ต่อไป →

[เริงอักษร]

☆นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก๒๕☆ .        (เมขลาอวตาร๑๑) .   (มาลีมาลัย๑ ฐานันดรศักดิ์) ☆ชาติสุดท้ายคลายแผลแก้ผลกรรม รสแห่งธรรมเป่าเสกเมขลา กลับสวรรค์บรรเจิดเพริศนภา หมดแล้วหนาบาปเวรพิเรนวน ☆ชาติหนึ่งครา"ลาโง่"โชว์ความเขลา สองคือ"เต่ากับกระต่าย"ทำนายผล "ราชสีห์มีหนู"ผู้ช่วยตน "กบเลือกนาย"มากล้นมิพ้นภัย ☆"คนตัดฟืน"ยืนหยัดความสัตย์ซื่อ "ก่องข้าวน้อย"นั้นหรือคือเผลอไผล อัน"พ่อแม่รังแกฉัน"พลันเสียใจ "ฝาแฝด"ไซร้ในบทควรจดจำ ☆"ตอนจอนูนจอแบน"แทนเรื่องบอก จิตในนอกมีสติมิขบขำ รู้ทุกครั้งตั้งใจไม่เพลินทำ ย่อมจะนำสุขมีทุกวี่วัน ☆ชาติสุดท้ายเมขลามาแยกร่าง เป็นหญิงข้างชายข้างอย่างสร้างสรรค์ เกิดผิดแผกแตกต่างระหว่างกัน แบ่งร่างนั้นทวิภพครบสองคน ☆หญิงสูงศักดิ์รักมั่นวันฟ้าผ่อง โอ้..นวลน้องขาวจั๊วะทั่วขุมขน มองสะอาดแลสะอ้านปานอุบล ใครได้ยลลุ่มหลงแม่นงคราญ ☆ข้างฝ่ายชายกายล่ำคล้ำแดดเผา ไม่โง่เขลาแต่จนคนว่าขาน อยู่กระท่อมล้อมป่าหน้าลำธาร ชีวิตผ่านวันพ้นจนโตวัย ☆หญิงชื่อว่า"มาลี"มีเสน่ห์ ยามยิ้มเก๋แก้มป่องมองสดใส ฝ่ายชายนั้นสรรค์ซื่อชื่อ"มาลัย" คนจริงใจมิตรแท้แก่ทุกคน ☆มาประสบพบรักสลักมั่น ทุกคืนวันสิ่งใดไม่เคยสน ฐานะต่างห่างกันพลันวกวน ด้วยความจนอุปสรรคพาหนักใจ ☆มาลัยช้ำต่ำชั้นหมั่นดูเงา เห็นแล้วเศร้าจริงแท้แต่หลงไหล ผูกสมัครรักฟ้าบ้าหรือไร เป็นเรื่องใหญ่เลยยุ่งมุ่งปองดาว ☆โอ้สวรรค์บันดาลพาลลงโทษ เป็นเพราะโกรธเรื่องใดใช่สามหาว แผลงศรรักหนักอกยกเรื่องราว ปักใจหนาวจนสั่นหวั่นฤดี ☆พ่อแม่น้องปองชายหมายลูกเขย หุ่นผ่าเผยขุนพลล้นศักดิ์ศรี ผิดหรือถูกลูกรักฝักใฝ่ดี มิอาจหนีได้แน่แม้คาดเดา ☆รักกับพี่นี้แล้วนะแก้วฟ้า กลับใฝ่หาชายอื่นให้ขื่นเฉา ขอพิสูจน์พูดไปใช่มึนเมา พอสู้เขาหรือไม่ฝากไตร่ตรอง ☆หากมีใจให้จริงอย่านิ่งเฉย โปรดจงเผยวจีที่สนอง จะฝ่าฟันสวรรค์รักสลักปอง แก้วเนื้อทองตอบหน่อยจะคอยฟัง ☆เรื่องต้นทางอย่างไรในตอนหน้า มาลัยคว้าคนที่ชีวีหวัง หรือกินแห้วแนวว่าน่าเศร้าจัง นอนและนั่งเชียร์หน่อยบทร้อยกรอง.                เริงอักษร

.
.