ต่อไป →

[share]

มะลิ

...สวนฉัน สรรปลูก แต่มะลิ
ยามผลิ ดอกบาน หวานชื่น
เพลินตา พาฝัน วันคืน
ไม้อื่น ไม่ปอง ต้องชม

...ขาวสวย รวยกลิ่น ไกลใกล้
ยากไร้ ยังได้ แซมผม
ไร้หนาม หยามใจ ให้ระทม
นิยม ชมไป ไม่ลืม

กลอนบทแรกของ
อจ. ประคิณ ชุมสาย ณ อยุธยา

อุชเชนี ได้จาก นามนักบุญ เออเชนี

[share]

....อุชเชนี พระประดับฟ้า..........หล้าสยาม
กลอนกาพย์ประดุจมณีงาม.........ค่าล้ำ
ประคิณ ประทีปส่องทั่วคาม........การประจักษ์
กายจิตเธอป้องค้ำ..................ศิษย์ซึ้งนบนิรันดร์

ขอบคุณทุกท่านครับ
ที่ร่วมระลีกถึง อ.ประคิณ ศิลปินแห่งชาติ

สวดภาวนาอุทิศ พุธ ที่11 เวลา 19.00 น. (โดยประมาณ)
พิธีปลงศพ พฤ.ที่ 12 นี้ เวลา 10 น.
ณ โบสถ์พระมหาไถ่ ซ.ร่วมฤดี

ขอบคุณครับ

[share]

ไม่ต้องแต่งองค์ทรงเครื่องให้เรืองร่า
    ทำมารยาสวมหน้ากากให้ยากเห็น
        เพียงยิ้มไว้ใสสะอาดปราศเล่ห์เร้น
              พึงบำเพ็ญยิ้มให้จากใจจริง

ไม่เกลียดโกรธร้ายโลดโหดสาหัส
    โลภสารพัดอยากได้ไปทุกสิ่ง
        แม้นเมตตากรุณาไม่ทอดทิ้ง
            ใจจะนิ่งสงบล้ำฉายฉ่ำทรวง

ถอดหน้ากาก, ไม่มีเรา, ไม่มีเขา
    มีแต่พระเป็นเจ้า ณ แดนสรวง
        พระสถิตทุกสถาน, กาลทั้งปวง
            จงรู้ห่วงรู้หาเอื้ออาทร

รู้แบ่งปันสารพันแก่เพื่อนมนุษย์
    จิตพิสุทธิ์ห่วงใยไม่ถอยถอน
        “รัก, รับใช้ผู้อื่นเถิด” พระบิดร
            จักทรงเห็นและอวยพร  “ให้เสรี”

อุชเชนี
23 กุมภาพันธ์ 2009

[share]

คารวาลัยแด่ อุชเชนี
อ่านบทสัมภาษณ์จากโลกหนังสือฉบับนี้ (ปีที่ 3 ฉบับที่6 มีนาคม 2523)
ระลึกถึงกวีโรแมนติคท่านนี้ผู้กลับคืนสู่อ้อมแขนพระเจ้าไม่กี่เพลานี้เอง
เคยเป็นอาจารย์ - ศิษย์ ณ สำนักเทวาลัย

บทสัมภาษณ์พาดพิงถึงจิตร หลายตอนด้วยความทึ่ง


โลกหนังสือ  : เคยเป็นอาจารย์สอนจิตร ภูมิศักดิ์ ใช่ไหม ตามสายตาแล้วช่วงนั้นแกเป็นคนอย่างไร
อุชเชนี       : แกเป็นคน..เป็นคนน่าสงสารมาก ดิฉันว่าแกเป็นนักเรียน เป็นนักศึกษา เป็นผู้คงแก่เรียน
                       เป็นคนที่...เป็นนักค้นคว้า เป็นนักวิจัย เป็นคนที่ไม่ได้พอใจแต่เพียงเล็คเชอร์ของอาจารย์
                       แกจะไปหาอะไรต่ออะไรมาเพิ่มเติมของแก และตอนที่แกหามาเพิ่มเติม บางทีก็เกินไปกว่าที่อาจารย์หามา
                       และอันนี้ดิฉันถือว่าอันตราย แกจะมีอะไรมายันว่า นี่ผมค้นมา พอเจอไอ้นี่ มันก็ยากที่ผู้ใหญ่จะรับหรือบางทีก็....
                       เราต้องเข้าใจว่าการเรียนวรรณคดี คำบางคำ มันเป็นเรื่ีองของการสันนิษฐานว่าไอ้นี่มาจากนั่น
                       ไอ้นี่คงคือคำนั้นนั่นเอง อะไรอย่างนี้

                       เมื่อเราได้รับการสอนมาแบบนั้น เด็กๆทั่วไปก็คงเข่้าใจ และเวลาเราตอบข้อสอบ เราก็จะตอบไปตามนั้น
                       ทีนี้ถ้าหากว่าเกิดมีคนไปค้นมาอย่างจริงจังและสามารถตอบได้ว่า คำนี้นั้นคืออะไร ก็เห็นว่าจะเสียหน้าที่ถูกแย้ง
                    
                       ...นี่ อันทำพิษ (อุชเชนีเปิดให้ดูบทกลอนที่ชื่อ "ในนิมิต")
                       "กลีบกุหลาบฉาบชมพูพรูพรั่งฟ้า" ที่ดิฉันเรียกว่า "อันทำพิษ" เพราะว่าอันนี้เป็นอันที่คุณจิตร ภูมิศักดิ์
                       ขอไปลงในหนังสือมหาวิทยาลัยแล้วเธอถูกโยนบก ไอ้กลอนอันนี้ที่คุณจิตรขอก็ถูกเซ็นเซอร์ด้วย
              
                       " เมื่อขอบฟ้าพร่าพราวหลาวทองทาบ  พุ่งปลายปราบทะลวงถิ่นทมิฬถอย
                         ความมืดแมกแหลกเรื้อไม่เหลือรอย    หทัยพร้อยแสงชมพรากสว่างพราว"

                        อู๊ (ขึ้นเสียงสูง) เขาเห็นชื่อดิฉัน เขาก็คงเซ็นเซอร์แล้ว
                        ตอนนั้นเป็นอาจารย์ที่จุฬา  เขาคงเห็นนามปากกาก็ไม่เอาแล้ว ไม่อ่านด้วยซ้ำว่าเราพูดอะไร

                       ส่วนที่คุณจิตรแกเขียน ก็มีพูดถึงพระสงฆ์ คุณจิตรก็วิจารณ์พระสงฆ์
                       คนที่ไม่อ่านบทความทั้งหมด..ขีดเส้นใต้แดงๆตรงนั้่นแล้วเอาตรงนั้นไปประณาม
                       ไม่ดูบ้างว่า ข้างบนเขาพูดมาอย่างไร
        
                       คือคุณจิตร เป็นคนเขียนทุกอย่างๆมีเหตุมีผล ไม่ใช่นึกอยากเก็บพระมาด่า มันไม่ใช่อย่างนั้นร
                       ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคารพ เขาเพียงแต่พูดเรื่องจริง

                       ....คนเราลงว่าอยากจะหาเรื่อง มันก็ง่ายนิดเดียว หยิบตรงไหนขึ้นมานิด..
                       แล้วคนพวกนี้เรียกว่าอ่านหนังสือไม่เป็น ไม่ดูทั้งความ เอะอะก็มาจับนิดหนึ่งแล้วก็มาว่่า....

                
                      ป่านนี้ อาจารย์และศิษย์คู่นี้คงได้เจอกันแล้ว

kulapha http://www.reurnthai.com/