ต่อไป →

[เกริกบุระ]

 ฝนพร่ำพร่างพรำเช้า
 คงยังเฝ้าคอยเย้าใคร
 ปรายโปรยโรยสายไฟ
 ไปสิ้นปลายสุดสายตา
 
เก็บกอบกลีบบอบช้ำ
 ราวใครร่ำเอ่ยคำลา
 คล้ายใจใครเกลื่อนตา
 คลาคล่ำหล่นอยู่กล่นลาน
 
เสี้ยวซีกปีกผีเสื้อ
 เหลือเพียงฝันอันร้าวราน
 หอมเอยเคยผลิบาน
 หวานเพียงเพื่อเหลือเพียงนี้
 
ฝนเช้าจึงราวเช่น
 ยะเยือกเย็นอยู่เป็นปี
 อุ่นผ่าวเท่าที่มี
 ค่อยปรี่ผ่านลานแก้มพราวฯ
 
ใ ต้ ช า ย ค า ซุ้ ม ก า ร เ ว ก
 

[ลิตเติลเกิร์ล]

ฝนพรำชื่นฉ่ำจิต      
ครวญหวนคิดสะกิดสาว
ครั้งหนึ่งซึ้งเรื่องราว  
คราฝนโปรยโดยเธอเคียง

บัดนี้ ไม่มีแล้ว          
ไร้วี่แววหรือแว่วเสียง
สิ้นสุดหยุดจำเรียง    
เธอไปลับมิกลับมา

ลิตเติลเกิร์ล