ต่อไป →

[เริงอักษร]

..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ .    (เรื่อง กระดังงาลนไฟ 1 ) *กระดังงาลนไฟเขาใช้เปรียบ เรื่องราวเทียบกับคนบนลิขิต ยามพลาดพลั้งชั่งใจให้ยั้งคิด แก้สิ่งผิดจากร้ายกลายเป็นดี *หลงเมามัวตัวช้ำกล้ำกลืนหนัก โดนเขาหักอกทิ้งชิงหลบหนี จึงเจ็บซ้ำล้ำเส้นเป็นราคี อุทาหรณ์เช่นนี้ที่หญิงเจอ *เมื่อหลายครั้งมากครา มาประสบ พานค้นพบหลักชัยไม่พลาดเผลอ เก็บสะสมบ่มเพียรเรียนบำเรอ มิค้างเก้อเหมือนเก่าให้เศร้าทรวง *ดุจกลีบตั้งกระดังงาคราไฟลน ปล่อยกลิ่นข้นหอมคลุ้งจรุงสรวง ภมรชายหมายลิ้มชิมช่อรวง เฝ้าแหนหวงเก็บไว้มิให้ชม *แตกระเริงเพลิงพลีที่เปลวร้อน ลุกโชนชอนเผาลามความเสพสม ถ้วนทุกหยดหมดหยาดบาดอารมณ์ ละมุนห่ม ละมัยห่อ ต่อภมร *วาดความหวังตั้งไว้ไม่ถูกทิ้ง ทำทุกสิ่งมั่นหมายมิถ่ายถอน ใครชมช่อต่อติดยากคิดจร หมดอ้างว้างอาวรณ์เหมือนก่อนเคย *เรื่องของสาวพราวใสวัยละอ่อน อายุตอนสิบห้าชื่อว่า"เหมย" ไม่ยอมรักปักใจกับใครเลย งามจนเย้ยชั้นฟ้าคราได้ยล *บุญหรือกรรมทำแต่งแกล้งตราบาป เป็นคำสาปจากนรกยกเหตุผล ต้องแต่งงานผ่านหนี้หนีความจน จำอดทนแทนคุณวุ่นชีวา *เศรษฐี"โจ"โผคล้องเข้าจองจับ แล้วผลลัพธ์จะเห็นเป็นดั่งว่า ขอใจด้วยช่วยหน่อยพลอยยุพา ในตอนหน้าจะเผยเอ่ยให้ฟัง.             เริงอักษร ขอบคุณภาพภาพจากอินเทอร์เน็ต #กลอนแปด #กระดังงาลนไฟ

.
.

[เริงอักษร]

.   ..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ.. .       (เรื่อง กระดังงาลนไฟ ๒) *เศรษฐีโจโอ่คึกนึกวาดไว้ มีเมียเด็กอ่อนวัยได้ดังหวัง ขันหมากโตโก้หรูดูจริงจัง มิพลาดพลั้งแน่นักรักนวลนาง *ของหมั้นหนักหลักล้านขานแม่นมั่น เพชรทองนั้นกองเด่นเป็นกระถาง แต่งห้องหอต่อเติมเพิ่มจัดวาง ไม่คาค้างล้วนเสร็จสำเร็จดี *สาวเหมยฟ้าหน้าหมวยสวยเรือนร่าง หุ่นสำอางอรชรฉะอ้อนศรี สวยทุกยามงามล้วนช่างยวนยี ชายมากมีหลงปองแม่น้องนวล *ทั้งเอว..องค์นงคราญซ่านซึ้งสรวง กายพุ่มพวงอ่อนโรยโชยหอมหวน สัมผัสข้ามยามลมผสมทวน กลิ่นรัญจวนยั่วเย้าสาวเจ้าเอย *เช้าวันนี้ที่รอขอเกี่ยวข้อง เป็นเจ้าของยึดถือชื่อว่าเขย เศรษฐีโจโชว์ยิ้มหวังชิมเชย นะแม่เหมยนิ่มน้องจองมานาน *เสียงโห่ลั่นสนั่นทุ่งมุ่งงานใหญ่ เต้นกันไปคลานลุกสนุกสนาน ขบวนแห่แผ่คลื่นระรื่นบาน คาราวานขันหมากจากอำเภอ *มาหยุดลงตรงบ้านจัดงานแต่ง ญาติน้องเหมยแก้มแดงแข่งเสนอ ประตูขวางกางกั้นหลายชั้นเจอ พวกคุณเธอขอซองจ้องเรียกเอา *กล้วยและอ้อยทะยอยอยู่ประตูรั้ว หมูทั้งหัวจันอับประดับเสา เครื่องคาวหวานลานตาพาขึ้นเตา รีบอุ่นเข้าเลี้ยงแขกแจกในงาน *ทั้งพ่อตาแม่ยายสยายยิ้ม เศรษฐีโจกรุ้มกริ่มชิมจาวหวาน ถึงวันเฝ้าเข้าหอรอมานาน จะไล่ทานลิ้มจรดหมดทั้งตัว *เหมยตัดสินยินยอมพร้อมใจแต่ง เพื่อสำแดงแทนคุณกรุ่นในหัว นรก รุมขุมใดก็ไม่กลัว รอเพียงชั่วตอนใหม่ได้รู้กัน.            เริงอักษร ขอบคุณภาพภาพจากอินเทอร์เน็ต #กลอนแปด #กระดังงาลนไฟ

