ต่อไป →

[เริงอักษร]

☆นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก๑๘☆  (เมขลาอวตาร๔ ราชสีห์กับหนู) ☆ภพที่สามตามเรื่องต่อเนื่องผ่าน อวตารเรือนร่างอย่างโก้หรู หุ่นองอาจราชสีห์มีหัวฟู อาศัยอยู่ป่าใหญ่กลางไพรพง ☆มีสนมสมใจเพื่อใช้สอย มากกว่าร้อยเนื้อนวลชวนไหลหลง ทุกคนเลิศเพริศพริ้งเกินทิ้งลง จึงยังคงแวะเวียนเปลี่ยนที่นอน ☆มารตีสีสวาทนั้นปราดเปรื่อง รู้ทุกเรื่องบนเตียงเคียงสมร ถึงวันพลิ้วคิวถึงพึงรีบจร เสียงฉะอ้อนค่ะขาพาอิ่มเอม ☆ฉัตรหทัยใสปิ๊งยามกลิ้งเกลือก ไม่เคยเลือกซุกไซ้ใจเกษม ผิวน้ำตาลหวานซึ้งกึ่งชะเอม ยามเคล้าเคลมซ่านลิ้นจากกลิ่นนาง ☆ตรียุพาหน้าขาวราวตาลเฉาะ เสียงเสนาะนักหนาเวลาสาง ร้องเพลงกล่อมคร่อมอกหมกกายพลาง ฟังน้องครางงึมงำแล้วฉ่ำทรวง ☆แม่ทองหยอดกอดเดินเพลินลอยหน้า หนุ่มอิจฉาจริงเว้ยเฮ้ย..ข้าหวง เอวอ้อนแอ้นแขนงอนตอนเคียงควง อยากจะล้วงดอกรักปักทรวงใน ☆น้องสายหยุดสุดเก่งนักเลงหรา ตั้งแต่ฟ้าเริ่มดำคล้ำไศล ปรนนิบัติพัดวีดีกว่าใคร ถูกฤทัยทุกครั้งยังจดจำ ☆เจ้าจันทร์ผาขาโหดมิโกรธแน่ ชอบใช้แซ่ฟาดบ่อยเป็นรอยจ้ำ มันเจ็บแสบแปลบคันหวั่นตอนทำ เป็นสุขล้ำหากเสร็จสำเร็จการ ☆เปลี่ยนความแซ่บแบบนี้ช่างมีสุข ไร้ความทุกข์จริงแท้แม้อาหาร ทุกนางน้อยคอยป้อนนอนสำราญ อยู่มานานเนิ่นนักสักสิบปี ☆เช้าวันหนึ่งซึ้งใจในแดดสาง เดินเยื้องย่างนวยนาดมาดสุขี เฝ้าเที่ยวท่องมองหาดารุณี ถ้วนทุกที่ทั่วดงแนวพงไพร ☆เห็นหนูน้อยห้อยหัวตัวครามเขียว ท่าปราดเปรียววิ่งรี่ชี้มือใส่ ยืนเต้นย้ายสายย่อล้อเลียนใคร กล้าไฉนหรือบ้าหน้ายวนยี ☆ตะครุบรัวหัวหางนางปัดป้อง กระโจนร้องจี๊ดจิ๊ดคิดจะหนี โชว์มาดสิงห์ชิงรุกสนุกดี คล่อมมือบี้เร็วไวในทำนอง ☆ขยับหนีบคีบหูหนูขาสั่น อะไรกันเล่านี่ที่กู่ก้อง เสียงโวยวายคล้ายบ้าให้ข้ามอง แหกปากร้องแล่นเลาะเพราะอะไร ☆หนูน้อยกลัวตัวสั่นหวั่นเกรงโทษ อย่าเพิ่งโกรธหนูเลยเผยสงสัย มายืนล้อข้อฉงนเหตุกลใด บอกออกไปสิ้นซากรัวปากพลัน ☆ด้วยตัวน้องครองโสดแสนโฉดเฉา เพื่อนท้าเราหนอยแน่ะแคะคุ้ยฉัน อีกสิบชาติขาดชายม่ายชีวัน สอนให้หมั่นพร่ำพรอดทอดสะพาน ☆กล้าพอไหมไปเต้นทะเล้นหน้า ทำกึ่งบ้าใบ้บอต่อหน้าท่าน เด็ดหนวดขาดราชสีห์ที่แตกพาน ถือเป็นด่านวัดใจในเรื่องแฟน ☆ถ้าทำได้ใจถึงจึงจะช่วย โรคที่ป่วยจากรักหนักเหลือแสน ประกาศกู่คู่ให้ในดินแดน จะได้แฟนแน่นอนบังอรเอย ☆จึงมาเต้นเล่นล้อเพื่อรอท่าน หวังรางวัลงดงามตามเฉลย ถึงตัวหายตายจากอยากชมเชย เพราะไม่เคยมีใครได้ร่วมเรียง ☆หากมิพบครบแผนแฟนที่หมาย ก็ขอตายดีกว่ากล้าขึ้นเขียง ให้ท่านฟัดกัดขาดสิ้นชาติเพียง จะไม่เลี่ยงหลีกหนีฤดียอม ☆ราชสีห์หรี่ตาคราครุ่นคิด หนูน้อยผิดจากรักหนักกระหม่อม ไร้ชายเชื้อเจือจานพาลตรมตรอม เจ้าจงน้อมรับไว้ในอุบาย ☆อันหนุ่มนายหลายหลากนั้นมากที่ เราจะชี้หนทางอย่างคิดหมาย กลเม็ดเคล็ดลับจับผู้ชาย แค่เรียบง่าย"สามข้อ"ขอจงฟัง ☆หนึ่ง..พูดหวานซ่านหูไม่รู้หาย ยามกรีดกรายงามผุดสุดเสียงสังข์ อย่าบึ้งตึงขึงหน้าพาชิงชัง ร่ายมนตร์ขลังด้วยยิ้มที่พิมพ์ใจ ☆สอง..การบ้านงานเรือนเตือนเธอด้วย สะอาดสวยทุกซอกบอกขานไข อาหารสดรสชาติวาดวิไล ต้องอาศัยปลายจวักหลักประกัน ☆สาม..เสพเล่ห์เมถุนพร้อมอุ่นอิ่ม ชายใดชิมคลั่งไคล้ไต่สวรรค์ หาโปรฯใหม่ไม้เด็ดเคล็ดโรมรัน เพียงเท่านั้นก็พอหนอผู้ชาย ☆หนูหูตั้งฟังไปเหมือนได้แก้ว โอ้..มาแล้วพระเอกเสกสิ่งหมาย ต่อไปนี้มีแฟนแสนซำบาย ใจคลี่คลายเรื่องลดคงหมดตรม ☆มองภาพเห็นเป็นปลื้มลืมความช้ำ พร้อมจดจำเพื่อใช้ไร้ขื่นขม วันหน้าพี่มีภัยให้คอยชม จะคลายปมคืนมอบตอบแทนคุณ ☆ราชสีห์หัวร่อจนงอหาย ตราบวันตายยากนักจักเกื้อหนุน ข้านั้นเล่าเจ้าป่าฟ้าเจือจุน อย่าได้วุ่นวายใจกระไรเลย ☆เพียงผ่านผันวันเดียวเชียวหรือนี่ ราชสีห์ติดบ่วงหนอดวงเอ๋ย หนูมาพบสบทีที่ภิเปรย กัดเชือกเสยขาดผึ๋งจึงปลอดภัย ☆กัลยาณมิตรประสิทธิ์ผล ยามอับจนพึ่งพักหลักอาศัย เป็นน้องพี่ดีกว่าพาสุขใจ ชีวิตวัยทุกสถานดุจว่านเครือ ☆อุทาหรณ์สอนใจให้รู้ว่า กรุณาย่อมดีมีค่าเหลือ ส่งน้ำจิตรติดสอยคอยจุนเจือ จงอย่าเบื่อให้อภัยในทุกยาม ☆ร่ายมาครบจบก่อนในตอนสี่ แม่คนดีเมขลาจะพาข้าม กลอนบทหน้าอวตารให้อ่านตาม จะงดงามถูกใจอย่างไรดี.                       เริงอักษร

.
.