ต่อไป →

[ไคแน่]

     

   
ไม่เหลือบ่ากว่าแรงหวั่นระแวงไหว
รักกันนิดคิดเห็นจะเป็นไร
รัก เกลียด ไหน ควรว่าง่ายกว่ากัน

นิราศรักชักชวนนัดขบวนเล่น
หน้าเซเว่นหลังโคหวิดมิตรสังสรรค์
รักคนไทยไกลหราอย่ากระนั้น
เริ่มต้นกันจุดสตาร์ทนิวาสภูธร

เดือนสิบสองนองหน้าน้ำตาไหล
ปล่อยลอยไปรักเก่าเศร้าหลอกหลอน
จุดไฟรักอีกสักคราวจาวละกอน
........
(จาวละกอน คือชาวลำปาง)

       

[ไคแน่]

      

      
จุดไฟรักอีกสักคราวจาวละกอน

       ..,..เธอแทนหมอนมิตรหมั้นภรรยา


ภริยา ปรมา สขา
ภริยาเป็นเพื่อนสนิท, ภรรยาเป็นสหายอย่างยิ่ง

          

มิ่งสมรอ้อนคำจำเสมือน
เพียงแค่เพื่อนสนิทเกินเมินเสน่หา
เช้าจำจรรอนร้างลำปางมา
.....

        
              

[ไคแน่]

   

   
เช้าจำจรรอนร้างลำปางมา
ลอยเวลาไหลลับกับสะเปา

       

เมิงหละปูนพูนสุขปลุกใจรัก
สาวงามนักไทยองผองชนเผ่า
หริภุญชัยนัยกาลโบราณเนา
อาณาเก่าพระนางนามจามเทวี


     


ถิ่นไทยงามนามเวียงว่าเชียงใหม่
.....

[ไคแน่]

   

 
       

ถิ่นไทยงามนามเวียงว่าเชียงใหม่
.....
้
เมืองหลวงไทล้านนาค่าศักดิ์ศรี
ดอยสุเทพอยู่คู่มานับตาปี
งามพาทีภาษาสื่อน่าฟัง

ถิ่นอารยวัฒนธรรมนำหนหน้า
ศาสตร์รักษาศิลป์แท้แต่หนหลัง
จิตผูกพันฝันหามาสักครั้ง
แอ่วอ้อนหวังเรียนรู้อู้รักน้อง

สูงสลับซับซ้อนดอยดอนหมอก
.....
     
     

[ไคแน่]

     

   
โรงเรียนเเห่งขุนเขา


​ด้วยเมื่อครั้งพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช เสด็จบ้านขอบด้ง อ.ฝาง จ.เชียงใหม่ ได้มีพระราชดำรัส ฝากดูเเลเด็กชาวเขา แก่ครูเรียม สิงห์ทร ครูโรงเรียนบ้าน ขอบด้ง เมื่อวันที่ 11 มีนาคม 2535 สร้างความสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณ เเก่คณะครูบนดอยอ่างขางที่เฝ้ารับเสด็จ
.....


แอ่วอ้อนหวังเรียนรู้อู้รักน้อง
สูงสลับซับซ้อนดอยดอนหมอก

     

งามไม้ดอกสีสลับประดับฉลอง
ธรรมชาติสะอาดตาก็น่าจะมอง
แสงสีทองอาบฟ้าณ.คราอรุณ

ณ.ดอยกว้างใหญ่ใจเธอเสนอสนอง
มอบประคองตอบรับสนับสนุน
สอนนักเรียนเพียรผลกุศลพระคุณ
เด็กเป็นทุนต้นเหตุประเทศประเทือง

     


หมอกสามฤดูรู้แน่แม่ฮ่องสอน
.....

[ไคแน่]

   

   


   
     

งามสลอนแลอร่ามงามสีเหลือง
ดอยอูคอล้อลมหมอกห่มเมือง
ขออย่าเคืองคนผู้คอยอยู่เคียง


ทุ่งบัวตองหมองหม่นเมื่อพ้นหนาว
นิราศคราวครั้งครวญสำนวนเสียง
ใจยังจำคำทักรักลำเอียง
เหตุเพราะเพียงบัวตองน้องไม่รอ


สาวไตแม่ฮ่องสอน

     

สุดสยามสามแผ่นดินถิ่นเมืองเหนือ...