.
.

[เริงอักษร]

 

..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ.. .    (เรื่อง กระดังงาลนไฟ ๓) *ตะวันรอนก่อนค่ำระส่ำเสียง จากสำเนียงมหรสพครบสุขสันต์ หนังจอค้ำลำตัดคัดมาพลัน ลิเกนั้นร้องเล่นเต้นตามกลอง *ดนตรีเพลงบรรเลงไปไม่หยุดหย่อน เรียงสลอนสดใสใบหน้าผ่อง ลีลาเด็ดเจ็ดฉากคนอยากมอง ตะเบ็งก้องสลับกันมันทุกคน *เวลาเบิกฤกษ์ดีตอนสี่ทุ่ม เศรษฐีหนุ่มเร่งนับมิสับสน อุ้มน้องเหมยเข้าหอขอซุกซน แม่หน้ามนสวยสว่างกระจ่างตา *จะมองนอกซอกในไร้ตำหนิ วัยแรกผลิผ่องพรรณวรรณสา เนื้อช่างนวลหวนหอมย้อมอุรา รอยไฝฝ้าไม่มีที่เรือนกาย *โอ้..น้องนุชบุษบาช่างน่าฟัด มองถนัดตลึงแลแม่เดือนฉาย ผิวผ่องขาวราวหยวกลวกสุกปลาย ตาพร่าพรายลนลานตระการทรวง *กอปทุมอูมเต่งเขย่งดอก ชูช่อหยอกเย้ยยวนชวนแหนหวง ช่างกลมกลึงตึงดันเป็นสันพวง สุดาดวงแม่เอ้ยน่าเชยชม *ขนตางอนอ่อนพริ้วเป็นริ้วหลั่น ดุจบุหลันลอยเลื่อนเฉือนไรผม จมูกนิดปากหน่อยรอยยิ้มคม พาจิตจมสู่ห้วงสรวงสราญ *แสนอิ่มเอมเปรมใจกระไรนี่ มิคิดเลยชาตินี้ที่อาจหาญ คว้าคู่นอนซอนซอกดอกไม้บาน หวิวสะท้านสั่นไหวในอารมณ์ *วางนิ่มน้องประคองส่งลงบนฟูก หวังจะปลูกต้นรักปักสวยสม แล้วรดน้ำฉ่ำชื้นพลางชื่นชม ปล่อยรากจมก้นบึ้งถึงดินดาน *เพลงรักครบจบลงที่ตรงไหน จะเร้าใจเริงรุกสนุกสนาน ต้องอ่านต่อรอท่อนตอนสำราญ ขอทุกท่านติดตามความในกลอน.              เริงอักษร ขอบคุณภาพภาพจากอินเทอร์เน็ต #กลอนแปด#กระดังงาลนไฟ

.
.

[เริงอักษร]

