ต่อไป →

[สิมิลัน]

ใจเจ้าเอย -เห็นดาวเดือนเกลื่อนกล่นอยู่บนฟ้า ในอุราล่องลอยเคลื่อนคล้อยฝัน เฝ้ายื่นมือถือยุดอยากฉุดจันทร์ เพ็ญดวงนั้นมาแนบแอบดวงใจ -แลสุดเอื้อมเงื้อมเงาน่าเศร้าจิต ครวญพินิจทุกวันชวนหวั่นไหว มันเลือนลางห่างค่ามาแสนไกล ยิ่งคว้าไขว่ยิ่งคว้างกลางทะเล -ลมหนาวร่ำซ้ำรอยเหมือนคอยแกล้ง ใจคนแล้งอกสั่นฝันหักเห จากเปียกโชกโลกหม่นด้วยฝนเท โดนลมเห่ให้สะท้านเกินต้านแรง -ต้องจมปลักหนักโคลนที่โยนถม ไฟอารมณ์รุมเร้ารุกเข้าแฝง คุกโชนกรุ่นฝุ่นไอใจระแวง นี่จะแกล้งเร่งยื้อหรืออย่างไร -อยากสงบจบลงณ.ตรงนี้ หวังฤดีพลิกฟื้นตื่นหลับไหล พบความจริงสิ่งซึ้งตรึงทรวงใน แล้วเมื่อไหร่จึงเห็นยากเย็นเกิน -หากเป็นนกผกผินโผบินได้ จะเอาใจหอบอุ่นละมุนเหิน เติมแต่งปีกหลีกหม่นพ้นทางเดิน มุ่งเผชิญฟ้าฟากที่อยากไป.              สิมิลัน

ขอบคุณภาพสวย จากอินเทอร์เน็ต

.
.