[ไคแน่]

   

     แขวงบ่อแก้ว ลาว  ฉาน ชาวพม่า เชียงรายล้านนา

       

       

     

      สุดสยามสามแผ่นดินถิ่นเมืองเหนือ
สามชาติเชื้อประเทศเขตรอยต่อ
สับปะรดดีลิ้นจี่หวานทานชุ่มคอ
ใจจดจ่อถิ่นนี้สตรีโสภา

สาวสวยเวียงเชียงฮายท้าทายรัก
งามยิ่งนักหญิงลาวสาวพม่า
รักทุกนางอ้างคำพร่ำสัญญา
สุดไขว่คว้าเธอบอกหน่ายคนหลายใจ
.....
จากเชียงรายกราย"พะเยา"หายเศร้าแล้ว.....

[ไคแน่]

     

    
         
          

            
           


จากเชียงรายกราย"พะเยา"หายเศร้าแล้ว.....

     มาเอิ้นแอ่วม่วนเมินเพลินหลงใหล
     ธรรมชาติศาสน์ธรรมนำจิตใจ
     กว๊านกว้างใหญ่รมย์รื่นชนชื่นชม

ี     ดอยบุษราคัมธรรมวิมุติสถานพุทโธ
     อนาลโยทิพยารามงามสวยสม
      สนิทเห หักเสน่หาไร้คารม
      สื่อมิสมนวลน้องไม่มองตา

รักน่านเนาเหย้าเยือนเเหมือนญาติมิตร.....

[ไคแน่]

   

   
  สื่อมิสมนวลน้องไม่มองตา

รักน่านเนาเหย้าเยือนเเหมือนญาติมิตร.....



           

           


เนาสนิทเจตน์จงหลงเสน่หา
เกินกว่ามิตรคิดขั้นคู่ภรรยา
ฉันมัวช้าผิดแผนแค่นปลดปลง

ทิวเขตสูงจูงจ้องท่องเขาสวย
ลมหนาวรวยโชยชื่นรื่นใจหลง
พบจึงคิดจิตจ่อพอจะคง
เมียงสาวม้งผิดผีไม่ดีมั้ง



         

รักฝันเฟื่องเมืองสองของเพื่อนแพง

[ไคแน่]

     

         

เมื่อถึงแหล่งฉันช้ามาทีหลัง
เพลงนำฟ้อนวอนว่าเพราะน่าฟัง
มีกี่ครั้งนัดหน้ามาก่อนใคร

สาวเมืองแพร่แน่หนาใส่มาพร้อม
ผ้าหม้อห้อมสวยสีพี่มอบให้
เปิ้นคิดครวญนวลน้องเป็นของใคร
คำมั่นใจจดจ่อขอหมายจอง




         

นุ่งสนับลับแลแน่สนิท...

[ไคแน่]

   

     
ขออณุญาต ขออภัย
ไม่ได้แต่งกลอนมาหลายวัน

…..
 
ฟ้อนนางโยนคือการฟ้อนรำอันเป็นหนึ่งในอัตลักษณ์ของคนลับแลง กระนั้นในช่วงที่ดาบฟ้าเติบโตมา เขากลับพบว่าไม่มีคนพื้นที่คนใดสามารถฟ้อนรำแบบนี้ได้เลย ในเมื่อรูปการณ์เป็นเช่นนั้น ก็ค่อนข้างเป็นที่แน่นอนว่ามรดกทางศิลปวัฒนธรรมชิ้นนี้กำลังจะสูญหายไป ดาบฟ้ารู้จักฟ้อนนางโยนจากการสัมภาษณ์แม่หม่อนเสงี่ยม เครือฝั้น ระหว่างที่เขาทำวิจัยสืบค้นการฟื้นฟูภูมิปัญญาผ้าซิ่นตีนจกของชุมชนบ้านท้องลับแล เขาพบว่าแม่หม่อนเสงี่ยมคือหลานของแม่หม่อนแจ้น ช่างฟ้อนที่ทำการฟ้อนถวายรับเสด็จรัชกาลที่ 5 และแม่หม่อนเสงี่ยมผู้นี้คือช่างฟ้อนนางโยนคนสุดท้ายของลับแลง นั่นจุดประกายให้เขาขออนุญาตจดบันทึกท่วงท่าฟ้อนต่างๆ เอาไว้อย่างละเอียด (ปัจจุบัน แม่หม่อนเสงี่ยมเสียชีวิตแล้วเมื่อปีพ.ศ.2554 สิริอายุได้ 97 ปี)

