ลมร้อนหลอนใจ
กลอนแปด
ดาวระยับวับวาวพร่างพราวฟ้า
ดวงจันทราทอแสงแรงสดใส
ยามเหม่อมองแล้วเหงาจนศร้าใจ
น้ำตาไหลร่วงหล่นหม่นหมองจริง
เคยร่วมเรียงเคียงคู่อยู่ครองรัก
สองเราภักดิ์ภิรมย์สุขสมยิ่ง
วันคืนเปลี่ยนเวียนไปไม่ประวิง
พี่กลับทิ้งทำน้องต้องเดียวดาย
คำสัญญาปากเปล่าเขาลืมสิ้น
มิคืนถิ่นท้องทุ่งมุ่งหลบหาย
ลมร้อนเยือนเตือนเราเศร้ามิวาย
รักมลายสูญสิ้นอนิจจัง...
พิมพ์อุบล