ด้วยแรงแห่งรัก

Happiness
.
วันนี้วันหยุด ไม่ไปทำงาน เหนื่อยนัก ก็พักเสียบ้าง
ยังมีคนอื่นอีกมากมายที่จะทำแทนเราได้ ขอบคุณทุกความเป็นห่วง
ที่พอรู้ว่าไม่ได้ไปทำงาน ก็ห่วงใย นึกว่าป่วยไข้ ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ
แค่อยากพัก ก็แค่นั้นเอง
ขอบคุณปลายสายที่ห่างหายไปนาน มาวันนี้ กลับอบอุ่น ห่วงหา

"พักผ่อนเสียบ้างนะ อย่าทำงานมากนัก...เป็นห่วง รู้ไหม ..".

ค่ะ ขอบคุณ ที่เป็นห่วง...
นึกว่าจะไม่ได้ยิน ประโยคนี้อีกแล้ว
...
บางครั้ง การได้นอนนิ่งๆ มองดูเพดานห้อง
มันทำให้เราคิดอะไรๆ ได้ตั้งหลายอย่างนะ...
จริงๆแล้ว ชีวิตนี้มันไม่ยาวเลย จะต้องไปคิดอะไรมากมาย

อย่าเจ้าคิด เจ้าแค้นกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง
ลบล้างสิ่งไม่ดีออกจากใจเสียบ้าง จะทำให้เราเบาลง
อดีต ที่ดีๆมีเยอะแยะไป ที่น่าเอามาให้คิดถึง....
สิ่งที่เราเคยดีต่อกัน เราเคยห่วงหา อาทรต่อกัน
พอห่างหายกันไป ทำไมต้องลบทิ้ง

บางครั้ง คิดถึงสิ่งที่ดีๆ แล้วต้องนั่งยิ้มกับมัน
มันเคยทำให้เรามีความสุขไม่ใช่หรือ....
อย่า...ทำร้าย ตัวเอง...

การที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน นั่นไม่ใด้หมายความว่า ...
เราต้องจากกันชั่วชีวิต...
แต่...อาจมีบางสิ่ง ที่มีเหตุผล...ที่เราไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้
อย่าลืมว่า...ชีวิตนี้ไม่ยาวเลย
อย่าต่อรองกับความสุข...แม้ว่า...หากว่า...ถึงว่า...ฯลฯ
มัวแต่คิด แล้วความสุข จะไม่รอเราหรอกนะ

ขอบคุณเสียงนุ่มนวล ที่ทำให้เราคิดได้
ความสุขอยู่แค่เอื้อมนี่เอง...แล้วทำไม ต้องปัดมันทิ้งเสียทุกครา
อย่าคิดมากนะ...อย่าคิดมาก

ยิ้มให้...กับสิ่งที่ผ่านเลยไป แล้วเราก็จะมีความสุข

นะคะ