ต่อไป →

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ พระชาติที่ ๗ พระจันทกุมาร

บทนำ

** ครั้งพระพุทธองค์ทรงเสวยพระชาติ เป็นโอรสองค์เอกราชมาดเหมาะสม ผู้ครองเมือง “บุปผวดี” บุรีรมย์ ที่อุดมสมบูรณ์ศูนย์รวมใจ ** ทรงบำเพ็ญบารมีที่ล้ำเลิศ แสนประเสริฐหนักหนาจักหาไหน ทรงตั้งมั่นในขันติมิโกรธใคร อดทนไว้ไม่ขุ่นมัวชั่วนิรันดร์ ** แม้จะถูกทำร้ายหมายชีวิต ก็ไม่คิดกังวลจนไหวหวั่น ใช้ขันติข่มใจไปนานวัน สุขอนันต์ไร้ทุกข์สนุกสบาย ** ความอดทนอดกลั้นนั้นทำยาก แสนลำบากสุดจักหาน่าเบื่อหน่าย แต่ผลมันหอมหวานซ่านใจกาย คอยทำลายอกุศลกรรมนำสุขมา

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ พระชาติที่ ๗ พระจันทกุมาร

ตอนที่ ๑  เจ้าชายผู้ยุติธรรม

** กล่าวถึงเมือง “บุปผวดี” มีกษัตริย์ ปกครองรัฐโดยธรรมเลิศล้ำค่า ให้สิทธิ์อิสระปวงประชา เลือกทำการขายค้าหาเงินทอง ** งานเกษตรกสิกรรมทำนาไร่ หารายได้เลี้ยงตนไม่หม่นหมอง ชาวประชาชื่นชมสมใจปอง เจ้าผู้ครองพาราสุขารมย์ ** ท้าวเธอทรงนามว่า “เอกราช” เป็นชายชาตินักสู้ดูเหมาะสม มีโอรสงามสง่าน่าชื่นชม เอกอุดมด้วยธรรมาบารมี ** เจ้าชาย “จันทกุมาร” เรียกขานชื่อ ที่เลื่องลือกล่าวถึงกันอึงมี่ เรื่องความยุติธรรมนำความดี จนเป็นที่ศรัทธามหาชน          ** ยังมีปุโรหิตที่ชิดใกล้ ทรงมอบให้ทำหน้าที่มิตกหล่น คอยให้คำปรึกษาครามืดมน ร่วมผจญปัญหามาด้วยกัน ** ชื่อ “กัณฑหาละ” ปุโรหิต ผู้เป็นมิตรที่ดีมีสุขสันต์ อีกหน้าที่พิพากษามานานครัน แล้วถึงวันเบี่ยงเบนมาเอนเอียง ** มีคนที่ทำผิดคิดวางแผน ให้เกิดความคลอนแคลนแสนสุดเลี่ยง ติดสินบนด้วยเงินทองกองรายเรียง ขอแต่เพียงพลิกคดีให้มีชัย ** ปุโรหิตคิดละโมบโลภในทรัพย์ จึงยอมรับด้วยตัณหาอย่าสงสัย เบี่ยงเบนผิดเป็นถูกผูกฤทัย เขาสร้างภัยให้กับตัวชั่วครอบงำ ** จันทกุมารทรงทราบข่าวร้าวรานจิต อนาถหนอชีวิตคิดถลำ ไปเกลือกกลั้วความชั่วช้าพาระกำ ให้ชอกช้ำวิญญาอุราตรม ** ได้พบชายคนหนึ่งซึ่งร้องไห้ ด้วยเสียใจสุดฝืนจึงขื่นขม ผู้ชนะกลับต้องแพ้แก่ลิ้นลม ด้วยคารมพลิกแพลงแห่งคนพาล ** แล้วรับเอาสินบนแยบยลนัก สุดจะหักความเจ็บช้ำกรรมมาผลาญ เหตุเกิดจากปุโรหิตคนจิตมาร ได้ก่อการทุจริตผิดมงคล ** จันทกุมารจึงยับยั้งสั่งรื้อฟื้น เพื่อหยิบยื่นยุติธรรมนำส่งผล ถูกเป็นถูกผิดเป็นผิดมิตรปวงชน ไม่ต้องคอยกังวลหมองหม่นใจ ** ชายผู้นั้นนำหลักฐานประจานฟ้อง ปุโรหิตและพวกพ้องต้องหวั่นไหว จันทกุมารหยิบมาอ้างอย่างเร็วไว ตัดสินไปตามเป็นจริงสิ่งดีงาม ** ความถูกต้องเจิดจ้ามาอีกครั้ง สมความหวังที่ประเสริฐเลิศโลกสาม ปวงประชาแซ่ซ้องก้องเขตคาม ขนานนามยอดบุรุษยุติธรรม

