นั่งมองตากันไป-มา
"พ่อขา แม่ขา ลูกจะดูแลตัวเองให้ดีที่สุด ไม่ต้องห่วงลูกนะคะ"
พ่อ-แม่ เงียบ น้องจ๋าก็เอาของไปไว้หน้าบ้าน แล้วกลับเข้ามา จะไหว้
แล้วบอกว่าจะกลับมาด้วยความปลอดภัย
พอนั่งลงข้างหน้าพ่อ-แม่ แล้วยกมือไหว้ แม่ได้พูดขึ้นมาว่า
"ไปเที่ยว ให้สนุก นะลูก ในเมื่อลูก อยากไปก็ไป แต่ อยากบอกลูกว่า
เมื่อลูกก้าวเท้าออกจากประตูบ้านไป ทั้งพ่อ และ แม่ จะนอนตาไม่หลับเลย
ตราบจนลูกกลับมานั่นล่ะ ยิ่งช่วงนี้ฝนก็ตก ทางก็ลื่น เอาเถอะให้ลูกระวังตัวให้
มากๆก็แล้วกัน แม่จะรอ ตรงนี้ จนกว่าลูก จะกลับ"
โห..แม่ ความเป็นห่วงของแม่มากมายขนาดนั้นเชียวหรือ
แม่จะนอนตาไม่หลับเลยจนกว่าลูกจะกลับมา
น้องจ๋าไม่อยากทำร้ายความรักของพ่อแม่
   ลุกขึ้นไปลากกระเป๋าเข้ามาบ้าน
บอกเพื่อนๆว่า เราเสียใจ เราขอโทษ ไว้โอกาสหน้านะ
เราคงได้ไปเที่ยวด้วยกัน

จนบัดนี้ น้องจ๋าก็ยัง ไม่เคยไปปีนภูกระดึงเลยค่ะ
และก็ไม่เสียใจด้วยค่ะ ที่ไม่ไปในวันนั้น
มีที่อื่นอีกเยอะแยะ ที่เราไปแล้ว พ่อแม่ห่วงน้อยกว่า ที่ไปแล้วเสี่ยงอันตรายแบบนี้
คนอื่นอาจคิดว่าไร้สาระ แต่น้องจ๋า คิดอีกแบบค่ะ
"รักของพ่อแม่ นั้นยิ่งใหญ่เสมอ สำหรับลูก และ เราไม่ควรทำร้ายจิตใจท่าน"
และจนถึงวันนี้ ก็ยังไม่เคยไปภูกระดึงเลยค่ะ

ขอบคุณภาพจาก อินเทอเนท ค่ะ