ต่อไป →

[เริงอักษร]

..ดอกราตรี.. **โอ้เจ้าดอก ราตรี ที่ใฝ่ฝัน คืนและวัน เหม่อลอย ละห้อยหา เจ้าหลบอยู่ แห่งใด ห่างไกลตา รู้ไหมว่า คนคอย แสนน้อยใจ **เลี่ยงตัวบัง หลังเงา พาเศร้านัก หรือเพียงพัก ข้างจันทร์ อันสดใส ปล่อยคนเหงา ขื่นขม ระทมใน จนฤทัย แตกยับ กับสายลม **ได้โปรดเถิด ผัดผ่อน หย่อนสักนิด อย่าแรงฤทธิ์ เร่งร้าย ส่ายผสม ยิ่งพัดแรง เพียงใด ใจยิ่งตรม แทบจะจม ล่วงลับ กับผืนดิน **มิเห็นกาย หายหน้า พาไหวหวั่น เพ้อรำพัน เหลือบแล กระแสสินธุ์ ไยล่องลอย เรื่อยไป ไม่ยลยิน พี่จวนสิ้น ใจตาย ไร้อาวรณ์ **ยามดึกดื่น กลืนกล้ำ ยิ่งช้ำหนัก ผิว่ารัก จืดจาง ลางสังหรณ์ ดอกเจ้าเอย ราตรี พี่ขอวอน อย่าจากจร เลือนลาง อย่างนี้เลย. ..........*-*.......... เริงอักษร ๑๖ มกราคม ๒๕๖๑

[เริงอักษร]