ต่อไป →

[พงศธร]

หวนคำนึงนึกถึงวัยเด็กของผม "ขายแรงแลกถั่วดำ" พ่อฉัน เป็นทหาร ราชการ ชายแดนไกล เวียดนาม ก็เคยไป ขอบอกไว้ เป็นตำนาน แม่ฉัน เป็นแม่บ้าน ที่ทำงาน ดูแลลูก เลี้ยงหมู ราคาถูก เลยตัดเย็บ และค้าขาย ฉันเด็กน้อย หงอยเหงา เศร้าจริงหนอ รอคอยพ่อ พักลา แต่มาหาย มีศึกหนัก จักสู้ อย่างไว้ลาย สมกับชาย ชาตรี เป็นศรีคน... แม่งานยุ่ง มุ่งมั่น แสนรันทด รายได้ลด เลี้ยงหมู สามคู่หน ขาดทุนยับ จับจ่าย หน่ายทุกข์ทน ไม่พร่ำบ่น บากบั่น สู้กันไป... ฉันคนโต โอ้เอ้  ชื่อเก๋ "เอก" เรื่องเรียนเลข เสกอ่าน เก่งขานไข ครูชื่นชม พงศธร ตอบก่อนใคร ที่หนึ่งได้ โดดเด่น เรียนเล่นเพลิน... ขนมหวาน โปรดปราน เป็นยิ่งนัก อย่าให้ตัก เต็มถ้วย ไม่ขวยเขิน ช่วยชาวนา นวดข้าว ควายก้าวเดิน เหนื่อยก็เมิน เมื่อเลี้ยงขนม ต้มถั่วดำ... เอก เสกจิต ขอบคุณเจ้าของภาพ บุคคลในภาพไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อหาของบทกลอน