ต่อไป →

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

" คนนอกสายตา " กาพย์โกสุม 12   ..พอรถจอด ตลอดแนว เสียงเจื้อยแจ้ว เดินมาขาย พวงมาลัย หอมใจกาย แขวนรถส่าย ดอมดมดี ..ตัวหนูเล็ก เด็กมากนัก ยื่นมือกวัก  มาถึงที่ เคาะกระจก ยกรอรี ช่วยหนูที คอยรับเงิน ..ชูมาลัย  ไหววับวาบ บนไหล่นาบ  ทราบขวยเขิน ปาดน้ำมูก  ถูกละเพลิน แบกถาดเดิน  ตัวมอมแมม ..แม้รองเท้า  เจ้ามิใส่ เสื้อขาดไหล่  ได้ของแถม ฉายแววตา อ้าแอร่ม มองสอดแนม  ใกล้ประตู ..ไฟแดงหนึ่ง ถึงสิบพวง อย่ามาถ่วง  หากห่วงหนู ขายได้น้อย  คอยมองดู แม่รออยู่  นับสตางค์ ..ขายไม่หมด รันทดแน่ แบก  ร่อแร่  แวะหว่างทาง มอเตอร์ไซค์  ไปด้านข้าง เสยเอาร่าง มัวรอรี ..หนูกระเด็น เห็นดาวพร่าง ลอยบนย่าง ข้างวิถี สลบกาย หลายนาที แล้วก็มี  คนพาไป ...พอลืมตา เห็นหน้าแม่ ยันยักแย่  ลุกไม่ไหว ลูกจงหาย สบายไว กลับบ้านไป  หาตายาย ..มิหดหู่ อยู่บ้านนอก แม่จะปอก มะพร้าวขาย ถึงเหน็ดเหนื่อย  เมื่อยใจกาย อยู่บ้านยาย นั้นปลอดภัย (กว่า...ไฟแดง)                 น้องจ๋า

.
.
.