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ พระชาติที่ ๗ พระจันทกุมาร

ตอนที่ ๒  ปุโรหิตแก้แค้น

** พระราชาทรงทราบข่าวสุดเร่าร้อน ทรงถอดถอนปุโรหิตจิตใจต่ำ คิดโลภโมโทสันพลันระกำ ต้องชอกช้ำเพราะจิตคิดไม่ดี ** ทรงแต่งตั้งจันทกุมารชาญฉลาด ผู้สามารถสร้างศรัทธาสง่าศรี แสนซื่อตรงเป็นกลางทางคดี การตัดสินไม่มีที่ด่างพร้อย ** ปุโรหิตเสียหน้าพาโกรธแค้น เจ็บเหลือแสนอายยิ่งนักสุดจักถอย ต้องเอาคืนแน่แน่เฝ้าแต่คอย จะย้อนรอยให้เจ็บช้ำจนหนำใจ ** คืนวันหนึ่งองค์กษัตริย์ฉัตรประเทศ จอมนเรศทรงนิมิตคิดฝันใฝ่ เห็นสวรรค์เมืองแมนแสนวิไล ผ่องอำไพโสภาหาใดปาน ** มองเห็นท้าวสักกะเทวราช ประทับอาสน์ด้วยท่าทีที่ห้าวหาญ มีนางฟ้าห้อมล้อมจอมจักรวาล งามตระการวิจิตรเมื่อพิศดู ** โปรยดอกไม้หลากสีที่หอมหวน กลิ่นอบอวลฟุ้งกระจายหลากหลายคู่ ช่างเป็นเรื่องที่ประเสริฐน่าเชิดชู สมเป็นผู้ยิ่งใหญ่ในวิมาน ** จึงอยากไปสวรรค์ในชั้นนี้ ชมตำหนักท้าวโกสีห์ที่อัครฐาน ได้พบเห็นเป็นขวัญตาพาชื่นบาน อยากพบพานเหล่านางฟ้างามน่าชม ** วันรุ่งขึ้นเมื่อได้พบประสบหน้า ปุโรหิตเจ้าปัญญาพาสุขสม ถามวิธีไปสวรรค์อันรื่นรมย์ โปรดไขปมปัญหาอย่าช้าเลย ** กัณฑหาละมองเห็นเป็นโอกาส จะแก้แค้นคู่อาฆาตวางมาดเฉย ทำครุ่นคิดแล้วทูลว่าเจ้าขาเอย โบราณเคยบูชายัญทำกันมา ** ช่างได้ผลดีเลิศประเสริฐนัก จนประจักษ์ทั่วไปในแหล่งหล้า พระองค์ต้องสมหวังดังวาจา โปรดเถิดหนาเริ่มพิธีอย่ารีรอ ** ปุโรหิตรีบเผยเฉลยว่า จะต้องฆ่ามเหสีที่ร่วมหอ ทั้งธิดาโอรสหมดเหล่ากอ เพื่อพลีกรรมร้องขอต่อฟ้าดิน ** เอกราชท้าวเธอเออออด้วย คงจะช่วยให้สมหวังดังถวิล ได้ไปเที่ยวสรวงสวรรค์อันโสภิณ สมดังจินต์ปรารถนากว่าสิ่งใด ** จึงสั่งให้เสนาพฤฒามาตย์ ไปกราบบาทเล่าแจ้งแถลงไข แก่โอรสธิดายอดยาใจ พร้อมหน้าใยมเหสีที่ในวัง ** อันที่จริงปุโรหิตคิดจะฆ่า ปลิดชีวาจันทกุมารสานความหวัง การแก้แค้นให้มอดม้วยด้วยชิงชัง ที่หนหลังทำเราอายขายหน้าคน ** เพื่อป้องกันการครหานินทาได้ ต้องทำให้แนบเนียนเพียรหวังผล คนอื่นอื่นจึงหดหู่สู่วังวน อกุศลหม่นหมองนองน้ำตา

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

 

พระเจ้าสิบชาติ พระชาติที่ ๗ พระจันทกุมาร

ตอนที่ ๓  บูชายัญ

** เอกราชชาติกษัตริย์ฉัตรประเทศ ถูกกิเลสครอบงำกรรมหนักหนา จึงทำให้มเหสีบุตรธิดา ต้องเดือดร้อนทั่วหน้าอุราตรม ** องค์ราชันมีชายางามตานัก เป็นที่รักฝันใฝ่ใจสุขสม สี่พระนางช่างโสภาน่าชื่นชม ชวนภิรมย์เสน่หาสวยท้าทาย ** นางที่หนึ่งนงรามงามหนักหนา ชื่อ “วิชยา” เลอเลิศดูเฉิดฉาย ปากจมูกคิ้วคางช่างพริ้มพราย มองละม้ายนางอัปสรตอนหลงฟ้า ** โฉมสอางนางที่สองของเอกราช นุชนาฏ “เอราวดี” ศรีสง่า งามน้ำใจงามน้ำคำจำนรรจา องค์ราชารักห่วงดังดวงใจ ** นางที่สามโฉมยุพินปิ่นนเรศ ดุจดวงเนตรนงรามงามสดใส “เกสินี” สวยพริ้มเพริดเลิศกว่าใคร สมที่ได้เป็นนางหงส์องค์ภูมี ** นางสุดท้าย “สุนันทา” ดารารัตน์ เจิดจรัสขวัญตาสง่าศรี เป็นมิ่งขวัญจอมราชาเจ้าธานี นางทั้งสี่สูงค่ากว่าเงินทอง ** มีโอรสห้าองค์ล้วนทรงโฉม งามประโลมต้องใจไม่เศร้าหมอง “จันทกุมาร” พระทรงชัยวัยคะนอง องค์ที่สอง “สุริยะ” งามท้าทาย ** องค์ที่สามนามว่า “ภัททเสน” ผู้ยึดมั่นกฎเกณฑ์เจนจัดหลาย องค์ที่สี่ “สุระ” ละอบาย “รามโคตร” เจ้าชายสุดท้ายแล้ว ** มีธิดาสี่องค์อนงค์นาฏ งามผุดผาดเกินใครใสผ่องแผ้ว “อุปเสนา” เจ้าหญิงไม่ทิ้งแนว “โกกิลา” ส่อแววแก้วดวงงาม ** แต่ละนางสวยสุดดุจนางฟ้า                “มุทิตา” โฉมยงองค์ที่สาม       “นันทา” องค์ที่สี่ศรีเขตคาม พยายามสร้างสรรค์หมั่นทำดี        ** ราชาแห่งปุปผวดีมีคำสั่ง ให้ขุนวังเชิญอัครมเหสี ทั้งโอรสธิดาอย่ารอรี มาอยู่ที่เดียวกันไม่ครั่นคร้าม ** พร้อมให้นำเศรษฐีมีคุณค่า ทั้งสี่คนเข้ามาอย่าเกรงขาม มี “วัทธะ” “ภัททิยะ” ละเรื่องทราม ไม่วู่วามมีสติคอยตริตรอง ** คนที่สามนามว่า “ปุณณมุขะ” “สิงคาละ” คนที่สี่มิจองหอง ถูกนำมาในวังดังหมายปอง ตามคำของเจ้าธานีมิประวิง ** ตอนกักกันบุตรธิดามเหสี ประชาชีต่างละเลยจึงเฉยนิ่ง เพราะเป็นเรื่องของกษัตริย์จัดอ้างอิง สับสนจริงเรื่องผู้ใหญ่ในบ้านเมือง ** ครั้นเมื่อนำเศรษฐีทั้งสี่ท่าน ทุกถิ่นฐานได้รับข่าวกล่าวลือเลื่อง ต่างพากันโกรธแค้นแสนขุ่นเคือง เมื่อรู้เรื่องต่างนัดหมายถวายฎีกา ** จอมกษัตริย์ฉัตรบดินทร์ปิ่นประเทศ ผู้ครองเขตปุปผวดีที่หรรษา ไม่ทรงฟังเสียงคัดค้านกล่าวขานมา ทรงเดินหน้าตามอุบายหมายวิมาน ** ความงมงายเข้าครอบงำทำสิ่งผิด ไม่สนใจชีวิตคิดสังหาร เพื่อสังเวยบูชายัญอันดักดาน ด้วยใจพาลเกินกว่าจะบรรเทา