..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ.. .    (เรื่อง กระดังงาลนไฟ ๔) *เสียงไผ่เบียดเสียดสีดังอี๋อ๋อ ต้นโคังงอแข็งรากยากรวบถอน ปลายยอดพริ้วลิ่วถลันจนสั่นคลอน คว้างลมร่อนขยับโยกโบกแกว่งไกว *ทิ้งลำสอดลอดลงตรงปลายพุ่ม ถลาตุ่มผ่านตาระย้าไสว เขียวขจีปรี่ล้อทุกช่อใบ ช่างกระไรเวียนวนดั่งคนครวญ *ต้นที่แก่แย่ย่ำด้วยลำเปราะ หักดังเป๊าะแตกอ้าคราลมหวน เผยปล้องปลอกนอกปลีสีเหลืองนวล ก็สมควรอยู่แล้วแววชรา *อนิจจังคลั่งคลอนะ..พ่อโจ เศรษฐีโก้เมืองใหม่ใฝ่ฝันหา อยากเคี้ยวเอื้องเฟื่องฟุ้งจรุงตา วาสนาไม่ถึงจึงชวดชม *แค่สัมผัสถนัดร่างอล่างเปลือย แม่ลูกเดือยเม็ดขาวพราวสุขสม หวังไว้มากอยากได้ในอารมณ์ ต้องระทมเพราะอายุระบุวัย *ขื่นสำลักกระอักอ่วนป่วนหัวอก ลิ้นกระดกค้างคอเกินต่อไหว ฟุบหมดลมขมค้างพลางขาดใจ จาก..น้องเหมยหน้าใสในทันที *โอ้..ช้ำแท้แม่เหมยเลยเป็นหม้าย แสนเสียดายหนักหนามารศรี ยังขาดชิมลิ้มรักตระหนักดี บอกเรื่องนี้อย่างไรใครจะรู้ *เป็นหม้ายห่มพรหมจรรย์สวรรค์แกล้ง ต้องลาแล้งเกินกลั้นพลันอดสู สงสารยิ่งจริงแท้แม่โฉมตรู ต้องทนอยู่อย่างนี้หลายปีมา *เหมยตระหนักรักนวลสงวนศรี ถึงจะมีมากชายกรายเข้าหา ใจระทมขมขื่นฝืนอุรา กลัวโดนชี้ไปว่าหน้าไม่อาย *จึงตั้งองค์ทะนงศักดิ์รักจริต ทั้งที่คิดฝันละเมอเพ้อมิหาย อยากมีคู่ชู้ชิดติดเรือนกาย กลัวเจอชายลวงหลอกแล้วนอกใจ *ต้องเก็บกดอดคาวนะ..สาวหวาน ช่างลุกร้อนลนลานเกินขานไข ขอเถอะหนอชายหนึ่งคะนึงไป รู้หทัยน้องเหมยเอ่ยบอกที *ไม่รังเกียจเหยียดหยามความเป็นหม้าย ช่วยละลายโศกเศร้าทิ้งเหงาหนี มอบรักใหม่ให้บ้างอย่างปรานี ในตอนหน้าเหมยนี้จะมีใคร.           เริงอักษร ขอบคุณภาพภาพจากอินเทอร์เน็ต #กลอนแปด #กระดังงาลนไฟ

.
.

[เริงอักษร]

..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ.. .    (เรื่อง กระดังงาลนไฟ ๕) *อันหญิงหม้ายร้ายนักรักจุกอก บาปนรกรุมเร้าเศร้าไฉน ขาดคู่ครองจองค้างร้างหทัย ต้องเก็บข่มทนไว้แค่ใจตน *จะบอกใครให้รู้ดูกระดาก ทั้งที่อยากเปิดเผยเลยหมองหม่น เป็นอย่างนี้นี่หรือคืออดทน กลัวปากคนเยาะเย้ยเลยต้องยอม *ประพฤติดีมีค่าแค่น่ารัก ไม่งามนักอุตริมิถนอม ขืนปล่อยชายหมายเช่นเล่นไต่ตอม พอสุกงอมเลือนห่างร้างจากจร *ยืนดอกเดี่ยวเดียวดายกายสะท้าน ร่างเบ่งบานเต็มคราวสาวสมร ในจิตซร้องร้องรักหักนิวรณ์ จะไถ่ถอนลงได้อย่างไรดี *หนุ่มน้อยใหญ่ได้เห็นเป็นใจแป้ว น้องเหมยแก้วแลชม้อยคล้อยหน้าหนี มิกล้าสบพบตาทั่วธานี เฝ้าลุกลี้ลุกลนทนกล้ำกลืน *แสนอนาถวาสนานิจจาเอ๋ย ต้องมองเลยผ่านไปด้วยใจฝืน ทิ้งตาหมกตกลงตรงจุดยืน ถอนสะอื้นกดเก็บเจ็บกลางทรวง *ชายนั้นตรองมองเห็นเราเป็นหม้าย ช่างเหนื่อยหน่ายเหลือล้นทนติดบ่วง ไม่สมรักศักดิ์ศรีที่จะควง จนเลยล่วงทิวาสิบห้าปี *สามสิบแล้วแววท้อเฝ้ารอหา เพียงหนุ่มกล้าสักคนบนวิถี ไม่ต้องหล่อขอให้จิตใจดี มาช่วยปลอบชีวีที่โศกตรม *เช้าวันหนึ่งซึ้งใจตอนไปวัด ปฏิบัติ ธรรมกายหายขื่นขม ล้างทุกข์ท้อชลอไซร้ในอารมณ์ เอาศีลพรเข้าห่มบ่มหทัย *เจอชายหนุ่มกรุ้มกริ่มยิ้มก๊วนกวน ตอนเดินสวนกลับบ้านพานสดใส มาทายทักกวักแขนแสนดีใจ บ้านอยู่ไหนล่ะครับสดับฟัง *ใครกันหนอหล่อจริงอยากวิ่งหนี ก้าวไม่ออกสักทีมีมนตร์ขลัง มาฉุดรับจับกายน่าอายจัง เหมยใจพลั้งหรือไม่ให้ติดตาม.            เริงอักษร ขอบคุณภาพภาพจากอินเทอร์เน็ต #กลอนแปด#กระดังงาลนไฟ

