ต่อไป →

[ศศิ อักษราศรม]

๐ต้องคอยนานปานใดไยจะรู้ ต้องคอยอยู่เดียวดายใครจะเห็น กระไรเลยลาร้างอย่างเคยเป็น จะอยู่เย็นเยี่ยงไร...ใจเจียนพัง ๐รอคือ...ทรมาน...ทุกข์ หม่นเข้าคลุก โศกเศร้าเฝ้าแต่หวัง ส่งข้อความถามไถ่ในภวังค์ กลัวเสียจังเจียดใจให้ใครชม ๐พิไรร่ำรำพัน....ขวัญข้าเอ๋ย ไฉนเลยเล่าแปลบแสบสาสม ครารักจากพรากร้างช่างระบม พึงรู้ข่มขื่นอกสะทกครวญ ๐เมื่อหมอกม่านลานใจเยื่อใยรัก ที่สานถักทอก่อพึงรอหวน เยื่อใยบางจางเจือโอบเนื้อนวล จิตผกผวนผันเผยเคยกลมเกลียว ๐ดุจต้นไม้มาแล้งน้ำแห้งขาด น่าอนาถกิ่งก้านรานแห้งเหี่ยว สู้ทนคอยธารเติมแม้นเริ่มเซียว เพียงกอดเกี่ยวเศษอณูสู่แก่นใจ ๐บนโลกกว้างทางหม่นคนอกหัก ตกวิชาเชิงรักหลักสูตรใหม่ ศศิเสี้ยวสิ้นแรงแสงรำไร ขอวาดฝันฝังไว้.....ในบทกลอน.. ศศิ  อักษราศรม