ต่อไป →

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

 

เกยตื้น . ..เรือลำน้อย ลอยเคว้งคว้าง ไร้ทางทิศ พายุชิด พัดจู่โจม โถมบ้าคลั่ง กระหน่ำจน บนเรือแตก แหลกเละพัง เข้าเกยฝั่ง หมดสภาพ ทาบหาดทราย ...ไม่ต่างกับ ชีวิต คิดต่อสู้ การรอบรู้ อนาคต อันหดหาย คงเคว้งคว้าง ว่างเปล่าเปลี่ยว อยู่เดียวดาย คนเคียงกาย เขาจากไป มิไยดี ...ปล่อยให้เรือ ทาบเกยติ้น จอดยืนหยัด คลื่นสาดซัด โหมกระหน่ำ ซ้ำวิถี จึงแข็งแกร่ง อ่อนโยนบ้าง เป็นบางที ทุกข์สุขมี คละปะปน คนธรรมดา ..ทะเลไร้  คลื่นลมล่อง  มองมิสวย ลมนั้นช่วย กระหน่ำโบย ตื่นโหยหา ทะเลงาม ยามคลื่นซัด สะบัดมา ชืวิตถ้า ราบเรียบได้  ก็ไร้รส ..ทะเลลึก อย่านึกหวาด คาดล่วงหน้า คนแนบกาย ยังไม่กล้า ถ้ากำหนด หยั่งทะเล เห่-ลึกล้ำ ยามน้ำลด ถึงไม่คด ก็สุดจะ คาดคะเน ..หมดภาระ และหน้าที่ ที่วาดหวัง เรือผุพัง ซบหาดทรุด หยุดร่อนเร่ เคยลอยล่อง ท่องแรมร้าง กลางทะเล นอนว้าเหว่  อยู่ดายเดียว  มิเหลียวมอง .                 ......น้องจ๋า