ต่อไป →

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

จำฝังใจ ..จากห้วงฝัน อันงามงด สดแสนหวาน คืนวันวาน ปล่อยวาง จนห่างเหิน แม้เจ็บปวด รวดร้าว จำก้าวเเดิน ฝ่าเผชิญ ขวากหนาม ยามย่างกราย ..คำสรรเสริญ เยินยอ พอได้ที่ ถึงยามนี้ เสียงใด ทำใจหาย เมื่อสายลม พรมวูบ ลูบผิวกาย ดั่งกับคล้าย อ้อมกอด สอดอุ่นอิง ..ต่อนี้ไป ใคร่ครวญ คิดถ้วนถี่ ดูจงดี แม้ล้า มิกล้าหยิ่ง ชะตา-วก ตกอับ รับความจริง อารมณ์หญิง มองย้อน อ่อนอุรา ..ยังขยาด ขาดวิ่น สิ้นโอกาส ใจเจียนขาด ร้าวรอน อ่อนเดียงสา เคยคิดหวน ครวญคร่ำ หลั่งน้ำตา จำใจฝ่า จนชิน พร้อมยินดี ..หันหาคน บนทาง ก็ว่างเปล่า เพราะว่าเขา ออกไป ไกลวิถี บนถนน คนท้อ ก็พอมี มิตรไมตรี ส่งบ้าง มิคว้างเกิน ..มองข้างหลัง ยังเลือน เจอเพื่อนใหม่ แม้จะไกล ลิบลับ จับผิวเผิน ชะลอเท้า บางเบา เมื่อเราเดิน คงเพริดเพลิน ครู่ยาม ก้าวตามกัน....               น้องจ๋า

ขอบคุณภาพ จากอินเทอร์เน็ต