ต่อไป →

[เริงอักษร]

..เจียมตน.. **คนเดินดิน ธรรมดา มาแต่เกิด ไม่เลอเลิศ หรูหรา กว่าใครเขา ทั้งขัดสน จนเงิน โดนเมินเงา ชีวิตแสน อับเฉา เศร้าหัวใจ **จะรักสาว สักคน จนด้วยเกล้า มิอาจรู้ ว่าเขา รักเราไหม ต้องหมองหม่น ทนกลั้น หวั่นฤทัย กลัวทรามวัย ยิ้มเยาะ หัวเราะเอา **ไร้รากฐาน บ้านโต ดูโอ่อ่า อีกเงินตรา น้อยนิด ผิดจากเขา ไม่มีรถ คันโก้ โธ่ตัวเรา คงต้องเหงา เดียวดาย ชายตาแล **ทุกวันกิน ข้าวแกง แจงเหรียญบาท เสื้อผ้าขาด อย่างไร ไม่แยแส ก็ปะชุน กันไป ไร้งอแง ขอให้ท้อง อิ่มแน่ จะแคร์ใคร **คงต้องก้ม รับกรรม ตามที่สร้าง มีแต่ความ อ้างว้าง พลางหวั่นไหว ถึงจะจน เพียงนี้ ก็มีใจ แม้นรักได้ แค่ฝัน มันก็พอ. ..........*-*.......... เริงอักษร ๗ พฤษภาคม ๒๕๖๐

[รชนิชล น้ำค้างหยดเดียว]

-ขอแค่จิต คิดหา อย่าหวาดหวั่น
ทุกคืนวัน กลั่นกรอง คำร้องขอ
น้องไม่สวย รวยล้น คนเยินยอ
งดสอพลอ รักเดียว เหลียวแลใคร

-หากมุ่งมั่น ปันรัก จากพี่แล้ว
จะยึดแนว สัญญา มิสาไถ
เรื่องยากจน คนหมิ่น ผินออกไป
รักด้วยใจ ใสซื่อ คือ..รชชิชล

รชชิชล

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

เยี่ยมค่ะ หมอชล

[เริงอักษร]

**แม้นหล่อสวย รวยมาก สักเท่าไหร่ เมื่อเวลา ผ่านไป ในเหตุผล ย่อมแก่เฒ่า เก่าลง ปลงชีพชน ไม่มีใคร สักคน จะทนทาน **หากมั่นใจ ในรัก จากพี่แล้ว มือน้องแก้ว จงรับ จับประสาน จูงกันไป สุดริม หิมพาน ชื่นสำราญ รักเดียว ไม่เหลียวใคร. ..........*-*.......... เริงอักษร