อ่านย้อนหลังได้ที่
https://www.facebook.com/groups/3480258795521181

.
.

[เริงอักษร]

..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ.. .    (เรื่อง กระดังงาลนไฟ ๖) *ยินเสียงแผ่วแว่วนุ่มจากหนุ่มหล่อ ผมต้องขอโทษทีที่ผลีผลาม จับแขนคุณวุ่นไปใช่ลวนลาม หรือบุ่มบ่ามอวดดีคิดชีกอ *เห็นคุณเดินเพลินอยู่รู้หรือไม่ เกือบไถลลื่นล้มจมก้นบ่อ ตะไคร่เขียวเชียวนั่นมันมากพอ อาจตกท่อเมนหลักหนักเอาการ *ใจของเหมยเอ่ยบอกมิออกเสียง มัวแต่เมียงมองเธอเพ้อฝันหวาน ส่งสายตามาให้ใจชื่นบาน ทอดสะพานสักหน่อยพลอยลืมตัว *ได้แค่ยิ้มพริ้มตอบมอบกลับให้ ต่างกับใจเวียนวนจนปวดหัว แกล้งเซกลับหลับตาฟ้ามืดมัว อ่อนไปทั่วร่างกายคล้ายเป็นลม *บนไอล้อมอ้อมอุ่นชวนครุ่นคิด ชำเลืองพิศทั่วร่างช่างหล่อสม ควักยาหม่องป้องทาพร้อมยาดม นึกชื่นชมน้ำใจและไมตรี *ปากพร่ำเพ้อละเมอไปไม่อยากอยู่ น่าอดสูชีวิตอยากคิดหนี ตัดเวรกรรมช้ำชอกออกบวชชี คงจะดีแน่แท้แย่เกินทน *กระพริบตาห้าทีขยี้นิ้ว กระตุกคิ้วลืมขึ้นมึนสับสน ยืนโงนเงนเอนคว้าท่าร้อนรน สาละวนบอกว่าหน้ามืดไป *คุณช่างดีเหลือเกินมิเมินจิต บอกสักนิดเถอะนะจะว่าไหม มีชื่อเสียงเรียงนามเป็นความนัย ว่าอะไรโปรดตอบจะขอบคุณ *ผมนั้นชื่อ"ศักดิ์สิทธิ์ พิชิตชัย" แล้วน้องชื่ออะไรใบหน้าคุ้น บอกสัดนิดเถิดหนาถ้าการุณย์ แม่เนื้ออุ่นสวยจังพลั้งเอ่ยชม **ชื่อ"เหมย"ค่ะพี่ชายทักทายตอบ เขินหนึ่งรอบก่อนเงยเสยปอยผม เหมยจะพบจบไหมในอารมณ์ หรือเกิดปมหมองไหม้ใจร้าวรอน.             เริงอักษร ขอบคุณภาพภาพจากอินเทอร์เน็ต #กลอนแปด#กระดังงาลนไฟ

.
.

