ต่อไป →

[เริงอักษร]

..แม่ทองกวาว สาวน้อย.. **โอ้แม่ช่อ ทองกวาว พราวส้มแสด เจ้าสู้แดด สู้ฝน มิหม่นหมอง ถึงจะหนาว อย่างไร ไยน่ามอง เรืองแสงส่อง สีสัน ทุกวันไป **สะบัดพริ้ว ปลิวลม เพลินชมช่อ ดอกที่แตก ก้านต่อ ล้อไสว โอนกิ่งแย้ม กลีบย้อย ห้อยแกว่งไกว เห็นแต่ไกล ม้วนวน ระคนเครือ **เกสรเก็บ เกิดก่อ ในช่อกลีบ ดูเป็นจีบ ลึกล้ำ ช่างงามเหลือ พวงระย้า ย่นเน้น เร้นสิ่งเจือ มีใยเยื่อ บังไว้ มิให้ยล **ตั้งแต่อ้อน แต่ออก บอกความสาว ยามถึงคราว เบ่งบาน พาลฉงน เล่นลมล้อ ช่อแกว่ง แกล้งลวงคน ดูสุขล้น จริงหนอ คงพอใจ **คิดบ้างเถิด ทองกวาว แม่สาวแส้ มิช้านาน ย่อมแก่ แพ้สมัย ทนยืนยัน ฝันรู้ อยู่อย่างไร ต้องเหี่ยวไป ตามกาล ผ่านเวลา **หากนึกได้ ดังนี้ เหมือนที่บอก อย่ามัวหลง ย้อนยอก ออกหรรษา หนึ่งเท่านั้น โอกาส พลาดขึ้นมา จะอดคว้า สวรรค์พราว ดาวดึงส์. ..........*-*.......... เริงอักษร ๑๖ กรกฎาคม ๒๕๖๐