ต่อไป →

[เริงอักษร]

..เขาว่าเป็นผีดอยสะโง้ว..      ปีใหม่ที่แล้วผมได้ไปเที่ยวทางภาคเหนือ เลาะไปเรื่อยตั้งแต่ตาก ไปเชียงใหม่ แม่ฮ่องสอน เชียงราย ไปสิ้นสุดที่ภูชี้ฟ้า สนุกดีครับ แต่ละที่ ที่จะไปพักต้องจองที่พักล่วงหน้าไว้ก่อนถึง สามเดือน ก่อนจะไปจริง      พอถึงวันไป ตื่นกันแต่เช้า เป้าหมายแรกคือ ฟาร์มโคนมโชคชัย จังหวัดสระบุรี ไปให้นม ลูกวัว หัดรีดนมวัว ก็ไปมาหลายรอบแล้วนะครับ แต่ในก๊วนเที่ยวบางคนยังไม่เคยไป ก็จัดให้ ซะหน่อย เดี๋ยวจะหาว่าไม่รักเพื่อน ทั้งๆที่เคยไปมาหลายรอบแล้ว แต่ก็ยังคงสนุกตื่นเต้น เหมือนเดิม โดยเฉพาะผม เวลารีดนมวัว มือสั่นทุกที ม่ายยยรู้เป็นไร 555 มันจ๊ากก..กะ..จี้      อาหารกลางวันวันนั้น ก็คงหนีไม่พ้นเสต็กล่ะครับ ตามด้วยไอศครีมนมสด หลังจากทาน อาหารกลางวันเสร็จ ก็มุ่งหน้าสู่จังหวัดตาก ผมได้จองที่พักไว้ที่อุทยานแห่งชาติตากสินมหาราช วิวทิวทัศน์สวยมากครับ ผมชอบที่นี่มาก บรรยากาศร่มรื่น อากาศเย็นเกือบตลอดปี  ไปกี่ครั้ง ก็ไม่เบื่อ ตกเย็นก็ทำอาหารทานกันเองโดยซื้อมาจากตัวเมือง ปิ้งย่างกันไปตามประสา อากาศเย็นมากปีนี้ น่าจะต่ำกว่า 10 องศาเป็นแน่ เพราะไม่มีคนอาบน้ำ ฮ่า ฮ่า      เช้าก็ออกเดินทางต่อไปจังหวัดเชียงใหม่ ขึ้นดอยสุเทพไปไหว้พระกันหน่อยเพื่อเป็น ศิริมงคล พร้อมทานอาหารกลางวัน หลังจากนั้นก็เดินทางสู่ที่พักบนอุทยานแห่งชาติ ดอยอินทนนท์ หนาวสุดๆ น่าจะใกล้ 0 บังเอิญวันนี้เป็นวันที่ 31 ธันวาพอดี เลยนั่ง นับดาว เอ้ย เคาน์ดาวกันบนนั้น จุดพลุกันสนั่นหวั่นไหวไปหมด เสียวเหมือนกันครับ มีคนเอาโคมลอยไปจุด ผมกลัวไฟไหม้ป่ามาก แต่ไม่เห็นเจ้าหน้าที่เขาห้ามอะไร เขาคงจุดกันทุกปี คืนนั้นผมไม่เป็นอันหลับอันนอนเลย กลัวไฟไหม้ป่าแล้วหนีไม่ทัน      วันรุ่งขึ้นจึงสะโหลสะเหลหน่อย ขับรถแล้วง่วงมาก ดีนะที่ขับบนเขา เลี้ยวไปมาบ่อย ทำให้ไม่หลับใน ถ้าเป็นทางเรียบไม่แน่เหมือนกัน หลังจากขึ้นไปศูนย์เรด้า ซื้อของที่ระลึก เสร็จ ก็เดินทางต่อไปยังตัวเมืองเชียงใหม่ หาอาหารอร่อยๆทานกันตามแต่ใครหาในเว็บ แล้วมาลงมติกันว่าจะหม่ำอะไร สรุปก็เป็นข้าวซอยร้านดังในตัวเมือง      วันที่สามขึ้นไปพักที่ดอยอ่างขาง จังหวัดเชียงใหม่ ขึ้นไปเยี่ยมชมฐานปฏิบัติการนอแล ไร่ชา สวนเกษตรหลวง ตะลอนเที่ยวไปเรื่อย เท่าที่รถจะขับเข้าไปถึง ไปจบที่บ่อน้ำร้อนฝาง      วันที่สี่ ขึ้นไปนอนบนดอยแม่สลอง จังหวัดเชียงราย ขับรถสนุกมาก เพราะเดี๋ยวนี้ถนนดี ไม่เหมือนสมัยก่อนๆ      วันที่ห้า วันนี้ล่ะที่เจอทีเด็ด พักที่ดอยสะโง้ว เป็นบ้านพักของหน่วยงานราชการแห่งหนึ่ง ไม่ขอเอ่ยชื่อแล้วกัน ฮิ ฮิ ใครไปพักก็โชคดีไปล่ะกัน วันนั้นเราไปถึงกันเย็นมากแล้ว เพราะแวะ เที่ยวกันหลายที่ ตั้งจีพีเอส แล้ววิ่งตามนั้นเลย เพราะไม่เคยไป กว่าจะไปถึงที่พัก ก็ปาเข้าไป