ต่อไป →

[พิมพ์อุบล]

*~.. สะเดาะเคราะห์ใจ ..~*
~.. กลบทมธุรสวาที ..~

~.. แปลกจริงหนอพอนานรักพานเปลี่ยน
วันคืนเวียนวนไปฤทัยขม
สิ้นสดใสไร้ค่ามิน่าชม
หมดอารมณ์เริ่งร่าน้ำตาปรอย

~.. เบื่อน้ำคำพร่ำเพ้อที่เธอพูด
มันเหม็นบูดบ้าบอจนท้อถอย
มาบอกรักปักใจแล้วให้คอย
ลับหลังหน่อยหนีเที่ยวมิเหลียวแล

~.. พอจับได้ไม่รับทำกลับกลอก
แถมสำรอกร่ายคำกระหน่ำแผล
รักถึงคราวร้าวรวดเจ็บปวดแท้
คงพังแน่หนอนั่น ณ วันนี้

~.. คนเจ้าชู้อยู่ด้วยก็ซวยเปล่า
ทำตัวเราร้อนรนหมองหม่นศรี
ต้องอับอายขายหน้าประชาชี
ขอลาทีเถิดหนอมิขอทน

~.. เธอเอื่อนเอ่ยเผยมาช่างน่าเกลียด
ทำจุกเสียดเสียใจข้างในหม่น
บอกชายใดไม่สนุกหรือซุกซน
เปรียบดั่งคนขี้แพ้มิแน่จริง

~.. มิเป็นไรใจฉันที่มันเผลอ
หลงละเมอมอบรักมั่นภักดิ์ยิ่ง
ขอกรวดน้ำกำจัดสลัดทิ้ง
หมดสิ้นสิ่งโสมมระทมทรวง...

   ~.. พิมพ์อุบล ..~
๑๐ เมษายน ๒๕๖๒

[หมอกริชครับ...คมกริช... คมกริช]