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ พระชาติที่ ๗ พระจันทกุมาร

ตอนที่ ๔  คำเตือน

** องค์ราชารับสั่งดังที่คิด ด้วยดวงใจวิปริตจิตโง่เขลา ให้นำสัตว์พาหนะอย่าดูเบา เพื่อนำเข้าพิธีที่สำคัญ ** มีช้างม้าและโคอุสุภราช ด้วยมุ่งมาดจะฆ่าให้อาสัญ ในวาระแสนหดหู่บูชายัญ ที่กล่าวขวัญกันทั่วทุกตัวคน ** พวกชาวเมืองขวัญผวาน่าสงสาร สั่นสะท้านหวั่นไหวใจหมองหม่น ด้วยเกรงกลัวราชอาญาพากังวล ต้องอับจนแน่แล้วสิ้นแนวทาง ** พระบิดามารดามาขอเฝ้า ซึ่งจอมเจ้าพารายามฟ้าสาง เพื่อทัดทานการกระทำที่อำพราง ใช้ชีวิตอย่าคิดสร้างทางชั่วร้าย        ** จงทำบุญสุนทานการกุศล จะเกิดผลดียิ่งสิ่งหลากหลาย มีผลดีหลายหลากอีกมากมาย ถึงคราวตายไปสวรรค์อันรื่นรมย์ ** จงให้ทานเป็นอาจิณถวิลหา ภาวนาละทุกข์จะสุขสม ทำความเพียรใจสงบฝึกอบรม หลีกจากหล่มกิเลสเหตุวุ่นวาย ** ถือศีลแปดศีลห้าอย่าหลีกเลี่ยง เป็นเสบียงสมหวังดังใจหมาย  สุคติเป็นที่ไปไกลอบาย รีบขวนขวายสร้างกุศลจนวายปราณ ** ไม่เบียดเบียนชีวิตจิตบริสุทธิ์ ต่อปวงสัตว์และมนุษย์จุดเผาผลาญ ให้กิเลสเหตุแห่งชั่วเจ้าตัวมาร มาระรานแผดเผาเราทุกวัน ** เอกราชยืนกรานว่างานนี้ อย่าจู้จี้ลูกตั้งใจไปสวรรค์ “กัณฑหาละ” คือมิตรนิจนิรันดร์ มอบสิ่งอันเลิศลอยคอยบอกทาง ** พ่อและแม่สองผู้เฒ่าแสนเศร้าโศก โลกหนอโลกเป็นไปได้ให้หมองหมาง ไม่เชื่อฟังทำเขื่องเคืองระคาง น้อยใจพลางหันหลังกลับวังใน

** หมายเหตุ   โคอุสุภราช  คือ โคตัวผู้ที่มีลักษณะดี

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ พระชาติที่ ๗ พระจันทกุมาร

ตอนที่ ๕  คำวิงวอน

** เอกราชชาติกษัตริย์ฉัตรประเทศ ถูกกิเลสครอบงำทำเรื่องใหญ่ ประทับยืนแล้วจ้องมองออกไป เห็นคน สัตว์ ที่จับไว้ให้ยินดี ** นึกกระหยิ่มยิ้มย่องคะนองจิต ต้องพิชิตสวรรค์อันสุขี บูชายัญอันลือเลื่องเรืองพิธี สัตว์และคนเหล่านี้ที่นำทาง ** ไม่คำนึงถึงบาปบุญและคุณโทษ หวังประโยชน์ไม่สนใจใครอย่าขวาง คุณธรรมหายสิ้นบินลอยคว้าง ไปจนห่างไกลลิบในพริบตา ** จันทกุมารเฝ้าคิดจิตวิตก ในหัวอกร้อนรุ่มกลุ้มหนักหนา เหตุเกิดเพราะพระองค์ทรงก่อมา อนิจจาพี่น้องต้องรับกรรม ** พร้อมบรรดาเหล่าแม่และฝูงสัตว์ ปุโรหิตลอบกัดจัดจนหนำ ขอยอมรับกับผลงานการกระทำ ไม่ปล่อยให้เหยียบย่ำหวังทำลาย ** รีบกราบทูลเจ้าชีวิตโปรดคิดใหม่ ขอจงได้ตรองอีกทีไม่มีสาย ทำไมต้องฆ่ากันให้มันตาย ความวอดวายไม่ได้ช่วยอำนวยพร ** จึงเสนอเงื่อนไขดังใจคิด โปรดจงได้ทรงพินิจคิดผันผ่อน ให้รับใช้ปุโรหิตไม่คิดจร จนกว่าจะม้วยมรณ์ตอนสิ้นบุญ ** เหล่าพี่น้องราชธิดาพระโอรส ต่างกำสรดเศร้าสร้อยคอยว้าวุ่น เฝ้าโอดครวญพระบิดาช่างทารุณ เจ้าพระคุณใจร้ายหมายฆ่าฟัน ** เอกราชมองเห็นเป็นทุกข์หนัก เวทนาลูกรักจักอาสัญ ถึงอย่างไรพ่อลูกยังผูกพัน ด้วยสายใยรักกันสุดบรรเทา ** เจ้ามีทุกข์เพราะตระหนักรักชีวิต พ่อถูกพิษรักเจ้าเฝ้าแผดเผา จึงมีแต่ความทุกข์ใจไม่ทุเลา ใจของเราเร่าร้อนไม่ผ่อนคลาย ** จึงตรัสสั่งไปยังท่านอำมาตย์ ด้วยอำนาจของกษัตริย์จึงนัดหมาย ให้ปล่อยคนและสัตว์ตัดอบาย ด้วยมุ่งหมายเลิกฆ่าบูชายัญ

