โรงเรียนและเพื่อนพ้อง (ปรับแก้)

รบกวนช่วยเกลาอินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ ให้ผมหน่อยครับ
แต่งเกี่ยวกับ คุณครู เพื่อนและโรงเรียนครับ
ผมพยายามแต่งให้ครบ5บทแล้วครับ รบกวนดูให้ผมหน่อยนะ

1.โรงเรียนและเพื่อนพ้อง สิก็ต้องร่ำจากลา
ความรู้ที่เรียนมา ก็จะได้วิชาครู
2.ยามเพื่อนสบายใจ ระยะใกล้ณพาดู
ยามเพื่อนคนานู พะบ่สุขะสำนาน
3.เทิดทูนพระคุณครู คุณครูพิเศษศรี
สอนศิษย์ติจาดี มิระย่อและเหน็ดเหนื่อย
4.แม้ศิษย์กะล้าไร้ ก็จะให้พะพักเมื่อย
เวลาลุเร็วเรื่อย ดุจะจากขจรสอง
5.ใกล้วันจะจากเพื่อน รึจะเกลื่อนน้ำตานอง
มิตรแท้ประหนึ่งทอง จรห่างและลาไกล

ดีใจมากที่พากเพียร
*** หลักการการแก้ไข ผมจะไม่แก้งานของใครจนผิดแผกจากเดิมเกินไป

1.โรงเรียนและเพื่อนพ้อง ณ ลุต้องระลึกลา
ความรู้สิเรียนมา ก็จะได้วิชาครู
2.ยามเพื่อนสบายใจ จะสนุกให้ระรื่นชู
เมื่อมิตรสิหดหู่ มิละห่าง ฤ หายหนี
3.เทิดทูนพระคุณครู คุรุผู้พิเศษศรี
สอนศิษย์ติให้ดี มิระย่อมิรู้เนือย
4.แม้ศิษย์จะล้าไซร้ ก็จะให้ละขบเมื่อย
เวลาสิเร็วเรื่อย ดุจ(ะ)ลากลุพรากผอง
5.ใกล้วันจะจากเพื่อน สุข(ะ)เลือนฤทัยหมอง
มิตรแท้ประหนึ่งทอง จ(ะ)ร(ะ)ห่างและร้างลา

ณพาดู คนานู พะบ่สุขะสำนาน ขจรสอง : ขจร [ขะจอน] ก. ฟุ้งไป : ไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าต้องการสื่อว่าอะไร

ณ [นะ] บ. ใน, ที่, เป็นคําบ่งเวลาหรือสถานที่
เนือย, เนือย ๆ ว. เฉื่อย, ช้าลง, อ่อนลง, เช่น ดูเนือยลงไป นํ้าไหลเนือย ๆ
จร ๑, จร- [จอน, จอระ-, จะระ-] ว. ไม่ใช่ประจํา เช่น คนจร, แทรกแปลกเข้ามา
เช่น โรคจร. ก. ไป, เที่ยวไป; ประพฤติ.
ร้าง ก. จากไปชั่วคราว เช่น นิราศร้างห่างเหเสน่หา