ต่อไป →

[เริงอักษร]

..นิยายรักคำกลอนเก้าตอนจบ..          (คนข้างบ้าน ตอน ๒) *ขึ้นรถเมล์เที่ยวแรกแทรกตัวส่าย เพื่อหาที่เหมาะหมายกายพลิ้วไหว พะรุงพะรังหิ้วของต้องห่วงไย งานที่ห่อเอาไว้ไม่บี้แบน *แหม๋..โชคดีเสียจริงชิงเก้าอี้ แทนชายที่ลุกขึ้นชื่นสุขแสน กระแทกก้นทันใดได้นั่งแทน เฮ้ย..ไอ้แว่นนี่หว่าจะบ้าตาย *เอ๊ะ..ไปทำอะไรที่ไหนหว่า กลับตอนฟ้าใกล้สว่างจางแดดสาย ช่างมันเหอะพลาดผิดคิดมากมาย นั่งสบายตัวก่อนถอนหายใจ *เฝ้ามุ่งมั่นทำงานสานความฝัน ต้องอยู่เย็นทุกวันมันเหนื่อยไหม มีแต่งาน งาน..งาน บานตะไท ยังมิรู้เมื่อไหร่จะได้ดี *คิดถึงบ้านเหลือแสนคับแค้นจิต โอ้..ชีวิตระกำช้ำเหลือที่ ฝันยังลอยห่างไกลไม่รอรี ทำแต่งานผมชี้ตะบี้ตะบัน *พอเลิกงานสองทุ่มกลุ้มใจแท้ ต้องยืนแช่เปียกฝนบ่นสวรรค์ ตกลงมามากมายคล้ายแกล้งกัน ตายแน่ฉันในจมูกขี้มูกฟอด *ขึ้นรถเมล์สายเก่าที่เราคุ้น ตอนวิ่งลุ้นหวั่นใจกลัวไม่รอด เสียงบีบแตรสุดสังข์ดังป๊อดป๊อด พุ่งมาจอดตรงป้ายจึงหายกลัว *เดินเข้าซอยทันใดไฟทางเปิด แล่นเตลิดเพราะแฝงแสงสลัว ถึงประตูหน้าบ้านสะท้านตัว ไขกุญแจริมรั้วระรัวมือ *แล้วนี่ดอกกุหลาบอาบสีสวย มาห้อยย้วยอย่างไรใครส่งหรือ มีอักษรเขียนไว้ไยยึกยือ เอื้อมไปยื้อมาอ่านอยู่นานครัน *แฮปปี้เบิร์ดเดย์ครับกับท่อนบน ยืนเปียกฝนอ่านไปให้นึกขัน ตรงบรรทัดที่สองมองเห็นพลัน ว่าสุขสันต์วันเกิดจึงเปิดดู *พลิกซ้ายขวาหน้าหลังอย่างชั่งใจ ส่งจากใครกันหนอช่อสวยหรู กุหลาบแดงแซมเหลืองเฟื่องดอกฟู ยังไม่รู้ใครส่ง..งงเหลือเกิน *ท่านผู้อ่านเดาดูรู้บ้างไหม ว่าของใครส่งมาพานางเขิน หากอยากรู้ไม่เดา เอ้า..ก็เชิญ อ่านให้เพลินเถิดหนอตอนต่อไป. ..........*-*.......... เริงอักษร ๑๐ ตุลาคม ๒๕๖๐

อ่านย้อนหลังได้ที่
http://www.khonphutorn.com/index.php/topic,11089.0.html