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ พระชาติที่ ๗ พระจันทกุมาร

ตอนที่ ๖  กลับคำ

** ปุโรหิตให้ตกแต่งแหล่งใช้ฝัง ด้วยความหวังเข่นฆ่าให้อาสัญ เพื่อแก้แค้นถูกหักหน้าคราก่อนนั้น ที่องค์จันทกุมารล้างผลาญมา ** ครั้นรู้ข่าวการปล่อยคนฉงนนัก เราจำจักกล่าวเสริมเติมปัญหา ทูลยุยงจอมเจ้าชาวประชา คืนวาจากลับขังไว้ดังเดิม ** รีบไปเฝ้าจอมกษัตริย์ฉัตรประเทศ เพื่อทราบเหตุทำไมไม่สร้างเสริม บารมีเพื่อความฝันพลันรีบเติม ที่ริเริ่มไปสวรรค์อันโสภา ** ด้วยการเลิกบูชายัญอันศักดิ์สิทธิ์ ละชีวิตเครื่องพลีกรรมช้ำหนักหนา ต้องสิ้นหวังเรื่องวิมานตระการตา เศร้าวิญญาเพราะใจอ่อนนอนเสียดาย ** จงรับสั่งให้จับกลับมาใหม่ เพื่อจะได้สมหวังดังมุ่งหมาย คือเมืองฟ้าอันเลอเลิศเพริดพรรณราย จำต้องฆ่าให้ตายหมายสังเวย ** เอกราชฟังปุหิตจิตหวั่นไหว สวรรค์ก็อยากไปโธ่ใจเอ๋ย สงสารลูกผูกพันกันคุ้นเคย จะละเลยก็กระไรใจกังวล ** ในที่สุดฝ่ายอกุศลผลแรงกล้า ได้เข้ามาครอบงำทำสับสน สั่งให้คุมลูกเมียเสียทุกคน ด้วยหวังผลอันเลิศลอยย้อนรอยกรรม ** ในขณะที่พี่น้องครองทุกข์โศก วิปโยคหม่นหมองร้องครวญคร่ำ จันทกุมารอาดูรทูลความจำ เพื่อตอกย้ำความสัมพันธ์กันเนิ่นนาน ** ธรรมดาพ่อแม่มีแต่รัก หวังยิ่งนักให้ลูกผูกประสาน มีอายุยาวยืนแสนชื่นบาน ทุกวันวารมีความสุขทุกข์ไม่มี ** ไม่มีพ่อแม่คนไหนที่ใจร้าย อยากให้ลูกต้องตายกลายเป็นผี แม้พระองค์ก็รักลูกผูกชีวี อยากให้ลูกพระองค์มีอายุยืน ** แต่ทำไมวันนี้ริคิดฆ่า ลงอาญาให้ตายอายสุดฝืน เราพี่น้องต้องชอกช้ำเฝ้ากล้ำกลืน หมดแรงยืนต่อไปใจเศร้าตรม ** ให้เราตายในสนามรบพบข้าศึก ยังเหิมฮึกสมศักดิ์ศรีมิขื่นขม ยินดีพลีชีวิตจิตชื่นชม ทั่วสังคมยกย่องมองแง่ดี ** เอกราชได้ฟังจึงยั้งคิด นี่เรากระทำผิดอีกหรือนี่ อยากให้ลูกอายุยาวราวร้อยปี เราเคยทำอย่างนี้ที่ผ่านมา ** จันทกุมารได้ทีมีโอกาส ขอกราบทูลฝ่าบาทปรารถนา ขอให้จงทรงฟังดังวาจา ปุโรหิตสั่งฆ่าลูกพระองค์ ** ในโอกาสภายหน้าไม่ช้านี้ เขาคงมีคำสั่งดังประสงค์ สั่งคนฆ่าท่านได้ให้ปลดปลง เจตน์จำนงเป็นใหญ่ในแผ่นดิน ** องค์ราชาทรงเห็นตามเนื้อความกล่าว คือเรื่องราวเป็นไปได้ให้ถวิล สั่งให้ปล่อยคนและสัตว์ตัดมลทิน ล้างราคินที่สร้างกรรมทำวุ่นวาย

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ พระชาติที่ ๗ พระจันทกุมาร

ตอนที่ ๗  ครั้งที่ ๓

** ปุโรหิตรีบเข้าเฝ้าเจ้าเหนือหัว ทูลยุยงให้ทำชั่วตัวเสียหาย ให้จับคนและสัตว์กระจัดกระจาย ที่แยกกันเรียงรายให้รวมกัน ** ด้วยมุ่งหมายพลีกรรมนำไปฆ่า เพราะความแค้นแน่นอุราค่ามหันต์ จันทกุมารต้องด่าวดิ้นสิ้นชีวัน ความอัดอั้นที่รัดรึงจึงสิ้นไป ** เอกราชหูเบาเชื่อเขาหมด สุดรันทดหนักหนากว่าสิ่งไหน สั่งให้จับบุตรธิดามารวมไว้ ทั้งชายาเศรษฐีใหญ่ก็ไม่เว้น ** รวมช้างม้าโคอุสุภราช ด้วยมุ่งมาดบูชายัญอันทุกข์เข็ญ ซึ่งนับเป็นพิธีกรรมอันลำเค็ญ ต้องฆ่าคนและสัตว์เป็นเซ่นสังเวย ** จันทกุมารเฝ้าวิงวอนเหมือนก่อนนั้น จะฆ่าฟันลูกเมียเพลียเหลือเอ่ย พระองค์หลงกลเขาเศร้าจังเลย ก่อนนี้เคยใจดีมีเมตตา **จึงยกเรื่องขึ้นมาหาเหตุผล ถ้าฆ่าคนไปสวรรค์ชื่นหรรษา ทำไมปุโรหิตจิตชั่วช้า ไม่คิดฆ่าเมียและลูกที่ผูกพัน **องค์ราชาไม่สนใจในคำอ้อน เหมือนครั้งก่อนที่ผ่านมาพาโศกศัลย์ จันทกุมารสุดกล่าวขานร้าวรานครัน จึงต้องหันไปขอร้องพี่น้องตน ** ให้ช่วยกันวิงวอนออดอ้อนพ่อ เพื่อร้องขอปล่อยพวกเราเอากุศล อย่าให้ต้องทรมานใจในวังวน ของห้วงกรรมด้วยผลคนอื่นทำ ** พวกพี่น้องร้องไห้ได้เอ่ยว่า โอ้พ่อจ๋าเหตุใดใจถลำ ไปเชื่อคนไม่หวังดีที่สรรคำ มาตอกย้ำเรื่องสวรรค์มันไม่จริง ** จงอภัยพวกเราอย่าเอาเรื่อง หรือขุ่นเคืองเรื่องใดใยเฉยนิ่ง โปรดปลดปล่อยกรุณาอย่าประวิง ขอพักพิงบารมีที่ประทาน ** องค์กษัตริย์ไม่ใจอ่อนผ่อนผันให้ จองจำไว้ด้วยใจใฝ่สังหาร เพื่อพลีกรรมตามตำรามาเนิ่นนาน          หวังวิมานในสวรรค์อันชื่นชม ** สุดท้าย “วสูรกุมาร” พระหลานรัก ก้มพระพักตร์กราบปู่ดูเหมาะสม สงสารพ่อและพี่น้องต้องบังคม กราบบรมปู่ท่านวานปรานี ** โปรดปล่อยพ่อจันทกุมารพร้อมว่านเครือ สงสารเหลือจะถูกฆ่าหมดราศี ขอจงเห็นแก่หลานนานขอที ปู่ใจดีปล่อยเถิดหนาอย่าฆ่าฟัน ** ด้วยรักหลานคนนี้มากเอ่ยปากขอ ไม่รีรอยกโทษให้ได้ดังฝัน นับเป็นครั้งที่สามตามโรมรัน จำใจปล่อยพร้อมกันในทันที

