~. คืนเขา .~
~.. รวบรวมนำคำรักมาถักร้อย
เอาหิ่งห้อยร่วมเรียงเคียงประสาน
เก็บดาราแวววาวพราวตระการ
เป็นสังวาลคล้องไว้เชื่อมใจเรา
~.. หวังครองคู่อยู่เคียงเพียงแค่สอง
ทั้งสี่ห้องห้วงใจไม่เคยเหงา
เธอกับฉันนั้นสนิทติดดั่งเงา
คอยพะเน้าพะนอคลอเคลียกัน
~.. แต่คืนหนึ่งเหมือนฟ้าผ่ากลางอก
ดวงจิตตกแตกร้าวราวกับฝัน
ชั่วข้ามคืนขืนข่มจมจาบัลย์
สองเรานั้นต้องห่างลาร้างไกล
~.. เพราะผู้หญิงคนหนึ่งมาถึงห้อง
หน้าเศร้าหมองพูดพร่ำน้ำตาไหล
เมื่อเขาเผยเอ่ยคำสุดช้ำใจ
ปล่อยได้ไหมสามีเขาขอเอาคืน
~.. ฉันครุ่นคิตจิตหวั่นสั่นสะท้าน
ทรวงร้าวรานหมองหม่นจำทนฝืน
หยดน้ำตาตกในใจกล้ำกลืน
แสนขมขื่นเคราะห์ซ้ำช้ำดวงแด
~.. ตกเป็นมือที่สามคนหยามเหยียด
ถูกรังเกียจใครเขาเล่าแยแส
หลงคำชายพลาดพลั้งโดนรังแก
เหลือเพียงแค่ซากใจไร้วิญญาณ์
~.. จึงตัดรักหักสัมพันธ์ฉันจำห่าง
ขอหลีกทางพ้นข้อครหา
แฟนของเขาที่พลั้งเผลอใจมา
ต่อนี่อย่าได้พบจบกันที
~. พิมพ์อุบล .~
๑๒ มกราคม ๒๕๖๒