นอกจากฟ้อนนางโยนของแม่หม่อนเสงี่ยม ดาบฟ้ายังได้พบเจอกับ แม่ครูแก้ว ทิงิ้วงาม ช่างฟ้อนดอกเจิงซอคนสุดท้ายของลับแลง รวมถึงพ่อครูและแม่ครูคนอื่นๆ ดาบฟ้าบันทึกข้อมูล ที่มา และท่วงท่าฟ้อนแบบต่างๆ ไว้ทั้งหมด ก่อนจะชักชวนอาจารย์แววดาว ศิริสุข อาจารย์คณะวิจิตรศิลป์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ช่างฟ้อนล้านนาร่วมสมัยคนสำคัญคนหนึ่งของประเทศ เดินทางลงพื้นที่เพื่อต่อท่าฟ้อนและพัฒนาข้อมูลแต่เก่าก่อนออกมาเป็นท่วงท่าฟ้อนรำอันเป็นรูปธรรม รื้อฟื้นภูมิปัญญาฟ้อนรำโบราณของพื้นที่ให้กลับมามีชีวิตใหม่อีกครั้ง

ในขณะที่ฟ้อนนางโยนเป็นท่วงท่าฟ้อนรำสำหรับต้อนรับแขกบ้านแขกเมือง ยังมีฟ้อนอีกสองรูปแบบที่กลุ่มฟื้นฟูอัตลักษณ์ฯ ค้นพบและสืบสานต่อ นั่นคือ ฟ้อนดอกเจิงซอ และฟ้อนเทียนเจิงซอ ซึ่งเป็นการฟ้อนประกอบการขับซอของเมืองลับแลง มักใช้ฟ้อนในงานบุญหรือฟ้อนในงานพิธีกรรม เช่นงานประเพณีแห่น้ำขึ้นโฮงสรงน้ำเจ้าฟ้าฮ่าม พิธีสักการะดวงวิญญาณอารักษ์หลักเมืองของชาวลับแลงที่จัดขึ้นทุกปี
…..
สามารถหาอ่านข้อมูลของฟ้อนโบราณเมืองลับแลงทั้งสามท่าฟ้อนได้ในหนังสือ ‘ฟ้อนโบราณเมืองลับแลง’ เขียนโดย ดาบฟ้า ไชยลับแลง และภัทรภูมินทร์ ชัยชมภู (จัดพิมพ์โดยมูลนิธิสืบสานล้านนา ร่วมกับ สสส.) หาอ่านได้จากโฮงเฮียนสืบสานภูมิปัญญาล้านนา ครับ


           

         

ขออภัย แต่งกลอนไม่จบ
ขอ อณุญาตค้างไว้ น่าจะซัก7วัน


คำมั่นใจจดจ่อขอหมายจอง

นุ่งสนับลับแลแน่สนิท…


อุตรดิตถ์เมื่อมาน่าสนอง
หวนคิดครั้งหวังว่าหาคู่ครอง
คาดคงต้องสมองมึนขึ้นค่าตัว

[นริศ วีระกุล]

ตามสบายครับ
ไม่ต้องเครียด  อยากทำไรก็ทำ เว็บนี้เป็นของเราครับผม
จะคอยอ่านนะครับ

[ไคแน่]

 ขอบคุณครับ คุณนริศ วีระกุล
ยังไงก็จะกลับมาเขียนกลอนให้ได้
คิดถึงคนภูธร

[ไคแน่]

   