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ พระชาติที่ ๗ พระจันทกุมาร

ตอนที่ ๘  ครั้งที่ ๔

** ในที่สุดพระเจ้าเอกราช ใช้อำนาจกำกับจับมเหสี พร้อมโอรสธิดามาอีกที ทั้งเศรษฐีและสัตว์รีบจัดการ ** นับเป็นครั้งที่สีที่สั่งจับ เพื่อรองรับตัณหามาเผาผลาญ ของปุโรหิตผู้คิดแค้นแสนเนิ่นนาน ที่บงการยุยงองค์ราชา ** ในครั้งนี้มีแปลกไปไม่เหมือนก่อน ทรงรีบร้อนนำส่งตรงที่ฆ่า หลุมพลีกรรมลึกกว้างห่างปรางค์ปรา นอกพาราใหญ่โตมโหฬาร ** จุคนได้ไม่น้อยนับร้อยกว่า ใช้ฝังคนจับมาฆ่าสังหาร เพื่อรองรับเครื่องบูชาคราวายปราณ ที่ทำการบูชายัญในวันนี้ ** ในขณะที่จับกุมคุมตัวนั้น พ่อแม่องค์ราชันเกิดขวัญหนี สะเทือนใจเหลือจะเอ่ยเผยวจี ต่างเศร้าโศกโศกีพิรี้พิไร ** พระมารดากรรแสงแฝงความเศร้า โอ้ลูกเราหลงผิดคิดการใหญ่ จะฆ่าคนฆ่าสัตว์ร้อยรัดใจ เหตุไฉนทำได้ให้อาดูร ** แม่มีลูกปลูกฝังหวังให้สุข ทำเรื่องชั่วมั่วความทุกข์สุขสิ้นสูญ มิจฉาทิฐิครอบงำกรรมเพิ่มพูน เพื่อเกื้อกูลอบายหมายโลกันต์ ** เหล่าสนมพี่เลี้ยงอยู่เคียงข้าง ล้วนเศร้าใจไม่สร่างต่างโศกศัลย์ ในเคราะห์กรรมขององค์ชายร้ายแรงครัน ต้องมีอันสิ้นชีวีวันนี้แล้ว ** ต่างร่ำร้องโหยหานิจจาเอ๋ย ก่อนนี้เคยได้เห็นเช่นดวงแก้ว ต้องดับแสงสิ้นไปไร้วี่แวว มาคลาดแคล้วจากกันจนวันตาย ** จันทกุมารและพี่น้องต้องร้อนเร่า เมื่อเดินเท้าเปล่ามาน่าใจหาย เหมือนนักโทษบ้านเมืองเคืองระคาย ช่างใจร้ายหนักหนาน่าเศร้าจัง ** เสียงร้องไห้คร่ำครวญโหยหวนก้อง ดังทั่วท้องพาราด้านหน้าหลัง พวกชาวเมืองไม่สนใจเรื่องในวัง คราวนี้ยังอดใจไม่ได้เลย ** เจ้าเหนือหัวสั่งฆ่ามเหสี ทั้งโอรสบุตรีมินิ่งเฉย พากันเดินตามไปทั้งไม่เคย พิโธ่เอยเวรกรรมจำใจทน ** เมื่อขบวนคนและสัตว์จัดเอาไว้ เพื่อจะได้ฆ่าฟันอันสับสน                      พ้นจากประตูเมืองเรืองสกล ห้ามทุกคนติดตามในยามนี้           ** เอกราชสั่งปิดประตูโปรดรู้ไว้ ทุกคนห้ามออกไปอยู่ในที่ พวกชาวเมืองออกไม่ได้ใจไม่ดี จึงร่ำร้องก้องปฐพีดังกังวาน ** หมู่วิหคนกกาพาแตกตื่น ด้วยเกิดคลื่นเสียงร้องก้องประสาน ต่างพากันบินหนีมิรอนาน จึงพลุกพล่านในท้องฟ้าดูน่ากลัว