[เริงอักษร]

..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ.. .    (เรื่อง กระดังงาลนไฟ ๗) *ผมเพิ่งรับตำแหน่งแหล่งพื้นที่ นายอำเภอเมืองนี้ศรีแก่นขอน มา บนบวงช่วงเช้าเข้าขอพร ไหว้พระก่อนทำงานเพื่อบ้านเมือง *บ้านน้องอยู่หมู่ไหนไกลหรือเปล่า เหมยยิ้มเศร้ากะพริบตาหน้าซีดเหลือง ตรงโค้งน้ำลำคุ้งทุ่งมะเฟือง ริมนาเยื้องโรงสีชี้บอกไป *ก็แลดูอยู่ห่างพลางเอ่ยขอ ขับรถส่งนวลละออคงพอไหว หน้าที่แรกแยกตามความห่วงใย ลูกบ้านในปกครองต้องบริการ *เหมยรีบตอบขอบคุณวุ่นหัวอก สั่นงันงกประหม่าตาประสาน กุลสตรีที่เจ็บเก็บมานาน ยิ้มชื่นบานข้างในใจโฉมตรู *คุยฉอดๆตลอดทางอย่างมีสุข เรื่องสนุกหลากหลายพรายเข้าหู ทุกคำคลายระบายไปไหลพรั่งพรู ใจพองฟูชมชื่นระรื่นทรวง *อยากคิดถูกผูกมิตรจิตหวั่นไหว พ่อหนุ่มหล่อบ้านไกลใจนึกหวง หากรู้ความตามจริงสิ่งทั้งปวง จะยังห่วงหรือไม่ใคร่รู้จัง *ว่าเรานี้ที่แท้คือแม่ม่าย สามีตายนานปีมีความหลัง ตกพุ่มโสดโดดเดี่ยวเปลี่ยวลำพัง ชีวิตฝังเศร้าสร้อยรอยน้ำตา *สะดุ้งตื่นฟื้นตัวมัวแต่ฝัน ศักดิ์สิทธิ์นั้นสะกิดกายอายหนักหนา ใช่ตรงนี้ไหมครับนับผ่านมา เป็นหลังที่สิบห้าน่าอยู่ดี *ใช่แล้วค่ะเหมยตอบชอบจริงหรือ ขอเลี้ยงข้าวสักมื้อยื้อไม่หนี ลองสักตั้งหวังไว้ใบเซียมซี บอกวันนี้จะพบประสบรัก *ตกลงครับเย็นนี้พี่จะมา ชิมฝีมือเหมยฟ้าน่ารู้จัก คงไม่น้อยอร่อยเลิศประเสริฐนัก ช่วยจัดหนักให้หน่อยนะกลอยใจ *ข้าวมือเย็นเป็นสื่อหรือสวรรค์ ส่งสาวเหมยผ่านฝันวันสดใส เลิกกินแห้วแกร่วรอท้อหทัย ขอแจ้งในตอนหน้าอย่าลืมกัน.              เริงอักษร ขอบคุณภาพภาพจากอินเทอร์เน็ต #กลอนแปด#กระดังงาลนไฟ

อ่านย้อนหลังได้ที่
https://www.facebook.com/profile.php?id=100012912137403...

[เริงอักษร]

..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ.. .     (เรื่อง กระดังงาลนไฟ ๘) *อาหารสื่อมื้อเย็นช่างเป็นสุข น้องเหมยยืนขนลุกโดนปลุกปั่น หนุ่มเคียงข้างล้างจานซ่านชีวัน พ่อศักดิ์สิทธิ์กลัดมันพลันถึงตัว *กระซิบจางข้างหูว่ารู้ไหม กว่าจะได้พบแน่แม่ทูนหัว ต้องแก่งแย่งแข่งขันน่าหวั่นกลัว จนปวดหัวไปหมดเดี๋ยวอดมา *เพราะเจ้า"กร"เพื่อนกันมันเอาภาพ น้องเหมยฟ้าเอิบอาบซาบหรรษา คอยโชว์ยั่วเย้ายวนชวนต้องตา จึงหาญกล้าด้วยรักสมัครปอง *อยากช่วงชิงสิ่งนี้ที่มีค่า ปรารถนาแนบเนาว์เป็นเจ้าของ หากมิมีชายใดใคร่ขอจอง แม่นวลน้องนงคราญวานบอกที *เหมยอ้ำอึ้งตลึงคิดจิตหวั่นไหว จะบอกเขาอย่างไรมิให้หนี ความเป็นไปใจพลอยไม่ค่อยดี ยืนนึกหลายนาทีมีทางใด *ศักสิทธิ์แย้มแก้มอิ่มแล้วยิ้มหวาน รู้ทันการณ์ความคิดจิตผ่องใส รีบเอ่ยบอกออกตัวไม่กลัวภัย เรื่องทรามวัยเป็นหม้ายอย่าได้เกรง *ทราบล่วงหน้ามาแล้วนะแก้วตา เต็มอุรารักใคร่ใช่ข่มเหง อย่าโทษกรรมซ้ำผิดคิดไปเอง เป็นบทเพลงชีวิตมิติดใจ *น้ำตาเหมยเลยล้นเหลือทนยั้ง โดนมนตร์ขลังแห่งรักยากผลักไส โผเข้าโอบซบกอดยอดหทัย ร้องฟูมฟายออกไปไร้มารยา *สะอึกสะอื้นกลืนกล้ำล้ำด้วยสุข คงหมดทุกข์เสียทีที่ใฝ่หา กอดจนแน่นแทนคำจำนรรจา ถึงเวลาแล้วหนอต่อนี้ไป *ค่ำคืนนั้นสวรรค์พร่างกลางจันทร์ฉาย ต่างระบายฟ้าหมองจนผ่องใส ตอนหน้านี้จบลงตรงความใด ตามต่อไปนะครับกับบทความ.           เริงอักษร ขอบคุณภาพภาพจากอินเทอร์เน็ต #กลอนแปด#กระดังงาลนไฟ