ทุ่มกว่าๆแล้ว โทรหาเจ้าหน้าที่ ที่ติดต่อจองบ้านพักไว้ โทรอยู่นานก็ได้ยินเสียงตอบรับจาก เจ้าหน้าที่บอกเราว่า นึกว่าจะไม่มากันซะแล้ว มากันซะมืดเลย เดี๋ยวให้เด็กแม่บ้าน เอากุญแจ ไปให้นะครับ      รออยู่นานเหมือนกันกว่าแม่บ้านจะซิ่งมอเตอร์ไซค์แป๊ดๆๆๆๆ เข้ามาส่งกุญแจให้  แทนที่ จะเปิดประตูให้เราแล้วบอกว่าอะไรๆอยู่ตรงไหนบ้าง รีบบอกกับเราว่ามีธุระด่วนต้องรีบไป เอากุญแจไปเปิดเองนะคะ ตอนนั้นพวกเราก็ไม่ได้คิดอะไร นึกว่าเขามีธุระจริง ก็เลยไม่ได้ว่า อะไร      บ้านพักเป็นบ้านหลังโดดๆ หลังใหญ่พอสมควร มีห้าห้องนอน หกห้องน้ำ ห้องกลาง มีเตียงเสริมนอนได้อีกหลายคน มีต้นไม้ต้นใหญ่อยู่หน้าบ้าน ปลูกอยู่บนภูเขา เงียบสงบ เป็นส่วนตัวดี ดูโดยรวมก็น่าพักดีครับ      เรื่องมาเริ่มเกิดตอนทานอาหารเสร็จ แถมเบียร์นิดหน่อย พอแยกย้ายกันไปอาบน้ำ อาบท่าเนี่ยล่ะครับ ตื่นเช้ามาแต่ละคนก็ต่างไถ่ถามกันว่าเมื่อคืนใครมาเคาะห้องน้ำบ้าง ตอนนอนก็มีคนมาเดินเคาะตามผนังรอบๆบ้านท้งคืน ปรากฎว่าไม่มีใครรู้ไม่มีใครเห็นครับ เพราะแต่ละคนอาบน้ำเสร็จก็เข้านอนด้วยความเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทาง ไม่มีใคร นึกสนุกไปเดินเคาะตามห้องหรอก      คืนนั้นห้องโถงกลางมันว่างอยู่ เลยให้คนขับรถตู้เข้ามานอน ตื่นเช้ามาหัวฟูเชียว ไม่ยอมอาบน้ำอาบท่า ขึ้นรถเลย ผมเองก็ได้ยินเสียงคนดิ้นขลุกขลักอยู่ที่ห้องโถง ตลอดทั้งคืน แต่ด้วยความเหนื่อยจากการเดินทาง เลยไม่ได้ลุกไปดู เพราะเห็นว่ามี คนขับรถตู้นอนอยู่แล้ว มีอะไรคงตะโกนเรียกแล้วล่ะ      พอเช้าก็เจอหน้ากับเจ้าหน้าที่ๆ จองที่พักจะพาไปนำเที่ยวบนดอยสะโง้ว โดยต้องนั่งรถ อีแต็กขึ้นไปตามร่องธารน้ำตก เขาก็ถามว่าเป็นไงบ้างครับ ที่พักสบายดีไหม พวกเราต่าง ก็บอกว่า โอเคนะ เป็นส่วนตัวดี เจ้าหน้าที่ถามว่า ไม่เจออะไรบ้างเหรอ      เอาล่ะสิ มาไม้ไหนเนี่ย หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่ก็เล่าว่าเคยมีเหล่าอาสาที่เป็นนักศึกษา มาพักที่นี่เมื่อหลายปีมาแล้ว มีผู้หญิงสาวนักศึกษาคนหนึ่งผูกคอตายที่ต้นไม้หน้าบ้าน หลังจากนั้น ถ้าใครมาพักก็จะเจอเหมือนกันหมด คือมีคนมาเดินเคาะรอบบ้านทั้งคืน      จ๊ากกกกก คนขับรถตู้ร้องขึ้นมาทันที แล้วทำไมไม่บอก ผมนอนคนเดียวที่ห้องโถง โดนผีผู้หญิงมาอำทั้งคืนเลย ว้าาาา ตะโกนเรียกใครก็ไม่มีใครได้ยิน แล้วก็ยืนสั่นหัวดิกๆ 555 ดีนะที่พวกเราไม่โดนดี คนขับรถตู้คนนั้นรับเคราะห์แทนไป      วันที่หก เราพักกันที่โรงแรมริมแม่น้ำโขง  ที่จังหวัดเชียงราย อากาศเย็นพอสมควร เดินเล่นกันที่ถนนคนเดินตามอัธยาศัย ก่อนวันรุ่งขึ้นจะเดินทางกลับ ทุกคนต่างจดจำคืนที่ ไปนอนที่ดอยสะโง้วได้ดี เจอหน้ากันทีไร ไม่วายจะคุยกันเรื่องนี้เป็นที่สนุกสนาน. ..........*-*.......... เริงอักษร ๕ พฤษภาคม ๒๕๖๑