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ พระชาติที่ ๗ พระจันทกุมาร

ตอนที่ ๙  เสียงคร่ำครวญของชาววัง

** พวกชาววังแน่ใจในครั้งนี้ จะต้องมีพลีกรรมทำสิ่งชั่ว บูชายัญด้วยการฆ่าพาเมามัว ลูกเมียตัวก็ไม่เว้นกลับเห็นงาม ** เจ้าเหนือหัวของเราดูเขลานัก เห็นประจักษ์กับตาน่าเหยียดหยาม ช่างใจโฉดครบถ้วนควรประณาม อีกวู่วามเกินเหตุสิ้นเมตตา ** จึงร่ำไห้คร่ำครวญชวนเศร้าสร้อย ดุจลูกน้อยครวญคร่ำร่ำร้องหา พ่อและแม่ไปไหนไม่เห็นมา ปล่อยลูกยาว้าเหว่เอกากาย ** โอ้อกเอ่ยทูลกระหม่อมพระจอมขวัญ มาจากกันแสนไกลน่าใจหาย สู่สวรรคาลัยจากภัยร้าย พระบิดามุ่งหมายให้ฆ่าฟัน ** ไม่ได้พบไม่ได้เห็นเช่นแต่ก่อน มีทุกข์ร้อนช่วยให้ได้สุขสันต์ ความกรุณาปรานีมีให้กัน ทุกทุกวันได้เห็นหน้าคิดว่าบุญ ** สุรเสียงที่หวานปานปี่แก้ว ที่เคยแว่วคำสอนตอนว้าวุ่น นับแต่นี้ไม่ได้ยินสิ้นการุณ เคยค้ำจุนก็เหือดหายสลายลง ** รอยยิ้มสรวลชวนฝันในวันก่อน เคยสะท้อนความสดใสชวนไหลหลง เหลือเอาไว้เพียงความฝันอันมั่นคง จักดำรงอยู่กลางใจไปนานวัน ** เสียงสุคนธวารีที่สรงสนาน มาเป็นเวลานานพาลแปรผัน คงเงียบไม่ได้ยินสิ้นนิรันดร์ เพราะทรงธรรม์มาจากไปไม่หวนคืน ** กลิ่นสุคนธชาติขาดเจ้าของ จะเรียกร้องกลับมาพาสุดฝืน ความหอมกรุ่นอบอวลชวนกล้ำกลืน ต้องหยุดยืนใจหายไม่วายตรม ** โอ้ว่าทูลกระหม่อมจอมใจเกล้าฯ กระไรเล่าเวรกรรมทำสาสม ต้องพลัดพรากจากเวียงวังดังลอยลม ชีวิตล่มทั้งที่มิผิดเลย ** เกิดชาตินี้บิดาหฤโหด มาลงโทษลูกตนทนนิ่งเฉย ช่างเป็นคนด้อยปัญญานิจจาเอย สุดจะเอ่ยคำกล่าวร้าวรานใจ ** ทุกตำหนักเสียงร้องก้องกระหึ่ม ต่างเศร้าซึมโศกาน้ำตาไหล นับแต่นี้ต้องพลัดพรากจากกันไกล เกิดชาติไหนขอเป็นข้ากว่าปลดปลง

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ พระชาติที่ ๗ พระจันทกุมาร

ตอนที่ ๑๐  เสียงคร่ำครวญของชาวเมือง

** ฝูงนกการ่าเริงเหลิงลมเล่น บ้างก็เต้นระบำฮัมเพลงส่ง ส่งเสียงดังแว่วมาบินหลาดง ฝ่ายนกแก้วยืนงงหลงมนต์เพลง ** เสียงร้องไห้ดังก้องท้องเวหา ต้องผวาหนีห่างอย่างรีบเร่ง โผบินว่อนร่อนถลาน่าครื้นเครง ชนกันเองเพราะตกใจในเสียงนั้น ** พวกชาวเมืองอยากระบายให้คลายเศร้า อยากจะกล่าวความในที่ไหวหวั่น ไม่รู้จะบอกใครที่ไหนกัน แหงนหน้าหันบอกนกอกระรัว ** เจ้านกเอ๋ยเฉยทำไมไยอยู่นิ่ง มีเรื่องจริงจะพูดจาอย่ายิ้มหัว จะบอกเจ้าเอาบุญไม่ขุ่นมัว บุญท่วมหัวเป็นลาภปากหากสนใจ ** ทางทิศตะวันออกนอกเมืองนี้ เขาจะมีบูชายัญอันยิ่งใหญ่ ฆ่าทั้งคนและสัตว์ตัดเยื่อใย จงรีบไปกินเนื้อเหยื่อโอชา ** พ่อใจบาปปัญญาน้อยด้อยความคิด เห็นชีวิตเป็นของเล่นสั่งเข่นฆ่า มเหสีราชโอรสหมดชะตา ราชธิดาก็ไม่เว้นเซ่นพลีกรรม ** รวมทั้งสัตว์พาหนะไม่ละให้ ต้องชดใช้ชีวาฆ่ากระหน่ำ องค์ราชาใจร้ายหมายกระทำ ทรงเหยียบย่ำหลงสร้างทางอบาย ** บอกนกเรื่องต่างต่างพลางสะอื้น กลั้นน้ำตาสุดทนฝืนยืนใจหาย มองดูพระตำหนักที่พักกาย ของเจ้านายแสนช้ำระกำทรวง ** โอ้อาลัยใจหายไม่คลายโศก วิปโยคด้วยรักสุดหนักหน่วง ต้องจากกันจริงจริงใช่สิ่งลวง แม้จะห่วงอย่างไรไม่ย้อนคืน ** นครปุปผวดีมีแต่เศร้า ต่างก็เฝ้าทุกข์ทนจนสุดฝืน บรรยากาศหม่นหมองต้องกล้ำกลืน ไม่สดชื่นน้ำตาไหลใจร้าวรอน

