ต่อไป →

[takaeshi]

                              .....จักจูง..(กาพย์ฉบัง ๑๖).....

                   เกี่ยวก้อยแล้วค่อยจูงเดิน              สุดแสนเพลิดเพลิน
               โขดเขินสุมทุมพุ่มไพร

                   นกน้อยลอยล่องมองไกล              บินเลี้ยวลดไป
                ฟ้าใสหมู่เมฆสีคราม

                    แดดอ่อนซ่อนแสงแรงลาม            อาทิตย์เมื่อยาม
                อัสดงลงเหลี่ยมลับเขา

                    สวยสีเลอเลิศพริ้มเพรา                ลาลับมุมเงา
                โตรกผาสะท้อนแสงสูรย์

                    โอบอิงแนบพิงอกพูน                  โหยหาอาดูร
                แรมร้างคงห่างเคียงไกล

                    หากเจ้าจรจากพี่ไป                     คงจักห่วงใย
                หทัยคงแตกสลาย

                    หวั่นจิตหากคิดคลอนคลาย             รักแบบงมงาย
                แหนงหน่ายมิปองหมองศรี

                    ห่วงเจ้าเทียบเท่าชีวี                     ชีวิตยอมพลี
                ยอมฝ่าภยันตราย

                     ปกป้องเคียงครองแนบกาย             ศัตรูเรียงราย
                ยอมวายมิพรากจากกัน

                      เพียงเจ้าจงอย่าขบขัน                 ทำให้งงงัน
                พี่พร้อมถนอมใจเธอ

                      ไม่มีแม้สิ่งเลิศเลอ                      จากแรกพบเจอ
                พร่ำเพ้อละเมอเรียกหา

                      ขอเพียงเชื่อในวาจา                   ที่บอกกล่าวมา
                จากใจที่ใฝ่รักจริง

                                               วันปีย์