ต่อไป →

[พิมพ์อุบล]

อกแม่
~.. กาพย์ยานี ๑๑ ..~

 บุหลันนั้นอ่อนแสง
ลมมิแรงแทบหยุดนิ่ง
ใบไม้ไม่ไหวติง
ไร้หรีดหริ่งช่างเงียบงัน

  ค่ำคืนที่เงียบเหงา
จิตซึมเศร้ามิสุขสันต์
คิดถึงยอดชีวัน
อยู่ทางนั้นเป็นเช่นไร

  ฝนตกหรือว่าร้อน
ยามหลับนอนสบายไหม
เจ็บป่วยจะมีใคร
เช็ดตัวให้ป้อนหยูกยา

  กับข้าวที่ทานนั่น
กินอิ่มกันไหมลูกจ๋า
โธ่เอ๋ยเจ้าแก้าตา
ขอจงอย่าพบภัยพาล

  ลูกแม่ใจกล้านัก
เข้าสมัครเป็นทหาร
สมเป็นยอดชายชาญ
อยู่หน่วยงานของทัพเรือ

  ดูข่าวทุกวันหนอ
สวดมนต์ขอบุญหนุนเกื้อ
เสด็จเตี่ยช่วยจุนเจือ
โปรดแผ่เผื่อช่วยคุ้มครอง

  ลูกอยู่ชายแดนใต้
ช่วยคุ้มภัยชนทั้งผอง
ตอบแทนแผ่นดินทอง
เพื่อพี่น้องไทยทุกคน

  อกแม่ยังรอเจ้า
ส่งใจเฝ้าทุกแห่งหน
แม้ใจแสนร้อนรน
จะอดทนรอลูกคืน...


~.. กลอนแปด ..~

  ด้วยความรักของแม่แน่แท้นัก
หาใดจักเปรียบได้ยิ่งใหญ่แสน
หรือหากเทียบเทียมใดในดินแดน
คงเหมือนแผ่นธรณีที่อุ่นเอย...

อุบล