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ พระชาติที่ ๗ พระจันทกุมาร

ตอนที่ ๑๑  วอนอีกครั้ง

** พวกชาวบ้านชาววังนั่งหดหู่ เพราะขาดผู้นำทางต่างทอดถอน หมดอาลัยชีวิตคิดอาวรณ์ ดังสะท้อนผลกรรมมาซ้ำเติม ** จันทกุมารขณะนี่ที่ปากหลุม เหงื่อเปียกชุ่มด้วยแดดดร้อนมาซ้อนเสริม ใจก็ทุกข์จะถูกฆ่ามาแต่เดิม จึงได้เริ่มร้องขอพ่อของตน ** ข้าแต่พระบิดาเมตตาเถิด บุญจะเกิดมากมายคลายหมองหม่น เพียงปล่อยพวกเราและสัตว์ตัดกังวล จะมีผลบังเกิดแสนเลิศลอย ** ธรรมชาติของคนแม้จนยาก ใจก็อยากมีลูกไว้ได้ใช้สอย สืบสกุลให้เจริญเดินตามรอย จะไม่ด้อยกว่าพ่อแม่อย่างแน่นอน ** บางคนได้ออดอ้อนวอนเทพเจ้า บ้างรบเร้าสิ่งศักดิ์สิทธิ์คิดผันผ่อน ติดสินบนนมเนยเอ่ยขอพร เพื่ออ้อนวอนขอลูกผูกไมตรี ** เมื่อได้ดังปรารถนาพาสุขสม เฝ้าชื่นชมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงเต็มที่ ด้วยความรักห่วงใยใจหวังดี ให้ลูกมีแต่สุขทุกคืนวัน ** ส่วนพระองค์มีเงินทองกองท่วมหัว รู้กันทั่วลูกเท่าไรไม่ไหวหวั่น ไม่ทุกข์ยากหากเลี้ยงลูกผูกสัมพันธ์ กลับคิดสั้นสั่งฆ่าน่าแปลกใจ ** เอกราชมองโอรสเหมือนหมดรัก เย็นชานักนัยน์ตาไร้ฝ้าใส ไม่มีกิริยาตอบชอบชังใคร ที่ทำไปเพราะตัณหามาปิดบัง ** พระชายาจันทกุมารเร้ารานจิต เราจะคิดอย่างไรหนอพอมีหวัง ให้เรื่องร้ายกลายเป็นดีอย่างจีรัง และยับยั้งบูชายัญอันมืดมน ** จึงก้มกราบวอนขอต่อเหนือหัว โปรดปล่อยตัวพวกเขาเอากุศล เว้นชีวิตเสียเถิดเกิดมงคล จะสุขล้นตลอดกาลนานนิรันดร์ ** เอกราชหันมามองจ้องโอรส ชวนกำสรดเหลือเกินแต่เพลินฝัน เรื่องจะมีความสุขทุกคืนวัน บนสวรรค์วิมานตระการตา ** จึงได้เอ่ยวจีมีดำรัส เพื่อขจัดความสงสัยอาลัยหา ของสะใภ้ที่โศกศัลย์คือจันทา พระชายาผู้เฉิดฉันจันทกุมาร ** พ่อรักลูก ชายา และสะใภ้ ก็หวังให้มีสุขสนุกสนาน แต่ครั้งนี้ขอเถิดหนาอย่าร้าวราน เพราะต้องการไปสวรรค์ในชั้นพรหม ** ส่วนพวกเขาเหล่านั้นครั้นตายแล้ว ไม่คลาดแคล้วอยู่ร่วมกันพลันสุขสม ในแดนฟ้าเมืองแมนแสนอุดม น่าชื่นชมพ่อแม่ลูกผูกวิญญา

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ พระชาติที่ ๗ พระจันทกุมาร

ตอนที่ ๑๒  น้ำใจลูกสะใภ้

** ครั้นเมื่อต้องผิดหวังดังร้องขอ ไม่ย่อท้อลองใหม่ใจโหยหา ความปลอดภัยทั้งผองของภัสดา ไม่รอช้ารีบแจ้งแถลงความ ** อันเหตุการณ์ครั้งนี้เลี่ยงมิได้ ถึงอย่างไรต้องฆ่าใช่จะหยาม แต่ขอความเมตตาอย่าประณาม ขอทำตามการเรียกร้องของหัวใจ ** โปรดจงฆ่าหม่อมฉันแทนท่านพี่ ขอตายแทนสามีมิหวั่นไหว จันทกุมารมีคุณค่ากว่าสิ่งใด อยู่ต่อไปทำประโยชน์โปรดฝูงชน ** ด้วยเหตุว่าทรงซื่อสัตย์สุจริต ไม่เคยคิดปองร้ายใครใจกุศล มีความยุติธรรมประจำตน รักทุกคนยิ่งใหญ่ไม่ลำเอียง ** เอกราชฟังวาจาลูกสะใภ้ จึงตรัสให้เบาใจไม่ต้องเสี่ยง จันทกุมารไม่อยู่เป็นคู่เคียง เหล่าพี่น้องก็เลี้ยงเพียงญาติตน ** จันทาเอ๋ย.....อย่าวิตกอกหมองไหม้ เจ้าอยู่ได้อย่างผยองไม่หมองหม่น มีชีวิตอย่างสบายคลายกังวล แสนดีล้นจะมีสุขทุกคืนวัน ** ฝ่ายจันทาได้ฟังนั่งหน้าเศร้า โอ้ตัวเราหมดที่พึ่งจึงโศกศัลย์ จะหันหน้าพึ่งใครที่ไหนกัน หรือเวรกรรมตามทันหวาดหวั่นทรวง ** จูงมือพระโอรสสลดนัก เข้าไปหาผัวรักสุดจักห่วง สะอื้นจนตัวสั่นหวั่นคู่ควง จะลับล่วงจากไปไม่กลับมา ** จันทกุมารแม้จะแกร่งแข็งดังหิน ตัดไม่สิ้นความโศกเศร้าเข้ามาหา แสนสงสารมิ่งขวัญเจ้าจันทา อนิจจา.....ต้องเป็นหม้ายอายชาวเมือง ** จันทาเอ๋ย.....คงเป็นกรรมพี่ทำไว้ ต้องชดใช้คล้ายสินเชื่อเพื่อปลดเปลื้อง ให้หนี้สินหมดไปใจประเทือง เหมือนกับเรื่องของตัวพี่เป็นหนี้เวร ** ในชาตินี้บุญน้อยนักจักจำพราก โอ้คนยากชีวิตนี้ต้องพลีเซ่น สังเวยเจ้ากาลีผีเหลือเดน ช่างพิเรนชวนท้อหนอโลกกลม ** เกิดชาติหน้าชาติไหนใจสมัคร จะขอรักแต่น้องปองสู่สม ขอครองคู่กันไปใจชื่นชม ตราบสิ้นลมหายใจไม่กลับคืน ** พลางหยิบสร้อยสังวาลประทานให้ เพื่อจะได้ดูต่างหน้าอย่าขัดขืน รับเอาไว้แทนตัวพี่มิกล้ำกลืน โอ้ขวัญยืนฝากลูกด้วยช่วยเลี้ยงดู ** พระนางเจ้าจันทาอุราหวั่น มือไม้สั่นรับไว้ให้หดหู่ แสนละห้อยอาลัยหาน้ำตาพรู โปรดรับรู้จะจงรักภักดีพระองค์

