ต่อไป →

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

..สายลมร้อน.. ..ละอองแดด แผดเผา เซาจางหาย แผ่กระจาย ไปทั่ว หัวระแหง ลมพัดเอื่อย เฉื่อยฉิว ปลิวหมดแรง เวหาแห้ง ระยิบยับ มิกลับคืน ..ร้อนระอุ ทะลุทรวง แสนหน่วงหนัก ช่างหาญหัก อกเกิน เขินยกขืน ตัวหนะเหนียว เซียวตรม ล้มทั้งยืน แม้จะฝืน หยุดยั้ง ลังเลใจ ..จะกางร่ม บ่มผิว ฉิว-วงหน้า แสนระอา เดินเร่ง เพ่งเคลื่อนไหว ปล่อยดวงจิต ล่วงล้ำ นำทางไป อาทิตย์ไกล เหมือนย่าง มิต่างกัน ..อยากจะวิ่ง ซิ่งหวาด ขาดแรงถอน แขนขาอ่อน ทรุดร่ำ ระส่ำสัน บางก้าวหยาบ อาบทุกข์ รุกโรมรัน เลยก้าวสั้น พยายาม ตามอ้างอิง ..เจ็บแสบผิว ลิ่วจากฟ้า คราร้อนรุ่ม กายอ่อนนุ่ม กระด้าง ต่างไฟผิง ตัวดำปี๋ หนีร้าว เศร้าเสียจริง นั่งอ้อยอิ่ง รอแดด แผดรอยเดิม ..ตอนเด็กนั้น ผันท่า ว่าแข็งแกร่ง หยิ่งกับแสง เหลือรับ กลับส่งเสริม แต่ตอนนี้ พลังหมด ลดสิ่งเติม อยากหวังเพิ่ม แต่แฝง  แสงอาทิตย์ .                น้องจ๋า .

.
.
.