ต่อไป →

[ศศิ อักษราศรม]

สะสางงานเสร็จครั้น----------แข็งขืน กำหนดตนทนยืน-------------หยัดสู้ ประจำจิตคิดฝืน--------------ฝึกสติ มานะพากเพียรรู้-------------รับน้อยพอเพียง เรียงของครบขยับเขยื้อน-----ทรวดทรง โขยกเขยกเดินมิตรง----------ตีบล้า ประตูปิดมิดลง---------------เร็วรีบ กลัวแขมร์มุดคว้า-------------เครียดครั้นอยู่ดาย เดินกรายมุดมืดเบื้อง---------บันได สิบเจ็ดนะนับไป---------------ปวดแข้ง ถึงหอหับวางใจ---------------ภัยหมด รีบชำระเช็ดแห้ง--------------กอดผ้าอาจิณ เพนกวินกอดแนบเนื้อ--------นวลนาง หอมดอกราตรีจาง-----------จับเจื้อย หยิบโทรศัพท์พลาง---------เพียงกด สารบอกฝันดีเอื้อย*---------นึกโน้มมโน โอ..!?หวานใดจะท้น---------ชนชาย หากเปรียบตาลก็กลาย------ยอบก้ม มธุรสผุดพราย---------------พราวเพริศ จิตลึกสาวสวนส้ม------------มิแคล้วคะนึง รำพึงพจน์หยดย้อย---------เย้ายวน เก็บกอปรฝันรัญจวน-------จวบจ้า ละมุนอกอบอวล------------หลับสนิท จิตคะเนนึกข้า--------------มิบ้าก็หลง ศศิ

*เอื้อย..ในที่นี้หมายถึงบุคคล*

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

ทดสอบ

เธอสำรวยสวยเลิศงามเฉิดฉิน
ไยดวงจินต์มิตรองประคองข่ม
มายั่วยวนชวนชิดเพ่งพิศชม
มองแล้วตรมยิ่งนักเกรงรักจร

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

ได้นี่คะ พี่ศิ