ประสา:หงส์ทองลีลา

คนกับควาย..

๏ คนเอ๋ยหยิบฟางหญ้าขึ้นมานั่น
ควายเอ๋ยอยากปากสั่นไปตามประสา
คนเอ๋ยซออู้สีดนตรีพา
ควายเอ๋ยฟังดังครา..นึกอะไร?ครั้น

๏ คนเอ๋ยเจ็บแล้วจำย้ำทุกหน
ควายเอ่ยเหน็บเจ็บทนเลือดกระชั้นถั่น
คนเอ๋ยชั่วร้ายเช่นเห็นเหมือนกัน
ควายเอ๋ยแปลกแยกนั้น..สมองไม่นำ

๏ คนเอ๋ยเชิดฟ้าช่อนบกรานช่อ
ควายเอ๋ยลากเจ้าล่อขี้หมาถลำ
คนเอ๋ยกลัวล้วนเกรงนัยเพรงกรรม
ควายเอ๋ยด้านกร้านทำ..แต่เรื่องระทด

๏ คนเอ๋ยผืนดินแผ่นตอบแทนหมาย
ควายเอ๋ยย่ำทำลายเผาหมดสลด
คนเอ๋ยผิดบอกพลันช่วยกันงด
ควายเอ๋ยรวนป่วนบด..ผลาญประเทศเบียน

๏ คนเอ๋ยรักษ์ชาติเราถึงเหง้าราก
ควายเอ๋ยแถกินถากโกยอย่างเสถียร
คนเอ๋ยสำนึกสานวนกาลเวียน
ควายเอ๋ยทื่อชื่อเปลี่ยน..เป็นชายกระโปรง

๏ คนเอ๋ยปกเมืองป้องต้องสู้หนอ
ควายเอ๋ยไปไม่รอแอบใต้โสร่ง
คนเอ๋ยช่วยกันฉายยกควายโยง
ควายเอ๋ยเขาเหล่าโกง..หนีคุกตระกูล๚ะ๛
คอนพูธน®
กลบทหงส์ทองลีลา

กำหนดให้มีคำว่า "เอ๋ย" อยู่ในคำที่ ๒ ของทุกวรรค
คำแรกในวรรค ๑ กับวรรค ๓ ให้เป็นคำเดียวกันตลอดสำนวน
คำแรกในวรรค ๒ กับวรรค ๔ ให้เป็นคำเดียวกันตลอดสำนวน