อ่านย้อนหลังได้ที่
https://www.facebook.com/profile.php?id=100012912137403...

[เริงอักษร]

..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ.. . (เรื่อง กระดังงาลนไฟ อวสาน) *หลายคำตอบกรอบสลักรักชื่นชุ่ม ศักดิ์สิทธิ์หนุ่มไล่เฉลยยามเอ่ยถาม พี่ยังโสดโปรดสดับรับข้อความ ขอทำตามประเพณีด้วยมีใจ *เพียงเจ็ดวันผันผ่านมินานเฉย แห่ขันหมากเป็นเขยเชยแก้มใส น้องเหมยฟ้าหน้าชื่นรื่นฤทัย เพราะว่าได้ศักดิ์สิทธิ์ปิดบัญชี *เฝ้ารอคว้ามานานผ่านใยรัก ผลสุดท้ายประจักษ์มักสุขี ทั้งเหมยฟ้าศักดิ์สิทธิ์จิตเปรมปรีดิ์ สุขฤดีโถมถั่งหลั่งโลมริน *ทุกวันคืนรื่นรมย์สมคุณค่า ชี้ชมฟ้าเกลื่อนพราวดาวผกผิน ความรักล้นท้นอุราเป็นอาจิณ มิจบสิ้นเมื่อพบประสบกัน *ต่างปรนเปรอเสนอสุขทุกคืนค่อน สลับร้อนและเย็นเห็นสวรรค์ โอบกายล้อมอ้อมกอดพรอดรำพัน ทุกวี่วันซึมซับประทับใจ *รักตอนเช้า เคล้าชื่น ระรื่นสรวง รักตอนบ่าย ลุล่วง ทรวงแจ่มใส รักตอนเย็น เห็นฟ้า อ่าอำไพ รักตอนค่ำ สุขใน ฤทัยปอง *กระดังงาลนไฟใครว่าชั่ว อยู่ที่ตัวคนคิดจิตมัวหมอง คำแนมเหน็บเจ็บช้ำน้ำตานอง ยามร่ำร้องโดนว่าเป็นบ้าบอ *มั่วกามกิจพิสมัยที่ไหนเล่า เพราะว่าเศร้าเดียวดายจนกายหงอ ยามได้เริ่มเติมรักมาถักทอ ย่อมสานต่อชีวิตผิดอย่างไร *อย่าประนามหยามเหยียดเกลียดแม่หม้าย ใช่เลวร้ายเร่าร้อนตอนหลงไหล อารมณ์เกิดเพลิดเพลินดำเนินไป ธรรมชาตินั้นไซร้ท่านให้มา *เช่นเหมยฟ้ากล้าพอที่รอรัก ยากยิ่งนักเกินกลั้นใฝ่ฝันหา เพราะร่วงโรยโหยหวนป่วนอุรา ปรารถนาแค่เพียงคนเคียงกาย *ไว้คอยอยู่ดูแลยามแก่เฒ่า แก้ความเหงาเหือดแห้งแล้งความหมาย มาครองคู่อยู่กันจนวันตาย บทสุดท้ายพลันจบครบวาที.            เริงอักษร ขอบคุณภาพภาพจากอินเทอร์เน็ต #กลอนแปด#กระดังงาลนไฟ

อ่านย้อนหลังได้ที่
https://www.facebook.com/profile.php?id=100012912137403...