ต่อไป →

[ญิบสลิล ณ นคร]

หมดแรง


..มองนภา ครานี้ สิเศร้าหมอง
สายตาฟ้อง เพลงฝัน หวาดหวั่นไหว
เธอหมางเมิน เหินหมิ่น สิ้นเยื่อใย
     ความห่างไกล พลาดพลั้ง  ฉันยังรู้                    

..ยามเหนื่อยล้า อาทร อ้อนเอ่ยพ้อ
คนหนึ่งรอ ห่างหาย อายอดสู
เมื่อน้ำตา บ่าหลั่ง ลงพร่างพรู
เหลียวมองดู เหงาเงียบ เยียบเย็นทรวง
      
..รู้ข่าวต่าง ทางไกล ในวันนี้
ฉันมิมี สิทธิ์ถาม ความห่วงหวง
แอบปรีดา คราที่ มีคนควง
ฉันปลดบ่วง เคยเพ้อ  เสมอมา

..เมื่อต่างฝ่าย ใช้อารมณ์ ข่มเหตุผล
แต่ละคน คงเหมือน เพื่อนแปลกหน้า
ความทรงจำ ย้ำหมาย ผ่านสายตา
รอเวลา วันหนึ่ง ซึ่งไม่มี

..เมื่อจันทร์เสี้ยว เกี่ยวดวง ห้วงฟ้ากว้าง
ความอ้างว้าง กินใจ ในทุกที่
คิดถึงครั้ง ยังชื่น รื่นชีวี
ถึงวันนี้ ช่าง..แห้งแล้ง หมด...แรงใจ

ญิบสลิล

[เริงอักษร]

**โคมจันทร์ส่อง มองเศร้า เหงาดวงจิต แสงน้อยนิด หนึ่งนั้น พาหวั่นไหว ช่างลางเลือน เตือนว่า นภาไกล สุดเอื้อมแขน คว้าไขว่ ให้ตรอมตรม **สองมือโอบ รอบ อก วิตกลึก ในคืนดึก เหว่ว้า ท้าขื่นขม คงกอดเพียง ร่างเงา เฝ้าระทม มิอาจสม ก่อเกี่ยว อย่างเดียวดาย **เคยทายทัก ฝากใจ ให้จันทร์เสี้ยว ยามสิ้นรัก หมดเกลียว เสี้ยวจันทร์ฉาย คลื่นซัดเอ่อ เสมอหน้า จวนบ้าตาย ทะเลร้าย ท่วมท้น ล้นจากตา. ..........*-*.......... เริงอักษร