   
โดยในช่วงต้นกรุงรัตนโกสินทร์จนถึงรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว อุตรดิตถ์เป็นหัวเมืองชุมนุมการค้าที่ใหญ่ที่สุดและสำคัญที่สุดในภาคเหนือ ทำให้ในปี พ.ศ. 2430 พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5 ได้ทรงเล็งเห็นความสำคัญของเมืองแห่งนี้ในฐานะศูนย์กลางการค้าขายของแถบภาคเหนือตอนล่าง หรือเมืองท่าที่ตั้งอยู่ปลายเหนือสุดของการควบคุมด้วยอำนาจโดยตรงของ อาณาจักร จึงพระราชทานนามเมืองท่าอิดไว้ว่า "อุตรดิฐ"[15] (อุตร-ทิศเหนือ, ดิตถ์-ท่าน้ำ) แปลว่า "ท่าน้ำแห่งทิศเหนือ" (คำนี้ต่อมาเขียนเป็น "อุตตรดิตถ์ "[16] และ "อุตรดิตถ์" ดังที่ใช้ในปัจจุบัน)
พ.ศ. 2444 พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวเสด็จประพาสเมืองพิชัย ท่าอิด เมืองทุ่งยั้ง และเมืองลับแล ทรงเล็งเห็นว่าท่าอิดมีความเจริญ เป็นศูนย์ทางการค้า ประกอบกับมีเมืองลับแลอยู่ใกล้ ๆ เป็นเมืองรองลงไป การชำระคดีและการเรียกเก็บภาษีอากรสะดวกกว่าที่เมืองพิชัย แต่ท่าอิดในขณะนั้นยังคงมีฐานะเป็นเมืองท่าขึ้นต่อเมืองพิชัย ดังนั้น คดีต่าง ๆ ที่เกิดขั้นรวมทั้งการเก็บภาษีอากรส่วนใหญ่จึงอยู่ที่ท่าอิด ราษฎรต้องลงไปเมืองพิชัยติดต่อกับส่วนราชการเป็นการไม่สะดวก จึงมีพระมหากรุณาธิคุณโปรดเกล้าฯ ให้ย้ายเมืองพิชัยมาตั้งที่บริเวณท่าอิด ส่วนเมืองพิชัยเดิมว่าเรียกว่าเมืองพิชัยเก่า
…..
หยุดหลายวัน ยังต้องฝึกใหม่
…...


อุตรดิตถ์เมื่อมาน่าสนอง
หวนคิดครั้งหวังว่าหาคู่ครอง
คาดคงต้องสมองมึนขึ้นค่าตัว


         

         


มีคำกล่าวราวเรื่องเมืองคนกล้า
ถวิลหามากมายถวายหัว
มวยแกร่งแกล้วแนวไหนไม่เกรงกลัว
มาฝากตัวมวยดังสักครั้งคราว

เมืองพิชัยนัยหน่วยมวยเพื่อชาติ
เมืองลางสาดคึกคักหมายรักสาว
เมืองสักใหญ่ใคร่ขวัญมั่นสายยาว
เหมือนไม่หนาวอุ่นอุรามาเมืองนี้


หมายพบคู่ฟูเฟื่องเมืองพ่อขุน
...............

[ไคแน่]

     

     


     



เหมือนไม่หนาวอุ่นอุรามาเมืองนี้

หมายพบคู่ฟูเฟื่องเมืองพ่อขุน
...............
ที่วายวุ่นโกรธกันทุกวันวี่
หลายมาดักชักชวนล้วนไม่ดี
เหยียดผู้นี้เปรียบเปรยเย้ยผู้นำ
     
กับแสงธูปวูบแวมแกมแสงเทียน
กลอนเคยเขียนหมดหมายกลายขื่นขำ
ลอยกระทงปลงเปลื้อนเลือนกระทำ
อยากเขียนคำกรองกลอนยังค่อนเคือง

เปลื้องปลดงดคำหวาน
รายรอบทั้งผู้รักผู้ชัง
คิดถึงจัง พ่อหลวง
…..

นิราศพัก รักรวน ม้วนเดียวไม่จบ