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ พระชาติที่ ๗ พระจันทกุมาร

ตอนที่ ๑๓  พระอินทร์มาช่วย

** ในขณะที่จันทาโศกาหนัก ที่คนรักต้องเป็นเหยื่อเพื่อประสงค์ จะได้ไปสู่สวรรค์มั่นจำนง ไม่พะวงชะตากรรมทำร้ายใคร ** ของเหนือหัวเอกราชชาติกษัตริย์ ผู้ครองรัฐปุปผวดีที่ยิ่งใหญ่ ซึ่งเฝ้าฝันถึงวิมานสถานไกล บนฟากฟ้าอำไพใจช่างดำ ** ส่วนเรื่องการทำพิธีที่หลุมฝัง เปรียบการเสริมพลังหวังชื่นฉ่ำ  ให้สำเร็จเสร็จสิ้นดังจินต์นำ หวังจะทำบูชายัญอันเรืองรอง ** อำมาตย์จับจันทกุมารหวังผลาญฆ่า แล้วนำมานั่งก้มหัวสุดมัวหมอง รอคมมีดมากรีดเถือเหงื่อชุ่มนอง ถึงคราวต้องชะตาขาดอนาจจัง ** ฝ่ายกัณฑหาละปุโรหิต ผู้ที่คิดแก้แค้นแสนสมหวัง กำดาบแน่นแม้นเหมือนเรือนพลัง แล้วเงื้อหวังบั่นคอไม่รอนาน ** ทันใดนั้นได้เกิดเสียงสำเนียงก้อง ตวาดร้องสำทับรับประสาน จากเบื้องบนเสียงดังก้องกังวาน  ทั่วสถานบูชายัญสั่นสะเทือน ** หยุดนะ....อย่าแตะต้องของเรารัก จงประจักษ์จันทกุมาท่านเปรียบเหมือน เทพยดาเชียวนะเราจะเตือน ขืนแชเชือนจะตีหัวให้ตัวตาย ** ปรากฏว่าองค์อัมรินทราธิราช แกว่งกระบองกลางอากาศมาดเฉิดฉาย พระเนตรจ้องปุโรหิตผู้คิดร้าย คิดจะฆ่าเจ้าชายจันทกุมาร ** พรางตรัสกับเอกราชทาสกิเลส คือสาเหตุเกิดตำนานการล้างผลาญ เป็นกษัตริย์กลับชั่วช้าแสนสามานย์ ทั้งโง่เง่าเกินการท่านคิดดู ** ไปหลงคำยุยงไม่คงมั่น ถึงกับจะฆ่าฟันมันอดสู กระทั่งบุตรภรรยาน่าเชิดชู แต่กลับขู่สั่งฆ่าบ้าแน่นอน ** ด้วยหวังว่าจะได้ไปสวรรค์ ความจริงนั้นน่าขุ่นเคืองเรื่องหลอกหลอน ที่จะไปคือนรกอกร้าวรอน ไปเชื่อคนปลิ้นปล้อนร้อนอุรา ** เอกราชหวาดหวั่นใจสั่นหวิว ไม่สามารถบิดพลิ้วพลิกชิวหา จึงตะลีตะลานคลานออกมา สั่งเลิกฆ่าคนและสัตว์รีบจัดการ

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

พระเจ้าสิบชาติ พระชาติที่ ๗ พระจันทกุมาร

ตอนที่ ๑๔  ฝันร้ายกลายดี

** เมื่อพระอินทร์มาช่วยไม่ม้วยมอด จึงได้รอดจากภัยร้ายหมายสังหาร หลังจากหมดอาลัยภัยรอนราน จากคนพาลใจชั่วตัวอัปรีย์ ** ทั้งชาวบ้านชาวเมืองขุ่นเคืองแค้น เจ็บใจแทนเจ้านายหมายขยี้ ปุโรหิตให้สิ้นใจไม่รอรี เข้าทุบตีจนชีพวายตายทันควัน ** แล้วจึงกรูกันเข้าหาเอกราช ด้วยมุ่งมาดจะเข่นฆ่าให้อาสัญ จันทกุมารขอร้องและป้องกัน ไว้ชีวันท่านบิดาอย่าฆ่าเลย ** พวกชาวเมืองทั้งหมดงดเว้นให้ โดยจะไว้ชีวิตคิดเปิดเผย จะไม่ฆ่าให้ตายวายปราณเลย แต่เฉยเมยก็ไม่ได้ต้องใช้กรรม ** เราไม่รับว่าท่านเป็นกษัตริย์ ครอบครองรัฐปุปผวดีที่ชุ่มฉ่ำ ด้วยสาเหตุเพราะพระองค์ทรงใจดำ อีกทั้งไร้คุณธรรมประจำตน ** จึงพร้อมกันเนรเทศเจ้าเขตขัณฑ์ โดยเร็วพลันจากเวียงวังดังเหตุผล เพราะพระองค์เฉกเช่นเป็น “อวมงคล” หลีกให้พ้นพระราชฐานเป็นการดี ** ให้อยู่ในหมู่บ้านกันดารมาก จะต้องทนลำบากยากเหลือที่ เป็นที่อยู่คนจัณฑาลงานไม่มี คนเหล่านี้ยากจนขัดสนนัก ** แล้วอภิเษกจันทกุมารผ่านสมบัติ เป็นกษัตริย์น่าชื่นชมสมยศศักดิ์ ทรงปกครองโดยธรรมล้ำประจักษ์ เป็นที่รักที่บูชาน่านิยม ** พระองค์ทรงจัดการงานของรัฐ ทรงบำบัดทุกข์ภัยไม่ขื่นขม ราษฎรมีสุขไม่ทุกข์ตรม ต่างรื่นรมย์ยินดีและปรีดา ** เสด็จเยี่ยมพระบิดาเวลาว่าง เตรียมสิ่งของทุกอย่างต่างสรรหา เพื่อมอบให้บุพการีที่เลี้ยงมา สมคำว่า “กตัญญูผู้รู้คุณ” ** เมื่อบ้านเมืองสงบพบความสุข จะนั่งลุกแจ่มใสไม่ว้าวุ่น พวกชาวเมืองเบิกบานใจใฝ่การบุญ ต่างการุณจุนเจือช่วยเหลือกัน ** ฝูงนกกาแฝงตนบนกิ่งไม้ ช่างสุขใจเริงร่าหลับตาฝัน ความสงบหวนคืนสดชื่นพลัน เสียงร่ำไห้ก่อนนั้นมันหมดแล้ว ** ต่างจับคู่จู๋จี๋มีความรัก บ้างร้องทักกันไปเสียงใสแจ๋ว บ้างร้องเพลงเกี้ยวพานัยน์ตาแวว ไม่คลาดแคล้วสร้างรังดังใจปอง

สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : พระเจ้าสิบชาติ  สำนักพิมพ์ธรรมสภา  
ภาพประกอบเรื่อง : ไพบุลย์  อินทศรี
บรรยายภาพ : บรรจบ  บรรณรุจิ